ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ !...

Κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει δύο στοιχεία: Eνα εκλογολογικό και ένα πολιτικό. Eκλογολογικά, αποσυντίθεται και κατακερματίζεται ένα φθαρμένο κομματικό σύστημα δύο πόλων. Tούτο δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, ακόμη και στις παρούσες δραματικές οικονομικές συγκυρίες. Συνοδεύεται, όμως, από ένα άκρως ανησυχητικό πολιτικό στοιχείο: Tο σαρωτικό λαϊκιστικό ρεύμα, που διαπερνά τις περισσότερες κομματικές δυνάμεις, σπρώχνοντας τη χώρα στην καταστροφή. Πώς, όμως, φτάσαμε στο σημείο αυτό; Ποιοι «νομιμοποίησαν» τη λαϊκιστική λαίλαπα;

Oλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που η αξιωματική αντιπολίτευση στη χώρα δεν ακολούθησε το δρόμο των αντιπολιτεύσεων σε Πορτογαλία, Iσπανία, Iρλανδία. Δεν προσέφερε στοιχειώδη συναίνεση στην κυβέρνηση Παπανδρέου, που βρέθηκε (ανέτοιμη) μπροστά σε ένα βουνό προκλήσεων. Eάν η Eλλάδα δεν προσυπέγραφε την πρώτη δανειακή συμφωνία, θα χρεοκοπούσε αυτοστιγμεί. Παρ' όλα αυτά η Σαμαρική N.Δ. την καταψήφισε. Kαι όμως θα μπορούσε με στοιχειώδη υπευθυνότητα, μετά την υπερψήφιση, να ασκήσει σκληρή κριτική στην κυβέρνηση Παπανδρέου επί της εφαρμογής της συμφωνίας και ιδίως των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

Όμως, η Σαμαρική N.Δ. επέλεξε έναν πρωτόγνωρο λαϊκισμό. Πολέμη-σε ανοιχτά ή υπόγεια όλες τις μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν το δημόσιο τομέα και τις συντεχνίες. Kαλλιέργησε μία ψευδοπατριωτική ρητορική «αντίστασης» στους εταίρους μας. Mοίρασε αυταπάτες πως μία χώρα κυριολεκτικά στη γωνία, θα μπορούσε δήθεν να βάλει στη γωνία τους δανειστές της! Aπειλώντας τους με τη δική της χρεοκοπία! Στην πρώτη ΔEΘ, ο Σαμαράς είπε το απερίγραπτο ότι όταν ένας δανειζόμενος χρωστά πολλά σε μία τράπεζα, η τελευταία (και όχι ο ίδιος) έχει το πρόβλημα! Oταν τέθηκε θέμα μη καταβολής της πέμπτης δόσης του δανείου, έλεγε ότι κάτι τέτοιο «δεν είναι απλό», διότι θα έχει μεγάλο κόστος για την E.E.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Oλα αυτά είχαν φυσικά ως επιδίωξη να αφεθεί το ΠAΣOK να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ωστε να υποστεί μόνο του το κόστος, την ώρα που η ηγεσία της N.Δ. θα το έπαιζε «αντιστασιακή» και «σουπερ-πατριωτική». Aπό τότε η κοινή γνώμη έγινε έρμαιο του λαϊκισμού, καθώς στερήθηκε την ύπαρξη δύο υπεύθυνων κομμάτων, που να λένε σκληρές αλήθειες για το παρόν και το μέλλον, «εκπαιδεύοντας» σωστά την κοινή γνώμη. Aντ' αυτού, η Σαμαρική N.Δ. εκπαίδευσε τους ψηφοφόρους της για να γίνουν θήραμα του πρωτόγονου λαϊκισμού του όποιου Kαμμένου. Oταν ο τελευταίος δηλώνει πως η χώρα πρέπει να κάνει στάση πληρωμών (όπως ακριβώς και ο Tσίπρας) για να «εκβιάσει» τους δανειστές της, τραβάει στα άκρα εκείνα που έχει «διδαχτεί» από το Σαμαρά.

H τραγωδία του Σαμαρά, όμως, είναι πως άλλοι ωφελήθηκαν από το λαϊκιστικό Aσκό του Aιόλου που ο ίδιος άνοιξε. Διότι η κοινή γνώμη από την πρώτη στιγμή απαιτούσε σοβαρότητα και υπευθυνότητα από έναν αρχηγό μεγάλου κόμματος. Eνώ στο τέλος της ημέρας, με την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου, αναγκάστηκε και ο ίδιος να αναδιπλωθεί άτακτα.

Φυσικά, δεν ευθύνεται μόνο ο Σαμαράς για το ρεύμα λαϊκισμού. Bαρύτατη ευθύνη έχουν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, οι οποίες απέφυγαν τις μεταρρυθμίσεις για να μη θίξουν την εκλογική τους πελατεία στο δημόσιο τομέα. Aλλά τουλάχιστον το ΠAΣOK δεν έκανε στρατηγικό λάβαρο το λαϊκισμό. Oμως, όλα αυτά πλέον έχουν μικρή σημασία. H ουσία είναι πως ο λαϊκισμός έχει πλέον «νομιμοποιηθεί». Λειτουργώντας ως βρόχος για τη χώρα. Στις δυσκολότερες ώρες της.

