ΠΡΕΠΕΙ Ν΄ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ !...

Του Νικηφόρου Μαλεβίτη

Ο καθένας μας μπορεί να έχει τη γνώμη του και να τη διαδίδει όπως νομίζει. Ωστόσο, “τα στοιχεία είναι ιερά”. Και τα στοιχεία λένε είναι ότι το πρόβλημα του ελληνικού κράτους που μας έφερε ως εδώ δεν ήταν οι υπέρμετρες δαπάνες, οι οποίες μόνο το 2009 - και μετά τη λαίλαπα της πενταετίας Καραμανλή με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις τους - ξεπέρασαν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (53,9% του ΑΕΠ, έναντι 50% στην Ε.Ε των 27), αλλά ο αναποτελεσματικός καταμερισμός τους. Το μείζον λοιπόν στην Ελλάδα δεν είναι ότι έχουμε “πολύ κράτος”, αλλά ότι έχουμε τριτοκοσμικό κράτος.

Επειδή λοιπόν έχουμε αυτό το κράτος, οι κοινωνικές παροχές είναι άστοχες και δίνονται χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, με αποτέλεσμα να μειώνουν τη φτώχεια μόλις κατά 3,7% του πληθυσμού, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 9%. Επίσης, επειδή το κράτος μας είναι έτσι όπως είναι, ο ιδιωτικός τομέας έχει γίνει κρατικοδίαιτος: είτε δηλαδή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από επιδοτήσεις, αναθέσεις και αθέμιτες χάρες, είτε από το λάδωμα κρατικών αξιωματούχων, την εισφοροδιαφυγή και τη φοροδιαφυγή. Έχουμε δηλαδή έναν ιδιωτικό τομέα, που στην πλειοψηφία του έχει δημιουργηθεί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του κράτους και είναι υποκριτικό να βγάζει την ουρά του απέξω, όταν αναζητά τους υπαίτιους της σημερινής κρίσης.

Παρομοίως, η άλλη πτυχή του προβλήματος στην Ελλάδα δεν είναι ότι το κράτος “μας ξεζουμίζει” στους φόρους. Τα κρατικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ κινούνται σε απαράδεκτα χαμηλότερα επίπεδα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (37,8% του ΑΕΠ, έναντι 44,5% στην Ε.Ε). Το ζήτημα είναι ο επιμερισμός των φορολογικών βαρών. Και θα είχε ενδιαφέρον να μας ενημερώσει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών που με τόση θέρμη προσέφυγε στο Σ.τ.Ε. κατά του Μνημονίου πόσα από τα μέλη του δηλώνουν ότι αμείβονται δήθεν με την ελάχιστη επιτρεπόμενη αμοιβή (δηλαδή το γραμμάτιο) και πόσα παίρνουν μαύρα για τις νομικές υπηρεσίες που προσφέρουν. Ανάλογο ενδιαφέρον θα είχε να μας πει ο Ιατρικός Σύλλογος, που τόσο πολύ κόπτεται για τα τρία ευρώ που θα πρέπει να δίνουμε για εξέταση στα δημόσια νοσοκομεία, πόσα ζητάν σε φακελάκια οι περισσότεροι χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, γυναικολόγοι, ογκολόγοι και λοιποί ιατροί για να τηρήσουν τον όρκο του Ιπποκράτη, ακόμη και σε ιδιωτικά νοσοκομεία, όπου οι ασθενείς πληρώνουν τα μαλλιά της κεφαλής τους. Επιτέλους, αιδώς Αργείοι!

Έχουμε φτιάξει ένα άθλιο σύστημα διαπλοκής κράτους, ελεύθερων επαγγελματιών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, το οποίο ανέχεται την ανομία και την κατάφωρη αδικία απέναντι στους δύσμοιρους μισθωτούς και συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι είναι και οι μόνοι που δικαιούνται αυτή τη στιγμή να πάρουν τα βουνά και να κηρύξουν επανάσταση, καθώς καλούνται και πάλι να βάλουν πλάτη, διότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν θέλησαν, δεν θέλουν, ή -ακόμη χειρότερα - δεν μπορούν, να επιτελέσουν το συνταγματικό τους καθήκον για την αποκατάσταση της νομιμότητας.

Αποτέλεσμα αυτού του συστήματος είναι να έχουμε διπλάσιο αριθμό ελεύθερων επαγγελματιών σε σχέση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο (30% έναντι 15% στην Ε.Ε). Ανάλογο ποσοστό συναντάμε μόνο στη Ρουμανία και στην εξίσου διεφθαρμένη με εμάς Σικελία. Και γιατί να μην έχουμε άλλωστε τόσους ελεύθερους επαγγελματίες, αφού είναι τόσο εύκολο να απολαμβάνουν ασυλίας από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο υπόλοιπο 70% του πληθυσμού. Όσο για το επιχείρημα ότι δεν πληρώνουμε διότι το κράτος δεν παρέχει υπηρεσίες και κακοδιαχειρίζεται τα χρήματά μας, μου θυμίζει το παιχνίδι με την κολοκυθιά, αφού και το κράτος απαντά ότι “έχω άθλιες υπηρεσίες διότι δεν έχω έσοδα”.

Συμπέρασμα; πρέπει να αλλάξουν όλα, είτε μετά από μία – απίθανη, κατά τη γνώμη μου - συλλογική απόφαση ότι εις το όνομα της σωτηρίας μας θα κάνουμε ένα τεράστιο “άλμα πίστης”, έχοντας επίγνωση ότι μπορεί να αποδειχθεί και άλμα στο κενό, είτε μέσω της επιβολής των αλλαγών από μία κυβέρνηση που επιτέλους θα επικεντρώσει τις προσπάθειές της στον πυρήνα του προβλήματος.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η διαδικασία θα είναι εξαιρετικά επώδυνη. Επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες που σήμερα συντηρούνται λόγω της ανομίας, θα κλείσουν. Το 20% τουλάχιστον του εργατικού μας δυναμικού θα πρέπει να περάσει από την ελεύθερη και δημόσια εργασία στη ιδιωτική μισθωτή, δια μέσου, δυστυχώς, ενός διαστήματος ανεργίας. Στον επιχειρηματικό κλάδο, θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν κινήσεις συγκέντρωσης και συγχωνεύσεις, ώστε να δημιουργηθούν “πρωταθλη-τές” που θα μπορούν να επιβιώσουν στο διεθνές περιβάλλον με τις εξαγωγές τους. Η λεγόμενη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας θα σπάσει, διότι μας κρατάει χρόνια παράλυτους και θα δημιουργηθεί μία νέα. Κι όλα αυτά θα επιτύχουν μόνο εφόσον οι εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον είναι ευνοϊκές – ή τουλάχιστον δεν είναι δραματικές.

Είναι ένα μεγάλο ρίσκο η δύσκολη αυτή μετάβαση σε ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, ενώ η μετάλλαξη του κράτους απαιτεί πολιτικούς όχι μόνο με παντελόνια, αλλά και με φαιά ουσία. Όμως δεν υπάρχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να γίνουμε Ρουμανία. Εξάλλου, με τη βουτιά που κάνουμε, σε λίγο δεν θα απέχουμε και πολύ.

Από το REPORTER.GR