ΓΙΑ ΕΝΑ, ΝΕΟ, ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΟΡΑΜΑ !...

l ΄Οσο κι αν οι εξελίξεις σε σειρά χωρών της Ευρωζώνης, δικαιώνουν τις πολύ αρχικές εκτιμήσεις του Γ. Παπανδρέου, πως πρόκειται για κρίση του Ευρώ και οι επιθέσεις των αγορών στοχεύουν ακριβώς αυτό, δεν μπορεί, δυστυχώς, αυτό να σημάνει τίποτα το χαρούμενο για τη χώρα μας. Το "ελληνικό πρόβλημα" κινδυνεύει ν΄ αντιμετωπιστεί ως παρωνυχίδα, όχι για να λυθεί, αλλά για να παραμεριστεί !

Όλες οι σκέψεις που κάποτε έμοιαζαν απόκρυφες και θεωρούνταν ακραίες και αδιανόητες, τώρα γίνονται φωναχτά και εμφανίζονται να καθοδηγούν τις βλέψεις και τις επιδιώξεις αρκετών από τους καθορίζοντες την πορεία των ευρωπαϊκών πραγμάτων.

Τα ταμπού της "χρεοκοπίας χώρας του Ευρώ" και της "εξόδου κάποιου μέλους από την Ευρωζώνη", έχουν υποσκελιστεί, από πιο προωθημένες συλλήψεις, όπως, π.χ. τη δημιουργία δύο ζωνών, με σκληρό πυρήνα και περιφέρεια !

l ΄Ολοι οι εκείνοι που συνετέλεσαν και συνέβαλλαν στην εξέλιξη της πάλαι ποτέ Κοινής Αγοράς, στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και στη δημιουργία της Ο.Ν.Ε. σχεδόν με μια φωνή αναδεικνύουν ως την κεντρική αδυναμία του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος την έλλειψη μιας κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, άρα την απουσία μιας οντότητας με τα χαρακτηριστικά Ομοσπονδίας, δηλαδή των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

Οι σημερινοί ηγήτορες της Ε.Ε. αντί να στρέψουν, από την πρώτη στιγμή, τις αναζητήσεις και τις πολιτικές τους, προς αυτό το στόχο, οχυρώθηκαν πίσω από τα επί μέρους εθνικά συμφέροντα και βρέθηκαν να καρκινοβατούν σε μια απέλπιδα προσπάθεια, που μόνο με απόπειρα τετραγωνισμού του κύκλου μοιάζει !

Οι αντιμετωπίσεις των προβλημάτων μεγάλων χωρών, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, που απαιτούνται ή θα απαιτηθούν, δεν μπορεί νάναι οι ίδιες μ΄ εκείνες που υπήρξαν για τις μικρές Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία. Αυτό είναι ξεκάθαρο και ολοφάνερο...

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

l Το ζητούμενο, πια, δεν μπορεί να διαμορφωθεί και να προκύψει από κινήσεις δημοσιονομικού ή νομισματικού χαρακτήρα, δηλαδή επιμερισμένης οικονομικής πολιτικής, αλλά από καθαρά πολιτικές επιλογές και αποφάσεις συνολικής ευρωπαϊκής εμβέλειας, που θα προωθούν το, πραγματικά, ολοκληρωμένο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, με κοινή οικονομική πολιτική, κάτι το απαραίτητο για την ύπαρξη ενός κοινού, αλλά και ισχυρού νομίσματος !...

Η στρατηγική αυτή, προκειμένου να προωθηθεί απαιτεί την κινητο-ποίηση και τη συμμετοχή των ευρωπαϊκών λαών και δεν μπορεί να γίνει, ούτε με κινήσεις κορυφής, ούτε, πολύ περισσότερο, με το βλέμμα στραμμένο στα στενά εθνικά συμφέροντα και με τη χρησιμοποίηση λαϊκίστικων αναλύσεων και αναφορών.

l Οι ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές δυνάμεις έχουν την ευκαιρία και την υποχρέωση να βγουν, ξανά, στο προσκήνιο της ιδεολογικοπολιτικής δράσης, εμβαθύνοντας στην παραπάνω στρατηγική και συντονιζόμενες σε μια πανευρωπαϊκή πολιτική λειτουργία και πράξη, που θα ενημερώσει, θα πείσει και θα συνεγείρει τους λαούς στο δρόμο για την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης !...Φυσικά και σ΄ αυτή την προσπάθεια, το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα, ανασυγκροτούμενο και αναμορφούμενο, έχει και χρέος και όφελος για να συμμετάσχει, δίνοντας και στον πολύπαθο ελληνικό λαό το όραμα και την προοπτική, που οδηγεί, όχι απλά στο ξεπέρασμα των μεγάλων και δύσκολων προβλημάτων, αλλά στην συμμετοχή του στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη πολιτική και οικονομική ένωση !...