Γιάννης Λούλης

ΟΙ ΦΑΛΤΣΟΙ !...

Στο ΚΑΡΦΙ...

ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ !...

Οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, αυτή η κορυφαία και αυθεντική διαδικασία καταγραφής της λαϊκής βούλησης, θ΄ αποδειχθεί απολύτως μεταβατική. Το πρόωρο της διενέργειάς τους, σε συνδυασμό με τον επείγοντα και, εν πολλοίς, ευκαιριακό τρόπο, που τίθενται τα διακυβεύματα και τα διλήμματα, προσδίδουν στην ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, μια αναγκαστική προσωρινότητα.

Οι αντιθέσεις και οι αντινομίες, που ανέκυψαν και αναδείχθηκαν στο πολιτικό σκηνικό, ούτε μελετήθηκαν επαρκώς, ούτε ενσωματώθηκαν στα προγράμματα και τις πρακτικές των παραδοσιακών φορέων, ενώ στους, όποιους, νέους, η κρίσιμη αυτή διαδικασία, εξελίχθηκε στο πόδι, παράγοντας αποτελέσματα φτωχά και επιφανειακά.

Σχεδόν κανένας από τους πολιτικούς σχηματισμούς που εκτίθενται στην κυριακάτικη αναμέτρηση, δεν έχει πείσει, πως αποτελεί κάτι το πραγματικά νέο και πρεσβεύει κάτι το αληθινά καινούργιο. Κανένας δεν ανέλαβε, ουσιαστικά, τις ευθύνες του, για τη «συμβολή» του στην πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία, είτε από τη θέση των κυβερνώντων, είτε από τη θέση των αντιπολιτευόμενων.

Οι μεν, πρώτοι, την όποια αυτοκριτική την περιορίζουν στο ελάχιστο, αποδίδοντάς την, κυρίως σε πρόσωπα κι όχι σε ιδεολογικοπολιτικές επιλογές, οι δε, δεύτεροι, περιορίζονται και βαυκαλίζονται με την βεβαιότητα, πως «εμείς δεν κυβερνήσαμε και δεν δοκιμαστήκαμε…».

Κι όμως το πολιτικό γίγνεσθαι, το διαμορφώνουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο πολιτικό «παιχνίδι», οι εξελίξεις στην Ελλάδα, κι όχι μόνο, διαχρονικά καθορίζονται από την κοινή συνισταμένη, που προκύπτει από την δράση και την αντίδραση όλου του πολιτικού προσωπικού και των φορέων του.

Στο σημείο που φτάσανε τα πράγματα, τα όποια φτιασιδώματα, οι όποιες ανακαινίσεις των ιστορικών κομματικών σχηματισμών είναι, νομοτελειακά, καταδικασμένες σε αποτυχία, μιας και η φθορά των «υλικών» από τα οποία συντίθενται, είναι ανεπανόρθωτη !

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η διαπίστωση αυτή ισχύει, για όλα, σχεδόν, τα παραδοσιακά κόμματα και της Δεξιάς και του Κέντρου και της Αριστεράς, καθώς, η απόπειρα επίτευξης νέων συνθέσεων, (με δεδομένες τις αντιθέσεις, που δημιουργήθηκαν και υπάρχουν…), αποδεικνύεται ατελέσφορη και σαν τέτοια θα σφραγιστεί και από τη λαϊκή ετυμηγορία της ερχόμενης Κυριακής.
Σαφώς και θα υπάρξουν νέες συνθέσεις, αυτές, όμως, θα είναι με νέα υλικά και με νέα σχήματα, ιδεολογικοπολιτικά και κομματικά !

Αν κάτι φαίνεται να προκαλεί, με σχετική βεβαιότητα, η 6η Μαϊου 2012 είναι το ξεκίνημα των διεργασιών, για τη ριζική αναδιάρθρωση και την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, με τη δημιουργία νέων, πραγματικά νέων, πολιτικών φορέων και σχηματισμών.

Εκείνο που αποτελεί το κυρίαρχο, κομβικής σημασίας, στοιχείο, είναι το αν οι νομοτελειακές αυτές διεργασίες θα ελεγχθούν και θα εξελιχθούν με πρωτοβουλία του λαϊκού παράγοντα ή θα ελεγχθούν από τα ανασυντασσόμενα ολιγαρχικά και διαπλεκόμενα συμφέροντα !...

Η ΝΕΑ ΕΞΟΥΣΙΑ !...

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ «ΦΟΥΣΚΑ» ?...

Να δεχτούμε πως το μεταπολιτευτικό πολιτικό προσωπικό «έφαγε τα ψωμιά του», (σε αρκετές περιπτώσεις μεταφορικά, και, στην κυριο-λεξία...), και πρέπει να μπει στην άκρη. Να παραδεχτούμε, πως οι πολιτικοί σχηματισμοί και τα πολιτικά στελέχη, που χρεώνονται, είτε την πρόκληση της κρίσης, είτε την αποτυχημένη προσπάθεια αντιμετώπισής της, πρέπει να εξαφανιστούν κι αν δεν το κάνουν από μόνοι τους, να τους εξαφανίσει ο λαός με την ψήφο του. Το μεγάλο, όμως, ζήτημα είναι «ποιοι θα τους αντικαταστήσουν ?».

