ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ΠΡΟΕΞΟΦΛΗΣΕΙΣ !...

Οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης προεξοφλούν : Ακόμη και το υπό προϋποθέσεις μετά το 2013 ενδεχόμενο «συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα» στο κόστος διάσωσης της χώρας που θα προσφύγει στο Μόνιμο Μηχανισμό ESM προεξοφλείται ως σημερινό δεδομένο και κοστολογείται αναλόγως στην απόκλιση των επιτοκίων δανεισμού των προβληματικών χωρών και στο κόστος των ασφαλίστρων κινδύνου.

Μέχρι εδώ τίποτε το περίεργο, καθώς αγορές και αξιολογητές δεν κάνουν τίποτε διαφορετικό από τη χώρα που προεξοφλεί τον υπερεξοπλισμό του γείτονά της ως πρόθεση επίθεσης, ή του πολιτικού ηγέτη που προεξοφλεί τις ηγετικές ικανότητες συνεργάτη του ως πρόθεση αμφισβήτησης της ηγεσίας του.

 Το παράδοξο βρίσκεται αλλού: Το 2013 με πολιτικούς όρους είναι πολύ μακριά, όπως δείχνουν οι αλλαγές στη στάση της Ευρωζώνης και ειδικότερα της Γερμανίας απέναντι στις χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικό πρόβλημα υπάρχει μία αργή αλλά σταθερά εξελικτική πορεία προς τη θωράκιση του κοινού νομίσματος.

Επιπλέον, όταν θα τίθεται σε λειτουργία ο Μόνιμος Μηχανισμός η Γαλλία θα έχει πρόεδρο προερχόμενο από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, πιθανότατα το Στρος Καν, και στη Γερμανία θα βρισκόμαστε στο τέλος της θητείας του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών - Φιλελευθέρων με ή χωρίς τη Μέρκελ στην Καγκελαρία, με τους Σοσιαλδημοκράτες - Πράσινους να είναι κυβέρνηση σε αναμονή.

Μέχρι τότε, κατά πάσα πιθανότατα, θα έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι η γερμανική συνταγή ανταγωνιστικότητας μέσω του αποπληθωρισμού και των δημοσιονομικών περικοπών οδηγεί σε παρατεταμένο εγκλωβισμό στην ύφεση, αλλά και σε πολιτικές ανατροπές, με πρώτο σταθμό τις εκλογές στην Ισπανία την άνοιξη του 2012.

Μόνον αν αγνοήσει κανείς τα παραπάνω μπορεί με ελαφρότητα να προεξοφλεί την ηρεμία και την ακινησία στα ευρωπαϊκά δεδομένα, άρα και την εφαρμογή της «συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα» στη διάσωση των δημοσιονομικά προβληματικά χωρών μετά το 2013.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

 Τη δογματική αυτή προσέγγιση των αγορών και των οίκων αξιολόγησης παρακολουθεί από κοντά μία εξ αριστερών προσέγγιση που προεξοφλεί και εκμηδενίζει προκαταβολικά τις επιπτώσεις των επερχόμενων πολιτικών ανατροπών στη Γαλλία πρώτα και στη Γερμανία στη συνέχεια, με το επιχείρημα ότι όποιος και να βρίσκεται στην εξουσία στο Παρίσι και στο Βερολίνο δεν μπορεί παρά να συνεχίσει τις επιλογές που χάραξε η Μέρκελ και προσυπέγραψε ο Σαρκοζί.

Η προσέγγιση αυτή αγνοεί τα στοιχεία ανατροπής που υπάρχουν στο πολιτικό τοπίο τόσο της Γαλλίας όσο και της Γερμανίας : Στη γαλλική πολιτική σκηνή η Ακροδεξιά της Λεπέν τείνει να διεμβολίσει το σκληρό πυρήνα της Κεντροδεξιάς, ενώ στη γερμανική οι Πράσινοι είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι των μετακινήσεων του εκλογικού σώματος, με τους Φιλελεύθερους να δίνουν μάχη για την πολιτική τους επιβίωση.

 Την επαύριον της χρεοκοπίας της Lehman Brothers, τον Οκτώβριο του 2008, ο Σαρκοζί -η Γαλλία ασκούσε τότε την προεδρία της Ε.Ε.- αναλάμβανε πρωτοβουλίες μείζονος κλίμακας για την κοινή αντιμετώπιση της κρίσης από την Ευρωζώνη, για να συναντήσει την αδιαπραγμάτευτη απορριπτική στάση της Μέρκελ με το επιχείρημα ότι η κρίση αφορά τις ΗΠΑ και όχι τη Γηραιά Ηπειρο, στην οποία κάθε χώρα δεν είχε παρά να μεριμνήσει από μόνη της σε εθνικό επίπεδο για τη θωράκιση του τραπεζικού συστήματός της.
Στην προεξοφλητική τους σπουδή αγορές και αξιολογητές προεξοφλούν την εφαρμογή μιας επιλογής οι εισηγητές της οποίας θα αποτελούν παρελθόν το 2013. Του Γ. Καπόπουλου από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