ΤΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ !...

Προσωρινά σκληρά μέτρα, με βαριές συνέπειες για νοικοκυριά και οικονομικές μονάδες ή χρεοκοπία που καταστρέφει, μόνιμα, τα πάντα ; Είναι, στο περίπου, το δίλημμα της συγκυρίας.

Το λογικό συμπληρωματικό ερώτημα έρχεται ...στοχευμένο : ναι, θυσίες, αλλά με ποια ελπίδα και ποια προοπτική ;

Την απουσία, πραγματικά, μιας αξιόπιστης απάντησης στο καθοριστικό αυτό ερώτημα, προσπάθησε να καλύψει χθες βράδυ στη Βουλή ο πρωθυπουργός, δίνοντας βαρύτητα στις (αναμενόμενες) εξελίξεις την "επόμενη (πολύχρονη) ημέρα", του Μεσοπροθέσμου.

Τέσσερις οι βασικοί άξονες :

1. Αποφυγή - με τη λήψη της 5ης δόσης - της στάσης πληρωμών, όχι, τόσο στο εξωτερικό, αλλά, κυρίως, στο εσωτερικό.

2. Συμφωνία επί ενός νέου πακέτου κάλυψης των δανειακών αναγκών της χώρας, σε υποκατάσταση των απόντων δανείων των αγορών.

3. Επί πλέον εξασφάλιση κονδυλίων για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών επενδύσεων και λοιπών οικονομικών λειτουργιών, που θα αντιστρέψουν την ύφεση και θα σταματήσουν την αχαλίνωτη αύξηση της ανεργίας.

4. (Και κυριότερο), υλοποίηση όλων εκείνων των πολιτικών, σ΄ όλους τους βασικούς τομείς, που θ΄ αλλάξουν τον παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας και θα βάλουν τέλος στα φαινόμενα παραγωγής ελλειμμάτων και χρέους.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Μπορεί ο Γ. Παπανδρέου να τόνισε πως ο απολογισμός της κυβέρνησής του θα γίνει στις εκλογές του 2013, στην ουσία, όμως, το εθνικό αυτό project, πάει πολύ μετά την διετία και ίσως διατρέξει όλο το διάστημα, που απέμεινε για το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα.

Στα πλαίσια αυτά το πραγματικό δίλημμα που τίθεται - και θα τεθεί εκεί κατά το Φθινόπωρο - δεν είναι, φυσικά, το επουσιώδες "ναι ή όχι στο μεσοπρόθεσμο", αλλά το "προς τα που, πως και με ποιους πορεύεται η χώρα" στην νέα, (μετά - μεταπολίτευσης) εποχή !

Θα ορθοποδήσουμε, θα προσπαθήσουμε να ανασυνταχθούμε και να συνεχίσουμε τον δια βίου Μαραθώνιό μας, στα πλαίσια της ενωμένης Ευρώπης, σύμφωνα με τους κανόνες της, τις απαιτήσεις της, τις υποχρεώσεις μας και τα δικαιώματά μας ή θα επιλέξουμε, τώρα στα ξαπίσω, να παίξουμε το ρόλο της χώρας - τυχοδιώκτη, που κάποιοι "αμετανόητοι", προερχόμενοι από τελείως ετερόκλητες ιδεολογικοπολιττκές κατευθύνσεις, επιζητούν, επιμένοντες να επικαιροποιήσουν καταστάσεις, διαδικασίες και μοντέλα, που ιστορικά χρεοκόπησαν και ξεπεράστηκαν ;