Ετούτες οι εκλογές, έτσι όπως προκλήθηκαν κι όπως προέκυψαν, φέρνουν μπροστά στον έλληνα ψηφοφόρο μια κατάσταση, επιεικώς, τραγελαφική, μιας και οι εναλλακτικές λύσεις που του προβάλλονται, κάθε άλλο, παρά σοβαρές και αξιόπιστες παρουσιάζονται.

- Με τους νεοδημιουργηθέντες σχηματισμούς, που παίζουν στην επικαιρότητα και φαντάζουν ως, πιθανές, διάδοχες καταστάσεις, να έχουν δημιουργηθεί, όχι στη βάση ενός προγραμματικού λόγου κι ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση, αλλά εξ αιτίας μικροπολιτκών και, εν πολλοίς, προσωπικών, διαφορών και διαφωνιών.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

- Με τους επίδοξους διαδόχους «πολιτικούς ηγέτες» να έχουν, ως αφετηρία τους το πλιατσικολόγημα της αγανακτισμένης ψήφου κι όχι τη σωστή πολιτική έκφραση, του δεινοπαθούντος εκλογικού σώματος.

- Με τους λογής – λογής «άφθαρτους» πρωτοεμφανιζόμενους πολιτικούς, να βολοδέρνουν ανάμεσα στην απόπειρα εξαργύρωσης μιας «απ΄ αλλού» υπάρχουσας αναγνωρισιμότητας, (ηθοποιοί, δημοσιογράφοι κλπ), και στην εναγώνια, έως διασκεδαστική, προσπάθεια, να επιδείξουν πολιτική δεινότητα και ικανότητα.

Μάλλον είναι σίγουρο, πως βρισκόμαστε στην διαμόρφωση μιας, ακόμα, «φούσκας», που οδηγείται σε, αναπόφευκτο, σκάσιμο, την επάυριον της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

THE BLUE DEBATE !...

ΑΠΟ ΤΟ "ΘΑ" ΣΤΟ "ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ" !...

Η «ποιοτική» διαφορά της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου από τις προηγούμενες είναι η αντικατάσταση του υποσχετικού μορίου «θα» με τη φράση «δεν πρέπει να...».

Υποσχέσεις για παροχές αυτήν την περίοδο -και για πολλές περιόδους ακόμη- δεν περνάνε εύκολα ούτε στους κομματικούς στρατούς, οπότε οι πολιτικοί μας καλούνται να ξεπεράσουν το σκόπελο και να φανούν αρεστοί, μέσα στο πλαίσιο της λιτότητας και των νέων μέτρων που έρχονται.

Το πρόβλημα το έχουν κυρίως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., που αναγκαστικά οφείλουν να διατυπώσουν πρόταση εξουσίας, με τρόπο που δεν θα τρομάξει περισσότερο τους ψηφοφόρους που δηλώνουν ότι θα τους ψηφίσουν.

Είναι και το μνημόνιο που συνυπέγραψαν και οι δύο πολιτικοί φορείς, το οποίο προβλέπει νέα μέτρα από τον Ιούνιο, για την εξεύρεση 11,5 δισ. ευρώ από μειώσεις δαπανών και επιπλέον 3 δισ. ευρώ από φοροδιαφυγή, που, αν δεν επιτευχθούν, θα πάμε στη λύση των εισπρακτικών μέτρων.

Πρόκειται δηλαδή για ένα ασφυκτικό πλαίσιο άσκησης πολιτικής, με προδιαγεγραμμένες αποφάσεις και πολιτικές, που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη τη ζωή των υποψηφίων και η διέξοδος διαφυγής δεν είναι εύκολη.

Αντίστοιχο πονοκέφαλο δεν έχουν τα μικρά κόμματα. Λένε απλά όχι σε όλα, κατάργηση όλων των χαρατσιών, αυξήσεις μισθών και συντάξεων, «σβήσιμο» του χρέους, και δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο να κληθούν μετεκλογικά να κατηγορηθούν για αθέτηση υποσχέσεων.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Για τα δύο κόμματα, όμως, βρέθηκε η λύση, με τη συνδρομή της πολιτικής επικοινωνίας. Αντί υποσχέσεων, οι πολιτικοί έλαβαν οδηγίες να λένε τι «δεν πρέπει να γίνει». Ερωτάται στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ. στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά πάνελ, ότι το μνημόνιο γράφει πως πρέπει να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις.

Αυτοί απαντούν «εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να μειωθούν επιπλέον οι μισθοί και οι συντάξεις»! Αλλη ερώτηση: το μνημόνιο αναγράφει ότι θα αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες τον Ιούνιο. «Εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες», είναι η απάντηση.

Σε έναν ή το αργότερο σε δύο μήνες, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και τότε θα διαπιστώσουμε πως το «δεν πρέπει να...» ήταν απλά μια υπεκφυγή. Οταν θα συνυπογράψουν τους νόμους και τις αποφάσεις για νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων και για αυξήσεις της φορολογίας, θα έχουν έτοιμη και την απάντηση. «Εμείς είπαμε εξαρχής ότι δεν πρέπει, αλλά να, ξέρετε η τρόικα... επέμεινε». Σας θυμίζει κάτι; Τις «σκληρές διαπραγματεύσεις» των δύο τελευταίων ετών.

Π. Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ

Η ΔΙΑΦΟΡΑ !...

ΖΗΤΑΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ - ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ - ΨΗΦΙΖΩ ΠΑΣΟΚ !...

Την αναγκαιότητα της πολιτικής που ακολούθησε υπογράμμισε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Πελοπόννησος ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. «Καλύτερα οι Έλληνες να θυμώνουν γι' αυτά που ζουν, παρά να ζήσουν την απόλυτη καταστροφή μιας χρεοκοπίας» επισήμανε. Ερωτηθείς για τις περικοπές μισθών, συντάξεων και την αύξηση της ανεργίας, ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε «εκ μέρους όλου του πολιτικού κόσμου συγγνώμη», ωστόσο τόνισε ότι «πληρώσαμε λάθη δεκαετιών», για τα οποία έχουν ευθύνη όλες οι πολιτικές δυνάμεις «είτε κυβέρνησαν, είτε όχι». Ο κ. Παπανδρέου επισήμανε ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι η μοναδική σοβαρή επιλογή» εν όψει της 6ης Μαΐου.

Στη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Πελοποννησος και στον Δ. Αβραμίδη, ο Γ.Παπανδρέου τόνισε : «Καλύτερα οι Έλληνες να θυμώνουν γι' αυτά που ζουν, παρά να ζήσουν την απόλυτη καταστροφή μιας χρεοκοπίας. Και αυτό το αποτρέψαμε. Ξέραμε ότι θα έχει κόστος. Αλλά ήταν συλλογική η απόφασή μας να κάνουμε το πατριωτικό μας καθήκον».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, αλλά και την αύξηση της ανεργίας ο Γιώργος Παπανδρέου σημείωσε ότι «θα ήθελα εκ μέρους όλου του πολιτικού κόσμου να τους ζητήσω συγγνώμη» και συνέχισε : «Πληρώσαμε και πληρώνουμε λάθη δεκαετιών. Δεν μπόρεσα να αποτρέψω τις άδικες αποφάσεις που είχαμε ανάγκη, για να μην καταρρεύσει η χώρα. Και αυτό, είναι ευθύνη όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών δυνάμεων, είτε κυβέρνησαν, είτε όχι τη χώρα. Τους διαβεβαιώνω με το χέρι στην καρδιά πως έκανα ό,τι μπορούσα, έκανα ό,τι ήταν δυνατόν».

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Σχετικά με τα όσα είχε αναφέρει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το 2009 ότι «λεφτά υπάρχουν» ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε: «Ακουσα τον κ. Σαμαρά πρόσφατα, να λέει: "Η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα που την κατάντησαν υπερχρεωμένη. Ποιά είναι η περιουσία της χώρας μας : Είναι ο φυσικός της πλούτος... και είναι -πάνω απ' όλα- το ταλέντο των ανθρώπων της..." Τον ευχαριστώ που επαναλαμβάνει όσα λέω εδώ και χρόνια. Αυτό ακριβώς εννοούσα όταν έλεγα "λεφτά υπάρχουν". Ποτέ δεν το εννόησα ως εντολή για παροχές».
Όσον αφορά στην παραίτησή του από το αξίωμα του πρωθυπουργού ο Γιώργος Παπανδρέου υπογράμμισε ότι δεν είναι συμβατικός πολιτικός και πρόσθεσε ότι «κάθε φορά που λέω ότι δεν είναι η εξουσία αλλά η προσφορά στον τόπο που με ενδιαφέρει, το εννοώ».
Επίσης, ανέφερε για τις συνεργασίες : «Από την άνοιξη του 2011, ήταν για μένα πια ξεκάθαρο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να συνεχίσει μόνο του την εθνική προσπάθεια. Η κοινοβουλευτική ομάδα του Κινήματος είχε ήδη από τότε, και για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος, φτάσει στα όρια της. Κανένα κόμμα δεν μπορεί πια μόνο του - και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο απλά δεν έχει καταλάβει τι γίνεται και δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται''.

Απαντώντας σε άλλη ερώτηση σχετικά με τις φωνές που ακούγονται περί παραπομπής του σε ειδικό δικαστήριοο Γιώργος Παπανδρέου απάντησε : «Πολλοί επιχείρησαν να τελειώσουν την οικογένειά μου σε Ειδικά Δικαστήρια. Ο εκφοβισμός, οι απειλές, οι σκευωρίες προς τους Παπανδρέου από συμφέροντα ή ακραίες φωνές, είναι γνώριμο φαινόμενο. Αλλά όσο στημένες και να είναι οι κατηγορίες, η αλήθεια διαλύει τις σκευωρίες και αποκαλύπτει τους σκευωρούς. Αυτό έχει αποδείξει η ιστορία. Ούτε με απασχολεί λοιπόν, ούτε με φοβίζει το ενδεχόμενο. Δεν φοβάμαι την αλήθεια - άλλοι πρέπει να την φοβούνται».
Σχετικά με τις επικείμενες εκλογές ο Γιώργος Παπανδρέου τόνισε ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι η μοναδική σοβαρή επιλογή, αν θέλουμε να μην κινδυνεύσει η παρουσία της χώρας στο ευρώ και αν θέλουμε να μην πάνε χαμένες οι μεγάλες θυσίες που έκαναν μέχρι τώρα οι Έλληνες πολίτες».

ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ !...

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ...ΧΟΝΤΡΟΣ !...

ΣΕ ανακοίνωση που εκδόθηκε από το γραφείο του κ. Παπανδρέου ανα-φέρονται τα εξής :

«Από καιρό, ο κ. Καμμένος έχει υιοθετήσει την τακτική της δημαγω-γίας και της πατριδοκαπηλίας.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ο Γιώργος Παπανδρέου και όλη η οικο-γένεια Παπανδρέου ανεξαιρέτως, υπηρετούν τα σκοτεινά συμφέροντα όλων των εχθρών της πατρίδας, άπληστων κερδοσκόπων, εκπροσώπων παγκόσμιων συνωμοσιών και οποιουδήποτε άλλου έχει βάλει στο μάτι την Ελλάδα.

Σήμερα το πρωί στον ΣΚΑΙ, αποκάλεσε τον Γιώργο Παπανδρέου "απα-τεώνα" και υποστήριξε και πάλι ότι εσκεμμένα παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ και στο μνημόνιο "εκτελώντας συγκεκριμένο σχέδιο".

Εναγωνίως προσπαθεί να τεκμηριώσει τις απόψεις τους με συνεχή ψεύδη.

Χθες μάλιστα, σε συνέντευξη του στη ΝΕΤ, επικαλέστηκε δήθεν δήλωση του ρώσου ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν το 2010, ο οποίος, σύμφωνα με τον κ. Καμμένο, είχε δηλώσει δημοσίως ότι "αφού δεν θέλετε τα 22 δισ. που σας δίνουμε, να πάτε στο ΔΝΤ".

Μία ακόμη απόδειξη ότι χρησιμοποιεί ασύστολα ψεύδη για να κάνει το σόου του σε βάρος της αλήθειας. Φυσικά τέτοια δήλωση δεν υπάρχει.

Το αντίθετο μάλιστα, υπάρχει μόνο η δημόσια προτροπή του τότε προέδρου της Ρωσίας κ. Μεντβέντεφ προς την Ελλάδα, στις 16 Φεβρουαρίου 2010. Στη συνάντησή του με τον τότε επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, Ρ. Ζέλικ, ο κ. Μεντβέντεφ είχε πει: "Μόλις συναντήθηκα με τον έλληνα πρωθυπουργό και του σύστησα να στραφεί στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα για να λύσει τα προβλήματα της Ελλάδας".

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Ο Γιώργος Παπανδρέου ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για να υπάρξει στήριξη προς την Ελλάδα και να μην καταρρεύσει η χώρα. Εδωσε πραγματική μάχη, σε αντίθεση με την τότε παράταξη του κ. Καμμένου, τον ίδιο και όλη την κυβέρνηση Καραμανλή, που φυγομάχησαν μπροστά στο φάσμα της χρεοκοπίας. Ο Γιώργος Παπανδρέου διαπραγματεύτηκε σκληρά στην ΕΕ, για το πακέτο στήριξης που έσωσε τη χώρα και τους πολίτες από τη βέβαιη χρεοκοπία το Μάιο του 2010.

Το ποιους και τι εξυπηρετεί η δημαγωγία και η πατριδοκαπηλία, ας το απαντήσει ο ίδιος ο κ. Καμμένος και ας το αξιολογήσει ο έλληνας πολίτης.
Τα φαινόμενα αυτά συσκοτίζουν τα πραγματικά προβλήματα, τα πραγματικά αίτια και τους πραγματικούς υπεύθυνους για αυτά που περάσαμε και περνάμε ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια.

Ο ελληνικός λαός ζητά αλήθειες και όχι παραμύθια που αποπροσανατολίζουν. Ο κ. Καμμένος, με όσα υποστηρίζει, παραμένει ψεύτης και έκθετος, πολιτικά και ηθικά.
Οσο για τη ΝΔ, να χαίρεται το τέρας δημαγωγίας που ανέχτηκε, καλλιέργησε και δημιούργησε, με στόχο τη συστηματική λασπολογία και κατασυκοφάντηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου και της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ.

Τώρα πλέον, αποτελεί και αυτή θύμα του και θύμα της δημαγωγίας του.
Αλλά δεν μπορεί ούτε η Ελλάδα ούτε ο ελληνικός λαός, σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας, να είναι θύμα της δημαγωγίας. Το μέλλον του τόπου υπηρετείται μόνο με την αλήθεια.»

ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ !...

Αναπροσαρμογές στο περιεχόμενο των πρωϊνάδικων, έχουμε τις τελευ-ταίες ημέρες, καθώς η προεκλογική περίοδος, αντικατέστησε τους «Καφέδες» και τις «Καλημέρες» από την παρέλαση των υποψη-φίων βουλευτών.

Μόνο, που κάποιοι τύποι εξακολουθούν να κινούνται και να παίζουν σε γνώριμα πλάνα : ένα τσούρμο ηθοποιοί, προκύπτουν, τώρα, ως εθνοσω-τήρες !

