Ολοένα και περισσότερο κερδίζει έδαφος η άποψη ότι, είναι αναγκαίο να οδηγηθούμε στην απαρχή διεργασιών βαθιάς αναμόχλευσης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου, της ανανεωμένης σοσιαλ-δημοκρατίας και της ευρωπαϊστικής Κεντροαριστεράς. Στην εκκίνηση μιας διαδικασίας ...επανιδρυτικού χαρακτήρα, ανασύστασης και ανασύνταξης των σύγχρονων προοδευτικών δυνάμεων της χώρας σε νέα βάση.
Είναι βεβαίως απαραίτητο, οι κινήσεις που θα γίνουν, να αφορούν τις δυνάμεις που σήμερα είναι οργανωμένες στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά, αυτό δεν αρκεί. Θα ήταν χρήσιμο να αγκαλιάσει αυτές τις πρωτοβουλίες κάθε πολίτης και συλλογικό σχήμα, από το φιλελεύθερο Κέντρο ως την δημοκρατική και οικολογική Αριστερά, που ενδιαφέρεται για την συγκρότηση μιας πολύχρωμης και πολυφωνικής μεταρρυθμιστικής δύναμης. Επίσης είναι σημαντικό, ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα έτσι ώστε να συμβάλουν σε μια αφετηρία αναγέννησης της δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης.
Μέσα από αυτές τις διαδικασίες πρέπει, αφενός μεν, να αξιοποιηθούν θετικές κατακτήσεις που προήλθαν από μεταρρυθμιστική πνοή και σύγχρονες τομές και, αφετέρου, να απορριφθούν αναχρονιστικές αντιλήψεις, αλαζονικές συμπεριφορές και «καθεστωτικές» πρακτικές. Οι διεργασίες αυτές μπορούν να ωθήσουν σε ένα κίνημα ανανέωσης, ριζικών αλλαγών και νεωτερισμών, σε τολμηρές επιλογές και προγραμματική ευρηματικότητα, καθώς και στη διαμόρφωση συνεκτικού πολιτικού σχεδίου για μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Κυρίως, όμως, απαιτείται να οδηγήσουν σε προγραμματική, ηθική και αξιακή επαναθεμελίωση του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.
Το ζήτημα δεν είναι να εφεύρουμε -μόνο- μια νέα οργανωτική φόρμα, που απλώς θα αθροίσει έτοιμες δυνάμεις. Η ανασυγκρότηση πρέπει να είναι το πείραμα μιας στρατηγικής στροφής. Μια πρωτότυπη προσπάθεια ανασύνθεσης και σύγκλισης, που απαιτεί αλλά και διευκολύνει την ιστορική αυτογνωσία και την αυτο-μεταρρύθμιση των δυνάμεων που θα συμμετάσχουν. Είναι μια υπόθεση που θα απαιτήσει προσφορά χρόνου, πνευματικό μόχθο και θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες.
Το ζήτημα δεν είναι να εφεύρουμε -μόνο- μια νέα οργανωτική φόρμα, που απλώς θα αθροίσει έτοιμες δυνάμεις. Η ανασυγκρότηση πρέπει να είναι το πείραμα μιας στρατηγικής στροφής. Μια πρωτότυπη προσπάθεια ανασύνθεσης και σύγκλισης, που απαιτεί αλλά και διευκολύνει την ιστορική αυτογνωσία και την αυτο-μεταρρύθμιση των δυνάμεων που θα συμμετάσχουν. Είναι μια υπόθεση που θα απαιτήσει προσφορά χρόνου, πνευματικό μόχθο και θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες.
