ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ !...

Οι κινήσεις του πρωθυπουργού προσδιορίζονται, πλέον, από λιγότερο άγχος και προσανατολίζονται σε στρατηγικό επίπεδο, επιχειρώντας τη διαμόρφωση των εξελίξεων για την επόμενη, σχεδόν, δεκαετία.
Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών εκτιμήθηκε, (πέρα από τις επί μέρους επισημάνσεις και τα μηνύματα), πως εκφράζει την ανοχή και την υπομονή του ελληνικού λαού, στο μονόδρομο της διάσωσης και της ανάτασης της οικονομίας.
Η διαπίστωση του Στρος Καν, πως για πρώτη φορά στα ευρωπαϊκά χρονικά, μια κυβέρνηση που εφαρμόζει ένα σκληρότατο πρόγραμμα λιτότητας, βγαίνει αλώβητη και, ουσιαστικά, νικήτρια, σε μια χαλαρή εκλογική διαδικασία, αποτυπώνει την πραγματικότητα και το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πρόσφατης λαϊκής ετυμηγορίας.

Το δεδομένο, αυτό, δεν μειώνει, αλλά, αντίθετα, επιβάλλει την αύξηση της προσοχής και της σοβαρότητας, με την οποία προσεγγίζονται τα ζητήματα, ιδιαίτερα τα σχετικά με τα όποια περιοριστικά μέτρα, που έχουν να κάνουν με τα εισοδήματα και τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού.
Το κεντρικό μήνυμα του «σοφού λαού» ήταν σαφέστατο : «κοιτάξτε να δείτε, ως εδώ και μη παρέκει, με την τσέπη μας !...».

Η πολιτική καταπολέμησης του ελλείμματος θα πρέπει να προσανατολιστεί, πλέον, στον περιορισμό της σπατάλης και των άσκοπων, ανώφελων και αντιαναπτυξιακών δαπανών του λεγόμενου δημόσιου τομέα της οικονομίας, ο οποίος, μόνο κατ΄ όνομα υπήρξε, παραδοσιακά, η …ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης. Όλα τα στοιχεία δείχνουν, πως στην ουσία, δούλευε ως διαχειριστής και μάλιστα κακός, σπάταλος και, εν πολλοίς, διεφθαρμένος, δανεικών πόρων και κονδυλίων.
Στο νέο κοινωνικοοικονομικό σκηνικό δεν (πρέπει να) υπάρχει ρόλος, για τέτοιου είδους λειτουργίες και δράσεις, οπότε η λεγόμενη αναδιάρθρωση, είναι εκ των ουκ άνευ…

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Δύο μεγάλοι στόχοι βρίσκονται μπροστά στην κυβερνητική δράση, αυτής της χρονικής στιγμής : πρώτον, η κατανομή των επιπτώσεων, της, προς τα πάνω, αναδιάρθρωσης του ελλείμματος και του χρέους, σε περισσότερες ετήσιες οικονομικές χρήσεις κι όχι μόνο στο 2011, (αυτό σημαίνει παράταση στην προθεσμία επίτευξης του 3% ελλείμματος, πέρα του 2013…), και δεύτερον, η ρύθμιση της αποπληρωμής των 110 δισ. €, σε πιο πολλές δόσεις, (επιδίωξη, μέχρι το 2020…).

Τα ζητήματα αυτά, δεν συζητιούνται με τους ελεγκτές της τρόικας, που βρίσκονται από προχθές στην Αθήνα, αλλά σε υψηλότερα κλιμάκια, πολιτικά, δηλαδή τους ηγέτες και τα όργανα της ευρωζώνης. Εκεί υπάρχουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα, μιας και με το ΔΝΤ, φαίνεται ότι έχει βρεθεί κοινή συνισταμένη.
Η τωρινή επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στο Παρίσι, αλλά και η σημερινή του Παπακωνσταντίνου στις Βρυξέλλες, είναι ενταγμένες σ΄ αυτές τις προσπάθειες, τόσο, δε, οι συναινέσεις με τον Σαρκοζί, τόσο και οι κόντρες με τη Μέρκελ, δείχνουν τη σπουδαιότητα, αλλά και την ρευστότητα των εξελίξεων.

Μ΄ αυτά, ακριβώς, τα συμβαίνοντα και τα μελλούμενα, συνδέεται και η απόφαση του πρωθυπουργού να ζητήσει συνεννόηση και συμπαράταξη και από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, κάτι που θα κάνει σαφέστερο, στις συναντήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς, που θα γίνουν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.