Στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, τον πιο κεντρικό δρόμο του Παρισιού, βρίσκονται αντικριστά δύο εκθέσεις, της Renault και της Volkswagen. Η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία προσφέρει τα προϊόντα της με δόσεις με επιτόκιο γύρω στο 5% και η γερμανική με 1,5%. Πιο ανάγλυφη αποτύπωση του βραχυπρόθεσμου κέρδους της Γερμανίας σε βάρος των εταίρων της στην Ευρωζώνη δεν θα μπορούσε να υπάρξει: Το γερμανικό δημόσιο δανείζεται σχεδόν με μηδενικά επιτόκια, η γερμανική βιομηχανία δανείζεται στη συνέχεια φθηνά και μπορεί να ανταγωνίζεται όχι μόνον τις συντετριμμένες Ισπανία και Ιταλία, αλλά ακόμη και τη Γαλλία από θέση συντριπτικής ισχύος.
Το σκληρό αυτό παιχνίδι κυριαρχίας έφθασε στο τέλος του: Ή το Βερολίνο θα αφήσει τον Ντράγκι, τον επικεφαλής της ΕΚΤ, να δώσει αντίκρισμα στη δέσμευσή του ότι θα κάνει τα πάντα για να θωρακίσει την Ευρωζώνη ή τον Σεπτέμβριο Μαδρίτη και Ρώμη θα τεθούν και επισήμως εκτός αγορών και η Ευρωζώνη θα διαλυθεί ατάκτως.
Ούτως ή άλλως, οι αγορές συμπεριφέρονται σαν να είχε ήδη διασπασθεί η Ευρωζώνη, όπου -όπως εύστοχα επισημαίνει στο Reuters ειδήμων επενδυτικής στρατηγικής- τα μισά κράτη-μέλη δανείζονται με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο και τα υπόλοιπα σε ποσοστό άνω του 5%.
Θα αφήσει τον Ντράγκι το Βερολίνο να κάνει τη δουλειά του; Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί πλέον να οχυρωθεί στην καταστατική ορθοδοξία λειτουργίας και ρόλου της ΕΚΤ, αλλά μπορεί να διακινδυνεύσει ένα επικίνδυνο παιχνίδι καθυστέρησης και για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους αλλά και για να παραταθεί μέχρι το παρά πέντε η σκληρή κερδοσκοπία σε βάρος των εταίρων του.
Ολα τα παραπάνω με δεδομένο ότι οι Μέρκελ - Σόιμπλε γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β, ότι ακόμη και η τιμωρητική συμπεριφορά σε μικρά μεγέθη όπως η Αθήνα και η Λισαβόνα μπορούν να οδηγήσουν όχι μόνον στην καταστροφή της Ευρωζώνης αλλά σε ανεξέλεγκτη παγκόσμια αποσταθεροποίηση.
Το πρόβλημα, όμως, πλέον δεν είναι αν θα προλάβουμε στο παρά πέντε τον αιφνίδιο θάνατο της Ισπανίας και της Ιταλίας το Σεπτέμβριο, αλλά αν θα παγιωθεί ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ψυχροπολεμικό κλίμα απέναντι στη Γερμανία, που θα οδηγήσει σε μία ευρύτατη παγκόσμια συσπείρωση απέναντι στο Βερολίνο.
Πριν από εκατό χρόνια, το 1912, Βρετανία, Ρωσία και Γαλλία είχαν παγιώσει μια αντιγερμανική συμμαχία που δεν άφηνε στο Βερολίνο περιθώρια ελιγμών. Λίγα χρόνια πριν, οι τρεις σύμμαχοι είχαν μεταξύ τους μεγαλύτερη αντιπαλότητα από ό,τι ο καθένας ξεχωριστά με τη Γερμανία: Η Βρετανία και η Γαλλία παρ' ολίγον να εμπλακούν σε πολεμική σύγκρουση στην Φασόντα του Σουδάν και το Λονδίνο και η Αγία Πετρούπολη είχαν την προσοχή τους στραμμένη στο «μεγάλο παιχνίδι» -την κατάκτηση δηλαδή της περιοχής που εκτεινόταν ανάμεσα στην κεντρική Ασία και την Ινδία.
Στο Βερολίνο βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος: Βλέπουν την Volkswagen να απειλεί, μετά την Fiat και τη Seat, να συντρίψει και τη Renault.
Το πρόβλημα πλέον για το Βερολίνο δεν είναι να επιτρέψει στην ΕΚΤ να σώσει εγκαίρως τη Μαδρίτη και τη Ρώμη, αλλά να προλάβει την παγίωση της πεποίθησης ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται απέναντι σε ένα νέο γερμανικό πρόβλημα, μπροστά στο οποίο υποχωρούν όλες οι υπόλοιπες αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμοί.
Κίνδυνος απομόνωσης
Το πρόβλημα, όμως, πλέον δεν είναι αν θα προλάβουμε στο παρά πέντε τον αιφνίδιο θάνατο της Ισπανίας και της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο, αλλά αν θα παγιωθεί ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ψυχροπολεμικό κλίμα απέναντι στη Γερμανία... Πριν από εκατό χρόνια, το 1912, Βρετανία, Ρωσία και Γαλλία είχαν παγιώσει μια αντιγερμανική συμμαχία, που δεν άφηνε στο Βερολίνο περιθώρια ελιγμών. Λίγα χρόνια πριν, οι τρεις σύμμαχοι είχαν μεταξύ τους μεγαλύτερη αντιπαλότητα από ό,τι ο καθένας ξεχωριστά με τη Γερμανία.
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου