ΟΙΩΝΟΙ ΤΕΛΟΥΣ !...

Αντί να δώσουμε τη μάχη στο ξέφωτο, αναλώνουμε δυνάμεις σε ένα εθνικό κρυφτούλι. «Παίζουμε» πόλεμο αντί να κάνουμε πόλεμο και ας βρισκόμαστε σε πόλεμο. Φαντασιωνόμαστε εξωτερικούς εχθρούς και διαπρέπουμε σε φανταστικές μάχες με πολεμοφόδια των ίδιων των? εχθρών. Ξεπεσμός, αυτοδιασυρμός και αυτοταπείνωση.

 Η άρνηση αντιμετώπισης της πραγματικότητας που βιώνει η χώρα και την οποία ιδίοις χερσίν διαμορφώσαμε, αποτελεί το πρόβλημα των προβλημάτων μας.

 Είμαστε φυγόστρατοι στην πρόσκληση εθνικής σωτηρίας. Αυτή είναι η αλήθεια. Όλα τα άλλα, «ξένοι κατακτητές» και «κατοχικές δυνάμεις» δεν αποτελούν τίποτα άλλο από λαμπερά στολίδια στον χλομό πατριωτισμό μας.

 Μέχρι χθες και με την αρωγή κάποιων ανεγκέφαλων Ευρωπαίων, ενοχοποιούσαμε τους «άλλους» που συντηρούσαν σενάρια εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Βρήκαμε, έτσι, τα «συντηρητικά» της φυγομαχίας μας. Αλλά το άλλοθι δεν κράτησε πολύ. Με ισχυρές διαβεβαιώσεις λόγων και χρήματος για παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ αποκαλύπτεται τώρα πως το πρόβλημα είναι δικό μας. Η Αθηνά είναι εδώ αλλά η χείρα ακίνητη.

 Τον γόρδιο δεσμό της χώρας μόνο εμείς είμαστε σε θέση να κόψουμε. Και αν φαντάζει άλυτος, αυτό δεν είναι πρόβλημα κόμπων της ΔΗΜ.ΑΡ. μόνο, του Βενιζέλου ή του Σαμαρά. Είναι πρόβλημα της ίδιας της Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία μετεξελίχθηκε προϊόντος του χρόνου σε μια άρρητη δικτατορία Προνομιοκρατίας. Με το αζημίωτο, εννοείται, για τη διαιώνιση της πελατειακής πολιτικής εξουσίας, η οποία συν τω χρόνω μεταλλάχθηκε σε μεσολαβητή διακανονισμού και προστασίας συμφερόντων για τα νομιμοποιημένα παρα-κράτη που υπέσκαψαν τα θεμέλια του κράτους.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Παρακράτος συνδικαλιστικό, παρακράτος πανεπιστημιακό, παρακράτος σε ΔΕΚΟ και Δημόσιο, παρακράτος συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό που διασφάλισε πλούσιες παροχές με βερεσέδια από τα δικαιώματα των νέων γενεών. Για τις οποίες υποκριτικά ολοφυρόμαστε και οι οποίες καθόλου υποκριτικά θα αναζητήσουν την τύχη τους οπουδήποτε αλλού πλην της χώρας τους. Θα μας αποχαιρετίσουν διότι δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν τα κλεμμένα της δικής μας καλοζωίας. Όσοι μπορέσουν. Κρείττον πάντως το ζήτω μετά των αλλοφύλων παρά το αποθανέτω μετά των ομοφύλων.

Το πρόβλημά μας, λοιπόν, είναι εντός και όχι εκτός των τειχών. Από μέσα και όχι απέξω θα ηχήσουν οι σάλπιγγες για να κατακρημνιστούν τα τείχη της Ιεριχούς ενταφιάζοντας και το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Διότι η διαιώνισή του είναι αφύσικη με τη φορά των πραγμάτων. Με μια Ελλάδα που η επιβίωσή της διά της παραμονής στο ευρώ είναι άρρηκτα δεμένη με την αλλαγή της παραγωγικής βάσης της οικονομίας και την ανάδυση νέων παραγωγικών δυνάμεων. Και νομοτέλεια η αντιστοίχιση του πολιτικού οικοδομήματος.

Τουλάχιστον ας κάνουν πέρα αντί να ορθώνουν φράγματα στο ρεύμα. Ας διευκολύνουν μήπως και τους αναγνωριστούν ελαφρυντικά. Οι πάντες. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Διότι -αντίθετα με τις πολιτικές παραδόσεις αυτής της χώρας- ακόμα και η πολιτική ομαλότητα που διασφαλιζόταν με τη διαδοχή στην εξουσία του έτερου πόλου του δικομματισμού, έπαψε να υφίσταται. Κατέπεσε και αυτή η σαθρή αβεβαιότητα ως αποτέλεσμα αποσάθρωσης μιας οικονομικής «ανάπτυξης» που θεμελιώθηκε στον άπληστο δανεισμό. Μας το είπε σε μία ασυνήθιστη για πολιτικό έκρηξη ειλικρίνειας ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Για να τον διορθώσει ο πανέτοιμος για τη διακυβέρνηση της χώρας Αλέξης Τσίπρας.

Θέατρο σκιών. Παράσταση «Ερχόμενου» από τον Αλέξη Τσίπρα. Διότι και ο της Εκκλησίας μας «Ερχόμενος» κατά το Ευαγγέλιο «ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι». Ήτοι, συμπληρώσαι. Ήτοι, προσγείωση στην πραγματικότητα του ευρώ. Ήτοι, προσγείωση στην πραγματικότητα των όρων παραμονής στο ευρώ. Ας ετοιμάζονται. Τα εκλογικά τζακ ποτ δεν είναι παντοτινά. Όλοι κάποια στιγμή -οι μετέχοντες στο πολιτικό τζόκερ- θα υποχρεωθούν στη δυστυχία της Τύχης τους και στο σαρδόνιο χαμόγελό της...

 

Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης