ΓΙΑ ΤΗ 17ΧΡΟΝΗ Μαρία το όνειρό της, όταν τελειώσει το Λύκειο, είναι να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Το ίδιο όνειρο έχουν και χιλιάδες άλλα παιδιά. Το Δημόσιο είναι πλέον το εθνικό μας όνειρο. Εργασιακή ασφάλεια και μισθός κάθε 1η και 15, βρέξει χιονίσει. Αυτά τα όνειρα εξυφαίνουμε εμείς οι ίδιοι οι γονείς σε ένα κράτος που αδυνατεί να προσφέρει τα υποτυπώδη για να βρουν οι νέοι μόνιμη και σταθερή απασχόληση. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα ο ένας στους τέσσερις νέους, μέχρι 24 ετών, είναι άνεργος. Εμείς οι ίδιοι δίνουμε την κατεύθυνση στα παιδιά μας για τον παράδεισο που λέγεται Δημόσιο. Έστω και με σύμβαση, έστω και με stage.
Και πάντα με την κρυφή ελπίδα της μονιμοποίησης. Και τους παροτρύνουμε να απεχθάνονται τον ιδιωτικό τομέα με τα απαγορευμένα ωράρια, τις μακρινές αποστάσεις, τους μισθούς πείνας και την ανασφάλεια. >>>>Διαβάστε περισσότερα...
Και πάντα με την κρυφή ελπίδα της μονιμοποίησης. Και τους παροτρύνουμε να απεχθάνονται τον ιδιωτικό τομέα με τα απαγορευμένα ωράρια, τις μακρινές αποστάσεις, τους μισθούς πείνας και την ανασφάλεια. >>>>Διαβάστε περισσότερα...
Πάντως, η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι εδώ που φθάσαμε θα πρέπει από το δημοτικό σχολείο να γίνεται ανάλυση ορισμένων λέξεων όπως λάδωμα, μίζες, λαμόγια, διαφθορά, διαπλοκή. Κι αυτό γιατί θα πρέπει να μάθουν οι αυριανοί πολίτες, τα παιδιά μας, σε ποια Ελλάδα θα μεγαλώσουν.
Είναι αυτή η Ελλάδα που θα τους παραδώσουμε. Σε αυτό το μέτωπο η σημερινή κυβέρνηση καλείται να δώσει τιτάνιο αγώνα αλλά εκτιμώ ότι δυστυχώς δεν θα ανατρέψει την υπάρχουσα αρρωστημένη κατάσταση. Γιατί δεν αλλάζει η νοοτροπία.
Γυρίστε γύρω σας να το διαπιστώσετε. Η διαφθορά «σέρνεται» παντού. Στις εφορίες, στα τελωνεία, στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες, στα ασφαλιστικά ταμεία. Μίζες, φακελάκια, λαδώματα είναι πλέον οι προσφιλείς μας φράσεις.
Αυτήν την Ελλάδα των κολλητών, της δημοσιοϋπαλληλικής λογικής, της μίζας, του ωχαδερφισμού και της αναξιοκρατίας παραδίδουμε στα παιδιά μας. Και χωρίς την ανάληψη ευθύνης, με σηκωμένα τα χέρια ψηλά, ανήμποροι να αντιδράσουμε, δεν θα έχουμε επιχειρήματα γι΄ αυτήν την κατάντια μας. Τουλάχιστον έτσι ένιωσα εγώ όταν, χτες το βράδυ, προσπάθησα να εξηγήσω στη μικρή μου κόρη τη σημασία της λέξης λάδωμα. Κι όταν της εξήγησα με κοίταξε απορημένη και με καληνύχτισε. Προφανώς για να ξεχάσει...
Είναι αυτή η Ελλάδα που θα τους παραδώσουμε. Σε αυτό το μέτωπο η σημερινή κυβέρνηση καλείται να δώσει τιτάνιο αγώνα αλλά εκτιμώ ότι δυστυχώς δεν θα ανατρέψει την υπάρχουσα αρρωστημένη κατάσταση. Γιατί δεν αλλάζει η νοοτροπία.
Γυρίστε γύρω σας να το διαπιστώσετε. Η διαφθορά «σέρνεται» παντού. Στις εφορίες, στα τελωνεία, στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες, στα ασφαλιστικά ταμεία. Μίζες, φακελάκια, λαδώματα είναι πλέον οι προσφιλείς μας φράσεις.
Αυτήν την Ελλάδα των κολλητών, της δημοσιοϋπαλληλικής λογικής, της μίζας, του ωχαδερφισμού και της αναξιοκρατίας παραδίδουμε στα παιδιά μας. Και χωρίς την ανάληψη ευθύνης, με σηκωμένα τα χέρια ψηλά, ανήμποροι να αντιδράσουμε, δεν θα έχουμε επιχειρήματα γι΄ αυτήν την κατάντια μας. Τουλάχιστον έτσι ένιωσα εγώ όταν, χτες το βράδυ, προσπάθησα να εξηγήσω στη μικρή μου κόρη τη σημασία της λέξης λάδωμα. Κι όταν της εξήγησα με κοίταξε απορημένη και με καληνύχτισε. Προφανώς για να ξεχάσει...
