Ο ΣΥΡΦΕΤΟΣ ΤΩΝ «ΟΧΙ» ΚΑΙ ΤΩΝ «ΔΕΝ» !...

Δεν θέλει πολύ στην Ελλάδα για να εξελιχθεί, ως μόδα ή ως τάχα εξυπνάδα, η αμφισβήτηση των πάντων, καθώς και η επιζήτηση του μπάχαλου και του χάους. Είναι στο χαρακτήρα της φυλής η τάση απόδοσης των ευθυνών, για την πορεία της χώρας, στους άλλους, είτε αλλοδαπούς, είτε ημεδαπούς.

Το χέρι του Έλληνα, πότε με τον δείκτη τεντωμένο, πότε με την παλάμη ανοικτή, κοιτάζει πάντα προς τους απέναντι και, σχεδόν, ποτέ προς το πρόσωπό του.

Η τάση αυτή, της ενοχοποίησης των άλλων δηλαδή, ενισχύεται και εντείνεται από τη δράση διάφορων παραγόντων και φορέων, ιδεολογικοπολιτικών απόψεων, κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι ο αφορισμός του παρόντος και η αγκίστρωση σ΄ ένα ιδεατό, πλην ουτοπικό, μέλλον. Όπως πάντα, βέβαια, και σ΄ αυτή την κατάσταση, ενυπάρχουν και υπεισέρχονται και οι οπαδοί των αντιδημοκρατικών διαδικασίων και μοντέλων, σε εφαρμογή του «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» !...

Τι έχουμε σήμερα, ως κατάληξη, μετά από την ετήσια, σχεδόν, λειτουργία και δράση του «συρφετού της αμφιβήτησης» των πολυποίκιλων και πολύμορφων φορέων ; Μια κάθετη καταδίκη της κυβέρνησης και μια πλήρη αμφισβήτηση των προθέσων του πρωθυπουργού, μαζί με το μηδενισμό κάθε αποτελέσματος και τον αφορισμό κάθε προσπάθειας. Όλ΄ αυτά εκφράζονται με συνεχείς δηλώσεις, παρεμβάσεις και άλλες πολιτικές δράσεις, οι οποίες, όμως, τελευταία, παίρνουν και τη μορφή τυφλών και κουτσαβάκικων ακτιβίστικων ενεργειών, όπως τα γιαουρτώματα ή το σφράγισμα των ακυρωτικών μηχανημάτων για τα εισητήρια.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

΄Ολοι αυτοί οι μπαχαλαίοι και οι μπαμπουλαίοι, την έχουν πέσει στο λαό και προσπαθούν να τον ποδηγετήσουν στην άποψή τους, την άποψη της άρνησης, του όχι, του δεν… Αρέσκονται και συνηθίζουν στο «αντάρτικο», στην ατάκα και στο σύνθημα – γιούχα, ενώ όταν στριμωχτούν και αναγκαστούν να μιλήσουν για το «δέον», οι προτάσεις τους είναι είτε ανατριχιαστικές, είτε γελοίες, (επαναφορά της δραχμής, μονομερής διαγραφή του χρέους κλπ, κλπ…

Φυσικά, δεν έχουν απάντηση και στο θεμελιακό ερώτημα, «πέφτει ή φεύγει ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, τι έρχεται ?...». Ο συρφετός των «όχι» και των «δεν», είναι ανίκανος ν΄ αρθρώσει μια, στοιχειώδους σοβαρότητας και εφικτότητας, ενναλακτική πολιτική πρόταση. Κανένα από τα επί μέρους χαρακτηριστικά των ομάδων και των παραγόντων του, δεν οδηγεί σε κάτι συνεκτικό και βιώσιμο σχήμα.
Ακόμα και μέσα στο χρόνο που διανύθηκε, όχι μόνο δεν υπήρξε καμιά σύγκλιση ή ένωση, μεταξύ τους, αλλά είχαμε περαιτέρω διαχωρισμούς και διασπάσεις.

Χρειάζεται, άραγε, να εντρυφήσει περισσότερο, κανείς, στους λόγους και τις αιτίες, που παραμένουν στο περιθώριο του πολιτικού γίγνεσθαι και στους αποκλεισμένους της λαϊκής εμπιστοσύνης ;