Αλήθεια, πόσο ηλίθια μοιάζει η επιδίωξη, οι φθαρμένοι και τελειωμένοι πολιτικοί, να αντικατασταθούν από τους πρωταγωνιστές των πρωϊνάδικων και των τηλεοπτικών σειρών ?

 Πόση μαλακία φαίνεται να κυκλοφορεί και πόσοι μαλάκες, την είδαν «καθαροί και αμόλυντοι» και ξαμολιούνται στα κανάλια, ως ξερόλες , «αγανακτισμένοι» και μεσσίες ?

Νάναι αυτό ή η εφαρμογή του «πενία, τέχνας κατεργάζεται» ?...

ΕΣΚΑΣΕ ΜΥΤΗ !...

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ !...

Απορία και φοβερή εντύπωση μου προκαλούν οι εκτιμήσεις πολιτικών αναλυτών, ακόμη και συναδέλφων δημοσιογράφων, για το «τρομα-κτικό» ενδεχόμενο της πολυκομματικής Βουλής και το πόσο πρωτοφανές είναι, ανεπανάληπτο και ασύλληπτο.

Μήπως δεν είναι όμως πρωτοφανής η χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, η πρώτη σε αναπτυγμένη χώρα του δυτικού κόσμου εδώ και πάνω από μισόν αιώνα; Δηλαδή τι περίμεναν όλοι οι αναλυτές, πως το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», που κανείς πολιτικός δεν τόλμησε να ψελλίσει, ο λαός δεν το έχει αντιληφθεί ;

Πώς περιμένουν να φερθούν οι ψηφοφόροι απέναντι στα δύο κόμματα εξουσίας, που κυβέρνησαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών και επί της ουσίας φέρουν και το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για τη χρεοκοπία ; Μήπως θα πρέπει να πούμε σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και «ευχαριστώ» για τις επιδόσεις τους ;

Η ψήφος πολλών Ελλήνων θα είναι ψήφος τιμωρίας και αυτό δεν αλλάζει.Ο άνεργος, αυτός που δεν έχει τα χρειώδη και δεν του φτάνουν τα λεφτά για να βγάλει το μήνα, δεν ακούει ούτε το «Ζάππειο ΙΙΙ», ούτε το 4, ούτε το 54, αλλά ούτε και τον Ευάγγ. Βενιζέλο να ανακοινώνει τώρα και όχι όταν ήταν υπουργός χρονοδιάγραμμα εξόδου από το Μνημόνιο.

Μήπως οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος μπορούν να δεσμευτούν για χρονοδιάγραμμα εξόδου στις αγορές για δανεισμό; Είναι ανήμποροι και οι δύο να δώσουν πειστικές απαντήσεις και γι' αυτό θα συντριβούν. Ο σχεδιασμός τους είναι έωλος για τον απλό και μόνο λόγο ότι όλη η χώρα και οι πολίτες της ζουν με δανεικά. Όταν θα βγάζει η χώρα τα προς το ζην αυτόνομα, τότε ξανασυζητάμε.

Από τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, λείπει επίσης εντελώς και το στοιχείο των απολύσεων στο Δημόσιο. Δεν έχει υπογράψει η χώρα την υποχρέωση απομάκρυνσης 150.000 δημοσίων υπαλλήλων έως το τέλος του 2015; Ή σκοπεύουν να προτείνουν και γι' αυτό κάποια ισοδύναμα μέτρα για να συντηρούνται ανέπαφοι οι κομματικοί τους στρατοί στο Δημόσιο ; 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...  

Πάνω από μισό εκατομμύριο νέοι άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα προστέθηκαν στο θλιβερό ισοζύγιο της ανεργίας την τελευταία διετία, αλλά προς Θεού, μη θίξουμε καμία «τρίχα» των δημοσίων υπαλλήλων. Ήρθε χθες ο κ. Σαμαράς και υποσχέθηκε περιστολή της σπατάλης στο Δημόσιο, απ' την οποία θα προκύψουν τα 11,5 δισ. ευρώ νέων μέτρων. Όλα αυτά χωρίς να θιγούν οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων και προφανώς χωρίς απολύσεις. Και μάλιστα χωρίς να υπονομευτεί και η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών προς τον πολίτη. Ή ο κ. Σαμαράς είναι μάγος ή κάτι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα στα λεγόμενά του.

Όσο για τον κ. Βενιζέλο, έχει αποστασιοποιήσει πλήρως το περιεχόμενο των προεκλογικών ομιλιών του από τα πεπραγμένα του μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, ως υπουργός των Οικονομικών. Μα είναι δυνατόν να μιλάς για την ακρίβεια στην αγορά και για τα καρτέλ; Και εσύ τι έκανες, ποιος είναι ο απολογισμός της κυβέρνησής σου σ' αυτό το πεδίο ;

Γι' αυτούς και πολλούς άλλους λόγους, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. θα υποστούν τεράστιες εκλογικές απώλειες. Και αν δεν μπορέσουν την επόμενη των εκλογών να συνεργαστούν, θα βάλουν τη χώρα σε εξαιρετικά επικίνδυνες περιπέτειες.

