ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΑ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ !...

Οι μπαχαλάκηδες και οι μπαμπουλαίοι της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής, δεν χάνουν ευκαιρία που να μη δώσουν ρεσιτάλ ανευθυνότητας και λαϊκισμού σε κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας, σε κάθε απόφαση ή μέτρο, που σκάει κι είναι ανατρεπτικό μιας υπάρχουσας κατάστασης, αλλάζοντας κάποιες συνήθειες …συνήθως κακές και επιβλαβείς. Πρόκειται για την έκφραση μιας ιδιόμορφης, βαθιά αρρωστημένης νοοτροπίας, που ανισόρροπα παρουσιάζεται ως προϊόν …προοδευτικής σκέψεις και ιδεών.

Από τη μια ο μπαμπούλας : ό, τι επέρχεται είναι επικίνδυνο, κατα-στροφικό, ισοπεδωτικό ! ΄Ελληνες, καήκαμε !... Από την άλλη το μπάχαλο : να γίνει αυτό κι εκείνο, δεν χρωστάμε δεν πληρώνουμε, έξω από την Ε.Ε., έξω το Ευρώ, πάλι η δραχμή ! Καιρός για νέα αρχή από το …μηδέν !...

Στην κατάσταση μηδέν, τα μηδενικά νομίζουν πως θα ηγηθούν, παραγνωρίζοντας πως για να γίνει ακέραιος αριθμός δεν φτάνουν τα μηδενικά, χρειάζονται μονάδες…

Τι είδους παραγνώριση κάνουν και τι τακτική παραπλάνησης ακο-λουθούν ; Το παράδειγμα των Τραπεζών είναι ενδεικτικό : στηρίζουν τις τράπεζες, ταϊζοντας τους τραπεζίτες με δισεκατομμύρια, ωρύονται και καταγγέλλουν !...

Όχι πως κι αυτό, πολλές φορές δεν γίνεται ή δεν είναι στο συστημικό ρόλο των τραπεζιτών να τρώνε τον αγλέουρα, αλλά ποια είναι και η περίπτωση που αφορά την κοινωνία ;

Στις τράπεζες είναι ακουμπισμένες οι αποταμιεύσεις των ελλήνων πολιτών, της ελληνικής κοινωνίας των ελληνικών οικογενειών. Όταν ο εγγυητής αυτών των καταθέσεων, το ελληνικό κράτος, έχει τινάξει τα πέταλα, τι είναι επιθυμητό, το φαλήρισμα και των τραπεζών ; Αν αυτό το επιδιώκουν τα «μηδενικά» της ελληνικής κοινωνίας, η συντριπτικότατη πλειοψηφία της, δεν το θέλει γιατί δεν την συμφέρει.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Ας βγουν, λοιπόν, οι μπαχαλαίοι της πολιτικής κι ας πουν στον ελληνικό λαό, πως δεν τους ενδιαφέρει η σωτηρία των τραπεζών, πως δεν τους ενδιαφέρει τι θ΄ απογίνουν οι κατατεθειμένες αποταμιεύσεις !

Δεν το λένε, το κρύβουν και το καμουφλάρουν με ιδεολογήματα, κορώνες και περικοκλάδες, νομίζοντας πως μπορούν να παραπλανήσουν να κοροϊδέψουν το λαό. Βαυκαλίζονται με την ιδέα πως το καταφέρνουν ή θα τα καταφέρουν. Το ρίζωμά τους στο περιθώριο των εξελίξεων και η περιφρόνηση που εισπράττουν από την κοινωνία δίνουν την απάντηση, την καταλαβαίνουν γι αυτό και αντιδρούν σπασμωδικά υποκαθιστώντας, στη δράση τους, τον λαϊκό μαζικό αγώνα, με θεατρινίστικες ενέργειες αποδοκιμασιών, γιαουρτώματος κλπ, πράξεις αντάξιες μοναχικών ατόμων, απομονωμένων ομάδων ή – πολλές φορές – και βλαμμένων περιπτώσεων !...