Του Ηλία Γεωργάκη, από τα ΝΕΑ
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ.ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ.ΓΥΜΝΑΖΟΜΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΝΕΑΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΠΟΛΥ ΕΤΣΙ ΑΠΟ ΛΟΞΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΣΑΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΥΣΟΥΝ ΣΥΝΧΡΟΝΩΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΑΙΔΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΥΤΕ ΜΕΣΟΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΛΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ...ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ.ΚΟΙΤΑΩ ΚΑΤΙ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΓΕΛΑΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΛΕΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ....ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ...ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΡΙΞΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΚΛΙΣΗ 1000 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ...ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΜΑΛΛΩΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΣΩΑΣ ΤΑΣ ΦΡΕΝΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΕΛΑΤΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ ΦΘΑΝΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΠΕΟΝ ΑΓΡΙΑ ΕΚΕΙ ΕΞΩ...ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΜΑΙ...
Δεν είμαι βέβαιος αν είναι έτσι τα πράγματα, δηλαδή ότι από την ηλικία που τα παιδιά μας αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα εργασιακά θέματα καθοδηγούνται στην λογική της δημοσιο-υπαλληλίας.
Πράγματι βλέπουμε συνεχώς, ανεξαρτήτου κυβέρνησης να γίνεται ένας άγριος – απάνθρωπος – εξευτελιστικός αγώνας για την πολυπόθητη πρόσληψη σε μόνιμη θέση: γλείφουμε, λαδώνουμε, μας εξετάζουν με μόρια, με γραπτά, με προφορικά, μετά τα αλλάζουν βάζουν νέα τεστ (δεξιοτήτων) και άντε πάλι εξετάσεις κλπ, κλπ.
Αξίζει όμως όλη αυτή η ταλαιπωρία για μια τελικά μόνιμη θέση;
ΝΑΙ είναι καλό να γίνεις μόνιμος δημόσιος υπάλληλος και δεν το λέω ειρωνικά. ΝΑΙ και τα παιδία μου θα χαρώ να τα δω δημοσίους υπαλλήλους, χωρίς βέβαια να τα στρέψω στο να το κάνουν σκοπό της ζωής τους. Και φυσικά ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ και προσπαθούν με νύχια και δόντια οι νέοι να μπουν στο δημόσιο.
Ας το αποδεχτούμε η εναλλακτική λύση του δημοσίου είναι ο ιδιωτικός τομέας ή το ελεύθερο επάγγελμα. Πραγματικά πιστεύει κανείς ότι οι συνθήκες εργασίας, οι αποδοχές, η οικονομική σταθερότητα, οι όροι εργασίας, τα ωράρια, ο χρόνος που θα βλέπεις την οικογένεια σου, οι διακοπές, οι ενδοεργασιακές σχέσεις, το άγχος, η σταθερότητα θα είναι καλύτερα σε μια ιδιωτική εταιρία απ’ ότι στο δημόσιο; Για ρωτήστε μια έγκυο γυναίκα που θα προτιμούσε να βρίσκεται στο δημόσιο ή σε ιδιωτική εταιρεία;
ΚΑΜΙΑ ιδιωτική εταιρία δεν προσφέρει τα παραπάνω μαζί. ΚΑΜΙΑ. Γιατί πολύ απλά από την καταστρατήγηση όλων αυτών υπάρχει κέρδος. Αυτά προσφέρονται ΜΟΝΟ στο δημόσιο όπου ο στόχος είναι η διεκπεραίωση της υπηρεσίας.
Έτσι λοιπόν για να πάψουμε να κοροϊδευόμαστε η λύση για να στραφεί ο κόσμος και στον ιδιωτικό τομέα είναι είτε να πάψουν όλα αυτά τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων, είτε να εφαρμοστούν νόμοι που να διαφυλάττουν τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό και να του εξασφαλίζουν συνθήκες του δημοσίου. Επειδή το πρώτο δεν έχει νόημα να γίνει, μέχρι να εφαρμοστεί το δεύτερο, όλος ο κόσμος θα προσπαθεί να προληφθεί στο δημόσιο. Οπότε ΝΑΙ καλά κάνουν και προσπαθούν να μπουν στο δημόσιο, θέμα επιβίωσης είναι ή μάλλον έτσι το άφησαν οι πολιτικοί να γίνει.
Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και έχω δύο παιδιά.
Δημοσίευση σχολίου