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Απολυτως τιποτα καλε μου κυριε δεν προκειται να πιασει αν ολοι αυτοι που εριξαν τον εκλεγμενο προθυπουργο , την κυβερνηση του αλλα και τον Προεδρο του Πασοκ δεν διαγραφουν με συνοπτικες διαδικασιες. Οσο αυτοι ολοι οι συνομοτες αποκυρρησουν τους Παπανδρεου ειναι βαθεια νυχτωμενοι οτι θα ανακαμψουν αφου ηδη ειναι στο 5.5% και διολισθαινουν προς το 3% και κατω. Δεν κοιμαμαι με την φωτογραφια των Παπανδρεου και μην βιαστει καποιος να με πει ΓΑΠικο, απλα διαπιστωνω την αληθεια και λεω αυτο που συμβαινει στην παρεα μου στον κυκλο μου στο καφενειο. Ο κοσμος του Πασοκ ειναι πολυ θυμωμενος γιαυτο που κανανε.
Πράγματι χρειάζεται θάρρος για να παραδεχτείς ότι έκανες λάθος απομακρύνοντας το μόνο πολιτικό πρόσωπο που μπορεί να εμπνεύσει και να προωθήσει όλα αυτά.
Το πρώτο βήμα είναι να ζητήσουν συγνώμη από το ΓΑΠ και από εμάς.
Αντιλαμβάνομαι την αγωνία του αρθρογράφου, γιατί και εγώ την ίδια αγωνία έχω.
Ανήκα και ανήκω στον κεντροαριστερό χώρο, όχι μόνο ιδεολογικά, αλλά και γιατί η πορεία του τόπου αυτού προς τα μπροστά έγινε μόνο μέσω της δημοκρατικής παράταξης. Οι υπόλοιποι ή απλά ακολούθησαν, χωρίς να κάνουν καμμία επιπλέον τομή ή οπισθοδρόμησαν τη χώρα ή και τη διέλυσαν (όρα την καταστρεπτική 6-ετία Κουρασμένου).
Έτσι και τώρα, οι νέες τομές, που επιβάλλεται να γίνουν στο δημόσιο, στην υγεία, στην παιδεία, στην αμφίδρομη σχέση πολίτη και πολιτικής κλπ, δεν έχω καμμία αυταπάτη ότι υπάρχει περίπτωση να γίνουν με τον τωρινό δεξιό πρωθυπουργό, που θα αρκεστεί σε διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης μέσω εισπρακτικής ή ιδωτικοποιητικής πολιτικής, υπό το βλέμμα της Τρόικας.
Επί του πρακτέου λοιπόν, όσον αφορά την αναβίωση του ΠΑΣΟΚ:
Κατ' αρχάς δεν θα είχα αντίρρηση να περάσει το ΠΑΣΟΚ στην ιστορία και να δημιουργηθεί νέα παράταξη, που θα το αντικαταστήσει και θα δώσει την ώθηση στον τόπο.
Όμως βλέπω:
Ι. ότι η πιο κοντινή περίπτωση, που είναι η Δημ. Αρ., δεν έχει τη δυναμική, που απαιτείται, λόγω αρχηγού και λόγω εσωτερικών προβλημάτων για ιδεολογικο-πολιτικά θέματα, για να υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ και δεν πιστεύω, ότι θα την αποκτήσει.
ΙΙ. Η συμπόρευση ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ θα αποτελούσε αδιέξοδη λύση, που θα έβλαπτε και τις δύο παρατάξεις, καθώς τώρα ο κόσμος τις βλέπει ως απλά δεκανίκια σε μία αθέμιτη μνημονιακή συμπόρευση με τη ΝΔ.
ΙΙΙ. Η δημιουργία νέας κίνησης από Λοβέρδο με Διαμαντοπούλου, Μόσιαλο, Ραγκούση κλπ θα έχει σε λίγο διάστημα την τύχη της Κατσέλη, γιατί τα αρχηγικά του στελέχη έχουν ήδη φθαρεί την τελευταία τριετία και ο εκσυγχρονιστικός τους λόγος δεν τους σώζει.
IV. Νέα πολιτικά κόμματα δεν διαφαίνονται στον ορίζονται καθώς, παρά την κοσμογονία σε πολιτικό επίπεδο των τριών ετών της κρίσης, όσες προσπάθειες έγιναν απέτυχαν (Σπίθα, Τζήμερος κλπ), που είναι και λογικό, αφού μία χώρα με 14% ψήφο σε ναζιστικό κόμμα και με κόσμο να παραπλανάται εύκολα ακόμη και από τον πιο εξώφθαλμο λαϊκίστικο λόγο, δεν μπορεί να βγάλει από τα σπλάχνα της κάποιον νέο και άφθαρτο με χαρακτηριστικά ηγέτη.
