ΕΥΤΥΧΩΣ !...

Δέσμιος του ριζωμένου μέσα του μικρόβιου του λαϊκισμού και αδίστακτος απέναντι σ΄ οποιεσδήποτε συνθήκες ή κρίσιμες καταστάσεις, ο Αντωνάκης τίναξε στον αέρα και την τελευταία ευκαιρία δημιουργίας μιας κυβέρνησης ευρύτερων ειλικρινών συνεργασιών, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα και τόσο επιζητούν οι εταίροι – δανειστές μας στην Ε.Ε.

Επιμένοντας σε μια στρατηγική, που ήδη κονιορτοποιήθηκε από τους ίδιους τους ομογάλακτους πολιτικούς παράγοντες της ΄Ενωσης (και μάλιστα με ωμό και εξευτελιστικό τρόπο), γνωρίζοντας πως τα αιτήματά του και οι προτάσεις του είναι και ανερμάτιστες και δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτές από την τρόϊκα, επέμενε, μέχρι την τελευταία στιγμή στα παιχνιδάκια του (τα προεκλογικά, όπως ομολόγησε ενώπιον του Γάλλου πρωθυπουργού…).

΄Εφτασε σε σημείο ν΄ αποπειραθεί την γλοιώδη εκμετάλλευση της ειλικρινούς και υπεύθυνης στάσης και θέσης του Παπανδρέου, για εθνική συνεννόηση και για δημιουργία κυβερνητικού σχήματος ευρύτερων συνεργασιών. Δεν σεβάστηκε ο αφιλότιμος, ούτε την ανιδιοτελή πρόθεση του πρωθυπουργού, να παραχωρήσει τη θέση του σε τρίτο πρόσωπο κοινής αποδοχής, προκειμένου να επιτευχθεί η εθνικά αναγκαία λύση.

>>>Διαβάστε στη συνέχεια...

Πέρα, όμως, απ΄ όλα τάλλα η μεγάλη πολιτική αλητεία του, επιδείχθηκε με την απαίτησή του να φορτωθεί ο Γιώργος Παπανδρέου την όλη και αποκλειστική ευθύνη για το πρόβλημα της χώρας και να τον σπρώξει στο ρόλο της Ιφιγένειας, σε μια αλήτικη επιδίωξη διαγραφής των τεράστιων ευθυνών της παράταξής του και αθώωσης των πολιτικών της (μαζί και του εαυτού του…), που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και στο μονόδρομο της λιτότητας.

Ο δημοκρατικός κόσμος ξαλάφρωσε ακούγοντας αργά το βράδι τον πρωθυπουργό να ματαιώνει τη δικαίωση του λαϊκισμού και του αμοραλισμού, ενώ ανατρίχιασε ακούγοντας, λίγη ώρα μετά, τον Αντωνάκη, να μιλάει για υπευθυνότητα και για «χαμένη ευκαιρία».
Χαμένη ευκαιρία γι αυτόν και την εγκληματική Δεξιά, ναι, για τη χώρα όμως, ευτύχημα, που δεν πέρασαν τα μοχθηρά σχέδια τους !