Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ...

Δεν είναι συναρπαστικός ομιλητής ο Γ. Παπανδρέου και δεν αναμενόταν να αποκτήσει το χάρισμα στη Θεσσαλονίκη. Χρειάζεται κανείς μεγάλη υπομονή για να τον παρακολουθήσει από την αρχή ως το τέλος, είτε όταν κάνει ομιλίες, είτε όταν δίνει συνεντεύξεις τύπου. Ιδιαίτερα αυτές τις ετήσιες της ΔΕΘ, που καταντούν βαρετές σαν τις αμαρτίες, ακόμη και όταν οι πρωθυπουργοί είναι προικισμένοι και χαρισματικοί στον προφορικό λόγο.

Τις καταντούν βαρετές οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι βλέπετε, είτε με τις μακρόσυρτες τοποθετήσεις τους που δεν ενδιαφέρουν κανένα, είτε με τις ανόητες και επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις τους, είτε με την κομματική γραμμή που κουβαλούν. Και κανένα εγχειρίδιο κυβερνητικής επικοινωνίας δεν επιβάλει να διαρκούν αυτές οι συνεντεύξεις δίωρα και τρίωρα για να μη μείνει κάποιος από τους εκπροσώπους του Τύπου παραπονεμένος επειδή δεν ακούστηκε το όνομά του και δεν φάνηκε ο ίδιος στην τηλεόραση.

Ο πρωθυπουργός λοιπόν είπε στη Θεσσαλονίκη τα αναμενόμενα, αλλά ταυτόχρονα έκανε κάποιες προσπάθειες που είχαν ενδιαφέρον. Η πρώτη ήταν να ξεφύγει από την παραδοσιακή άποψη του ΠΑΣΟΚ και εν γένει της Αριστεράς στην Ελλάδα ότι η επιχειρηματικότητα είναι καταδικαστέα και η επιδίωξη του κέρδους απαράδεκτη. Άποψη, που δυστυχώς έχει διαποτίσει κόμματα (ακόμη και εκείνα που υποτίθεται ότι είναι υπέρ της ελεύθερης οικονομίας, όπως η Νέα Δημοκρατία) και πολύ μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Ενώ η πραγματικότητα λέει ότι έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων στην Ευρώπη. Η αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο.
>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Με τη βοήθεια των μήντια πάντα, αφού πέρα από το γεγονός ότι η Αριστερά στην Ελλάδα έχασε τον εμφύλιο, αλλά κέρδισε τον ιδεολογικό πόλεμο, η οικονομία μας είναι κρατικοδίαιτη, μέχρι το μεδούλι. Έτσι, ενώ όλοι στην πραγματικότητα προσβλέπουν στο οικονομικό κέρδος με την όποια μορφή του, έχει επικρατήσει η μόδα να το καταδικάζουν ταυτόχρονα. Ακόμη χειρότερα, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ποτέ να ξεκαθαρίσουν ότι ευνοούν την επιχειρηματικότητα και τουλάχιστον μέχρι σήμερα, ούτε η σημερινή έδειξε τέτοια δείγματα. Ίσως η παρέμβαση του Γ. Παπανδρέου και η εξαγγελία ότι κατεβάζει την φορολογία των αδιανέμητων κερδών στο 20%, αλλάξει κάπως το κλίμα, τόσο στην κυβέρνησή του, όσο και στη διάθεση των επιχειρηματιών που σκέπτονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.

Η δεύτερη προσπάθεια του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη ήταν να εκθέσει (κομψά βέβαια) τα μήντια για τον λαϊκισμό τους, την αναξιοπιστία τους και τον πανικό που προκαλούν, άλλα στο πλαίσιο του μεταξύ τους ανταγωνισμού, άλλα υπηρετώντας σκοπιμότητες, άλλα από αγνή απύθμενη βλακεία. Τα μήντια στην Ελλάδα δεν πληροφορούν και δεν ελέγχουν (εδώ που τα λέμε, ούτε έξω κρίνοντας από το στημένο ρεπορτάζ του ΒΒC με το παπούτσι του γιατρού), λειτουργούν σαν να έχουν άλλη αποστολή.

Υιοθετούν κάθε λαϊκίστικη άποψη, δέχονται φήμες και ψεύδη σαν γεγονότα, λανσάρουν παραποιημένους αριθμούς, προβάλλουν σκέψεις και προτάσεις σαν αποφάσεις, παρουσιάζουν γνωστά δεδομένα σαν καινούργια, δίνουν διαστάσεις σε μικρά και ανούσια πράγματα, ασκούν κριτική δίχως λογική και γνώση, εκθέτουν, τρομοκρατούν, πανικοβάλλουν. Γενικά, δεν αφήνουν τίποτα να ανθίσει. Η επισήμανση της «μετρολαγνείας» των μήντια από τον Γ. Παπανδρέου ήταν σωστή.

Μεταξύ μας πάντως, περισσότερες πιθανότητες έχει η αποδοχή της επιχειρηματικότητας και του κέρδους από τους Έλληνες, παρά η αλλαγή συμπεριφοράς των μήντια. Ακόμη και οι Έλληνες είναι σε γενικές γραμμές πιο σοβαροί από τα ελληνικά μήντια…


Τόγραψε ο ΄Αγγελος Στάγκος στο Reporter.gr

1 σχόλιο:

Π.Μ. είπε...

Ενδιαφέρον έχει και το άρθρο του Α.Καρακούση στο σημερινό Βήμα για τα Ρουσσοπουλάκια και τις Ρουσσοπουλίνες που ενώ είναι μέρος της κρίσης, την ίδια στιγμή τσιρίζουν υστερικά και για την προοπτική πτώχευσης και για τα μέτρα, σαν κόττες που τις ξεπουπουλιάζουν.
Λέτε να νοιώθουν οτι ξεπουπουλιάζονται ή και μόνον οτι δεν γίνονται πλέον πιστευτοί και πιστευτές στους Ελληνες, παθαίνουν κρίσεις υστερίας;
Πάντως ή το ένα συμβαίνει ή το άλλο ή και τα δύο, είναι κάποιου είδους καλό.
Μπορεί και να σκάσουν επιτέλους οι ανάξιοι και τιποτένιοι.
Το επίπεδο δημοσιογραφίας που τους ανέδειξε, κατέβηκε χάριν της τηλεθέασης και άλλων αλισιβερισίων, κάτω απο τον μέσο όρο των Ελλήνων που εν τω μεταξύ σπούδαζαν, μάθαιναν γλώσσες,υπέμεναν,εργαζονταν και ήλπιζαν. Οι τελευταίοι και το επίπεδό τους δεν έχουν καμμιά σχέση με το επίπεδο των συγχυσμένων μηδενικών της τηλεόρασης που τσιρίζει. Ξέρουν ποιοί φταίνε και ήδη έχει τελειώσει η ανοχή τους στους κατ επάγγελμα γείφτες.
Η απόσυρση (το κρύψιμο) είναι μια καλή λύση, γι΄ αυτούς και αλλήλους.