(Συνεχίζεται...)
Άρα η μόνη λύση για τον τόπο παραμένει όντως η αναβίωση του ΠΑΣΟΚ λόγω του brand name, που κουβαλά, αλλά και των νέων και ικανών στελεχών που έχει, παρά την αφαίμαξη ή την απόσυρση αρκετών.
Το θέμα είναι πως θα γίνει αυτό.
Προσωπικά, θεωρώ ότι βασική και αρχική συνθήκη, θα είναι να αποχωρήσει ο σημερινός πρόεδρος.
Ο ΒΒ δυστυχώς, παρά το πολιτικό του διαμέτρημα, που, δεν αμφιβάλλω, ότι είναι το μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή από όλα τα στελέχη, φάνηκε, ότι δεν μπορεί να προχωρήσει το κόμμα. Ο ίδιος του ο χαρακτήρας τον οδηγεί σε λάθη, παρά το πολιτικό κριτήριο, που όντως διαθέτει. Ο χειρισμός του στο εντελώς ασήμαντο θέμα της λίστας Λαγκάρντ αποτελεί και τη λυδία λίθο του, που προστίθεται σε μία σειρά άλλων λαθών, όπως κυρίως η επιλογή στενών συνεργατών από εντελώς φθαρμένα παλαιοκομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που προκαλούν μεγάλο αρνητισμό στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, πόσο μάλλον στον κόσμο, και η οποία επιλογή επιπλέον απομακρύνει και άλλα στελέχη, που θα ήθελαν να έχουν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η αλλαγή αυτή όμως θα πρέπει να γίνει από το καλοκαίρι του επόμενου έτους και μετά, ώστε να έχουν περάσει τα μέτρα της Τρόικας και να έχει καταλαγιάσει το κλίμα στον κόσμο, ώστε ο νέος αρχηγός να μην υποστεί άμεση φθορά.
Ο νέος αρχηγός θα πρέπει να είναι άφθαρτος σε πολιτικό επίπεδο και ας μην έχει το ηγετικό προφίλ ενός ΓΑΠ, ΒΒ, Λοβέρδου κλπ, αλλά και να έχει στηρίξει ή και να έχει παίξει ρόλο στις όποιες προσπάθειες έγιναν επί ΓΑΠ σε μεταρρυθμιστικό επίπεδο. Εννοώ δηλαδή πολιτικό τύπου Σαχινίδη και Ραγκούση (μην με παρεξηγείτε, αυτοί μου έρχονται στο μυαλό, γιατί τους εκτιμώ, θα υπάρχουν και άλλοι), που είναι καθαρά παιδιά, στήριξαν την διετία 2009-11 και κατάφεραν να βγουν αλώβητοι, χωρίς να τους καταδικάσει ο κόσμος, όπως έγινε π.χ., έστω και αδίκως, με τον Παπακωνσταντίνου. Το σίγουρο είναι ότι ο νέος αρχηγός θα πρέπει να διαθέτει την πυγμή να πετάξει εκτός τις παλιές καραβάνες, χωρίς όμως να συμπεριφερθεί ως ο απόλυτος κυρίαρχος, αλλά να συνεργαστεί με άφθαρτα και υγιή στελέχη και με τις υγιείς δυνάμεις, που θα υπάρχουν στο κόμμα σε μία νέα προσέγγιση με τον κόσμο, που θα αναζητά ελπίδα,
Σημ.: Φυσικά δεν βλέπω να παρατά το παιχνίδι εύκολα ο ΒΒ, αλλά δεν βλέπω και άλλη λύση, που να εμπεριέχει τον ίδιο μέσα ως αρχηγό.
Φιλικά,
Αποστόλης
Δημοσίευση σχολίου