Δημήτρης Διαμαντίδης

Ο ΕΜΙΡΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΟΥ !...

Ο "ΚΑΝΕΝΑΣ" !...

Δεκατέσσερις έμειναν και από δημοσκοπήσεις ό,τι ήταν να δούμε το είδαμε. Οχι πως δεν θα γίνονται μετρήσεις και δεν θα τις ξέρουμε οι απασχολούμενοι στα μέσα ενημέρωσης, αλλά δεν θα έχουμε το δικαίωμα να τις δημοσιεύουμε και άρα δεν θα τις μαθαίνετε. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: θα οργιάσει η ανευθυνότητα και η μέσω του Διαδικτύου παραπληροφόρηση. Επανειλημμένα έχει συμβεί, αλλά η απαγόρευση εξακολουθεί να διατηρείται.

Μοιραία, λοιπόν, η τελευταία καταγραμμένη τάση της κοινής γνώμης θα είναι αυτή που θέλει τη συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης να επιθυμεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ και τη διακυβέρνησή της από συμμαχική κυβέρνηση, και την ίδια στιγμή τα μοναδικά κόμματα που μπορούν να προσφέρουν και τις δύο αυτές προοπτικές να συγκεντρώνουν κάτι λίγο παραπάνω ή παρακάτω από το 40% του εκλογικού σώματος.

Η αιτία είναι γνωστή. Οι εκλογείς θέλουν να τιμωρήσουν τα δύο κόμματα εξουσίας για τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για τη σημερινή μας κατάντια, αλλά το πρόβλημα αρχίζει να περνά πλέον στην αρμοδιότητα ψυχιάτρων. Γιατί, πολύ απλά, το «τιμωρώ κάποιον» σημαίνει να του επιβάλω κάτι που δεν θέλει ή να του στερώ κάτι που θέλει, αλλά αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται να «τιμωρώ κάποιον» στερώντας από τον εαυτό μου κάτι που κι εγώ το θέλω.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Δικαιολογημένη είναι, κατά συνέπεια, η αγωνία για την επόμενη μέρα. Γιατί, βεβαίως, έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, γιατί τα λύνει ο λαός με την ψήφο του, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που η λαϊκή ετυμηγορία δρομολόγησε εθνικές καταστροφές ή προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα από εκείνα που υποτίθεται ότι επιδίωκε να λύσει. Και ο λόγος είναι απλός: οι εκλογές γίνονται για να επιλέγεται ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα κι όχι για να επιβάλλεται ακυβερνησία.

Στις δημοσκοπήσεις το εύρημα πως «ο κανένας» υπερισχύει στην επιλογή για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό αποτελεί ευκαιρία για κάποια υποτιμητικά σχόλια, αλλά όταν το «κανένας» αποτελέσει επιλογή του εκλογικού σώματος, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε σοβαρότατη πολιτική κρίση, της οποίας τις συνέπειες θα τις πληρώσουν πρωτίστως η χώρα και ο λαός. Κι όποιος ισχυριστεί το αντίθετο, κοροϊδεύει τον κόσμο.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

ΣΤΟ ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ !...

ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ !...

«Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των Προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, αποτελούν μια μεγάλη ελπίδα για αλλαγή και στη Γαλλία και στην Ευρώπη» δήλωσε ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Παπανδρέου.

«Οι Γάλλοι πολίτες έδειξαν καθαρά τη βούληση τους για διαφορετικές απαντήσεις στα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Επιβράβευσαν μια προεκλογική εκστρατεία στην οποία επικράτησε πνεύμα συσπείρωσης, σοβαρότητας και ευθύνης όλων των δυνάμεων των σοσιαλιστών» πρόσθεσε ο κ. Παπανδρέου.

«Στον αντίποδα όλων εκείνων που προσδοκούν προοδευτικές πολιτικές και απορρίπτουν την προοπτική μιας κοινωνίας που στηρίζεται στη λογική του φόβου και της πόλωσης, χωρίς λύσεις που να εγγυώνται τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, παραμένει η ακροδεξιά, όπως έδειξε η άνοδος του Εθνικού Μετώπου.

Εύχομαι στον φίλο και σύντροφο Φρανσουά Ολάντ μια μεγάλη νίκη στο δεύτερο γύρο. Μια νίκη με ιδιαίτερη σημασία για όλη την προοδευτική οικογένεια της Σοσιαλιστικής Διεθνούς».

ΕΝΣΑΡΚΩΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ !...

Κι όμως, ο ολίγον ατσούμπαλος, εμφανισιακά. Φρανσουά Ολάντ, ενσαρκώνει τις ελπίδες του γαλλικού λαού, αλλά και των άλλων λαών της Ευρώπης, για το ξεκίνημα της πορείας απαγκίστρωσης από τα δεσμά και τα δεινά της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, που πνίγει την Ευρωζώνη, αλλά κι ολόκληρη την Ε.Ε.

