ΤΑΧΙ : Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ !...

Παρ΄ όλο που εκ πρώτης όψεως η στάση ορισμένων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα της απελευθέρωσης του επαγγέλματος των ΤΑΧΙτζήδων, μοιάζει να καθορίζεται από ψηφοθηρικά κριτήρια, υπάρχουν στις απόψεις τους και σημεία ενδιαφέροντα, που χρήζουν προσοχής και επεξεργασίας.

Με το blog αυτό να είναι ένθερμο στην απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων και κάθετα καταδικαστικό στην αλήτικη και καθοδηγούμενη συμπεριφορά των «κίτρινων πειρατών των δρόμων», που είχε ως αποκορύφωμά της, τη δολιοφθορά κατά του Τουρισμού, ίσως φαντάζει παράξενο η ενασχόληση και η προβολή των …ενδιάμεσων απόψεων ενός βουλευτή.

Κι όμως, ο τρόπος προσέγγισης του ζητήματος, η απόλυτα κατανοητή καταγραφή των επίμαχων σημείων και, τέλος, το θελκτικό ύφος γραφής του βουλευτή Ηλείας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Κατρίνη, έφεραν το άρθρο του από την Ημερησία, και στις Λογοπλοκίες…

H απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων διευκολύνει την αύξηση του ανταγωνισμού με τριπλή στόχευση: την αύξηση των επαγγελματικών ευκαιριών, τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και, μέσα από την επιλογή, τη μείωση του κόστους προς όφελος των καταναλωτών.

Ο ανταγωνισμός που αναπτύσσεται χωρίς ρυθμιστικούς κανόνες και κατάλληλο πλαίσιο δημιουργεί, ενίοτε, περισσότερα προβλήματα από όσα επιδιώκει να αντιμετωπίσει. Μια τέτοια περίπτωση αποτελούν οι υπηρεσίες που προσφέρουν τα ταξί.

Σε μια αγορά όπου το τιμολόγιο καθορίζεται ανελαστικά μέσα από μια υπουργική απόφαση, έχει μικρή σημασία για τον καταναλωτή αν η υπηρεσία παρέχεται από 15.000 ή 30.000 επαγγελματίες. Το κόστος για τον απλό πολίτη παραμένει το ίδιο. Η επιλογή περιορίζεται στον τύπο του οχήματος και στην προσωπικότητα του ταξιτζή. Με άλλα λόγια, πληρώνεις το ίδιο για ένα πολυτελές και προσεγμένο όχημα με οδηγό που μιλάει δύο ξένες γλώσσες και για ένα παραμελημένο όχημα μικρότερου κυβισμού, του οποίου ο οδηγός δεν διακρίνεται για τον επαγγελματισμό του.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Επιπλέον, όταν το κράτος επιχειρεί το άνοιγμα άλλων επαγγελμάτων με ελεγχόμενους όρους και ειδικά κριτήρια, όπως στην περίπτωση των φαρμακοποιών ή των συμβολαιογράφων, το απόλυτο άνοιγμα στην περίπτωση των ταξί προσκρούει στην αρχή της ίσης μεταχείρισης και της ενότητας της κρατικής δράσης. Αλλά και η αιφνίδια μεταστροφή της πολιτικής απόφασης στον τρόπο εφαρμογής μιας μεταρρύθμισης θέτει δικαιολογημένα ζήτημα εμπιστοσύνης των πολιτών στη συνέχεια και συνέπεια του κράτους.

Λύση στα παραπάνω μπορεί να αποτελέσει η υπό έλεγχο και όρους απελευθέρωση του επαγγέλματος, με πληθυσμιακά κριτήρια στον αριθμό των αδειών και με δυνατότητα δημιουργίας εταιρειών μέσω της σύμπραξης ιδιωτών αυτοκινητιστών, σε συνδυασμό με τον καθορισμό ανώτατης επιτρεπόμενης τιμής κομίστρου που θα μπορεί να αναθεωρηθεί μόνο προς τα κάτω, μετά από συμφωνία με το αρμόδιο Υπουργείο.

Όταν το μέσο ταυτίζεται με το σκοπό, ο τελευταίος ακυρώνεται, παρά τις καλές προθέσεις. Και στην πολιτική, αυτό αποτελεί σημαντικό κίνδυνο.