ΤΟ "ΤΥΡΑΚ"Ι ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ !...

Διαβάζοντας το χθεσινό άρθρο στους F.T. του Hans-Werner Sinn, προέδρου του γερμανικού Ifo Institute for Economic Research, και του Friedrich Sell, καθηγητή στο πανεπιστήμιο Bundeswehr του Μονάχου, και την πρότασή τους για ανοιχτή νομισματική ένωση, μας ήρθε στον νου μια παλαιότερη «λύση» στο θέμα της Ελλάδας, που κινούνταν σε ανάλογο μήκος κύματος.

Ο κ. Sinn, o oποίος είναι γνωστός θιασώτης της ιδέας για εγκατάλειψη του ευρώ από την Ελλάδα και άλλες αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, ώστε να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους μέσω της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος, επανήλθε με μια νέα βερσιόν της κεντρική ιδέας.

Ίσως επειδή διαπίστωσε ότι η κεντρική ιδέα δεν ήταν τόσο δημοφιλής σε αυτούς στους οποίους μετρά περισσότερο. Κοινώς, σε εκείνους που λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του ευρώ.

Η νέα ιδέα των Sinn και Sell αναφέρεται στη δημιουργία ενός καθεστώτος συνδεδεμένων μελών, που θα μπορούσαν να γυρίσουν στο εθνικό νόμισμα προσωρινά, υποτιμώντας το έναντι του ευρώ, και να επιστρέψουν σε μεταγενέστερο στάδιο στην ένωση όταν θα έχουν υλοποιήσει όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Το ανωτέρω σχέδιο δεν διαφέρει πολύ από εκείνο που επεξεργάζονταν κοινοτικοί αξιωματούχοι, και όχι μόνο, για την Ελλάδα πριν από 10-11 μήνες περίπου, αλλά τελικά δεν καρποφόρησε γιατί προέκυψαν ανυπέρβλητα εμπόδια.

Όμως, θα μπορούσε να ξαναπροκύψει στο μέλλον με κάποιες μικρές μεταβολές.

Σύμφωνα λοιπόν με το τελευταίο σχέδιο, στην Ελλάδα θα δινόταν ένα χρονικό περιθώριο 2 ή 3 ετών να υλοποιήσει τις συμφωνηθείσες διαρθρωτικές αλλαγές υιοθετώντας ένα νόμισμα που θα είχε κεντρική ισοτιμία 1 προς 1 με το ευρώ και εύρος διακύμανσης ±8%, αν θυμόμαστε καλά, ή μικρότερο.

Ουσιαστικά, η Ελλάδα θα έμπαινε σε μια ειδική κατηγορία και θα έδινε εξετάσεις σε 2 ή 3 χρόνια για να ξαναπροβιβαστεί στην ευρωζώνη.

Οι εξετάσεις θα ήταν ιδιαίτερα αυστηρές για να μην ξαναβρεθεί στην ίδια θέση μετά από κάποιο διάστημα και επομένως ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ σε μονιμότερη βάση υψηλός.

Η σχετική πρόταση δεν προχώρησε για διαφόρους λόγους.

Ένας εξ αυτών ήταν η θεσμική αδυναμία της ΕΚΤ να υποστηρίξει, αν χρειαζόταν, το νέο νόμισμα μέσα στο προαποφασισθέν εύρος διακύμανσης. Σημειωτέον ότι το νέο προσωρινό νόμισμα στο εσωτερικό της χώρας δεν θα ονομαζόταν δραχμή, αλλά θα είχε κάτι από ευρώ, π.χ. ευρώ ΙΙ ή κάτι τέτοιο.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η προβληματική κατάσταση στην Ισπανία και στην Ιταλία, δευτερευόντως, σε συνδυασμό με τις σπασμωδικές κινήσεις των ιθυνόντων, έχει εντείνει τον προβληματισμό για το μέλλον της ευρωζώνης με την Ελλάδα στην προμετωπίδα. 

Αν λοιπόν φθάσουμε στο σημείο μηδέν, δεν θα πρέπει να εκπλαγεί κανένας αν το παλιό σχέδιο ανασυρθεί από το ντουλάπι και με τη «συνεισφορά» του Sinn για τον συναλλαγματικό μηχανισμό ERM-II μετατραπεί σε τυράκι των ισχυρών της ευρωζώνης προς τον αδύναμο ελληνικό κρίκο. 

Δεν αποκλείεται μάλιστα να εμπλουτιστεί με κάποιο «κούρεμα» του χρέους σε επίσημα χέρια (OSI) για να είναι ακόμη πιο πειστικό για τους απείθαρχους που θα περάσουν εθελοντικά τη δοκιμασία της εξόδου με προοπτική την επανένταξη στο ευρώ. 

Ακόμη κι έτσι, τα αρνητικά για την ευρωζώνη, π.χ. αυξημένα ασφάλιστρα κινδύνου (risk premia), δεν μπορούν να κρυφτούν. 

Dr. Money