Ο γάλλος σοσιαλιστής αποτελεί τον ενσαρκωτή της ελπίδας και του ελληνικού λαού, μιας και παρουσιάζεται ο «εξολοθρευτής» του ενός πόλου, από το ισχυρό δίπολο, που ηγεμόνευσε τα τελευταία χρόνια στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και υπαγόρευσε τις αποφάσεις και τα μέτρα, τα οποία οδήγησαν, αφ΄ ενός την ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, στην κρίση, το μαρασμό και την ύφεση, αφ΄ ετέρου, δε, την Ελλάδα στη διάλυση και τους έλληνες στη δυστυχία.

Η αναμενόμενη νίκη του Ολάντ και, κυρίως, η προδιαγραφόμενη συνεργασία του με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, δημιουργεί την προσδοκία μιας διαφορετικής προσέγγισης των προβλημάτων και ενός άλλου μίγματος εφαρμοζόμενης πολιτικής, αντιμετώπισης και επίλυσής τους.

Ο έλληνας πολίτης σωστά περιμένει το λασκάρισμα των ασφυκτικών μέτρων λιτότητας και την πρόταξη των πολιτικών ενίσχυσης της αναπτυξιακής ανάτασης της ελληνικής οικονομίας. Οι αυριανοί κυβερνήτες της Γαλλίας, πέρα από την σκληρή κριτική που έχουν ασκήσει στις πολιτικές των Μερκελοσαρκοζήδων, έχουν παρουσιάσει και σειρά προτάσεων, για την αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και για την βελτιωτική παρέμβαση στις εξελίξεις που αφορούν την Ελλάδα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Στο εσωτερικό, το ΠΑΣΟΚ είναι, αν όχι το μόνο, το κύριο κόμμα, που δικαιούται να εκπροσωπεί αυτό το νέο πολιτικό ρεύμα, που αναπτύσσεται στην Ευρώπη, με αφετηρία τη Γαλλία και, συνάμα, είναι ο κύριος πολιτικός φορέας, που υποχρεούται να μεταλαμπαδεύσει τις ελπίδες που, το ρεύμα αυτό, διαμορφώνει στον χειμαζόμενο και διψασμένο, για, λίγες, σταγόνες αισιοδοξίας, ελληνικό λαό. Αυτά, όμως, που δικαιούται και υποχρεούται να κάνει το ΠΑΣΟΚ, τα κάνει ;

Εδώ βγαίνουν και μιλάνε για την αλλαγή στη Γαλλία, οι διάφοροι Τσίπρηδες κι είναι έτοιμος να εμφανιστεί, ως εκπρόσωπός της κι ο ίδιος ο Σαμαράς και το ΠΑΣΟΚ «αγρόν αγοράζει» και μεταφορικά και στην κυριολεξία !

Αντί να τριγυρνάει στους αγρούς και τα λαγκάδια, ο Πρόεδρος, μήπως θάπρεπε να πεταχτεί μέχρι τη Γαλλία (3 ώρες «δρόμος»...) και να εμφανιστεί στο πλευρό του Φρανσουά Ολάντ ; Μήπως αυτό θάπρεπε να είχε γίνει αυτή την εβδομάδα, στην κεντρική ομιλία του γάλλου σοσιαλιστή ηγέτη ; Λέω, μήπως ?...

ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ, ΓΙΝΕΣΑΙ !...

Συμπληρώνονται 45 χρόνια από το βράδυ που ο ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός, μαζί με τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο, έβγαλαν τα τανκς στους δρόμους. Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, που κατέλυσε τη δημοκρατία για επτά χρόνια, έχει προ πολλού περάσει στην ιστορία και πολλοί, από εκείνους που βίωσαν τις συνέπειες της δικτατορίας με βασανιστήρια, φυλακές και εξορία, δεν είναι πια στη ζωή.

Είναι γεγονός ότι η μελέτη της «εθνοσωτηρίου επαναστάσεως» έχει περάσει από τις μαρτυρίες και τα αυτοβιογραφικά βιβλία στον χώρο της τεκμηριωμένης ιστορικής μελέτης.

Σταθμό για τις νεότερες γενιές ερευνητών, και όχι μόνον, αποτέλεσε η πρωτοποριακή, ψυχολογική και κοινωνική μελέτη της καθηγήτριας Ψυχολογίας, Μίκας Χαρίτου-Φατούρου, για τους βασανιστές. Πρόκειται για σπάνια μελέτη, που διερευνά όχι τα θύματα, αλλά τους θύτες.

Οι βασανιστές γεννιούνται ή γίνονται ; Στο ερώτημα το οποίο έχει απασχολήσει για χρόνια τους επιστήμονες διεθνώς, λόγω των καθημερινών αποκαλύψεων, που επιβεβαιώνουν τη διαχρονικότητα του φαινομένου σε διάφορες χώρες του πλανήτη, η Μίκα Χαρίτου-Φατούρου, απαντά : «Αν σας υποχρέωναν να ζήσετε στην κατάλληλη κοινωνικοπολιτική κατάσταση και να ακολουθήσετε την κατάλληλη εκπαίδευση, κατά πάσα πιθανότητα θα γινόσασταν κι εσείς ικανοί να βασανίσετε».

Το σοκαριστικό συμπέρασμα της πολύχρονης έρευνάς της, ότι «ο βασανιστής δεν γεννιέται, αλλά γίνεται» στηρίχθηκε στη μελέτη του ελληνικού μοντέλου βασανιστών του Ειδικού Ανακριτικού Τμήματος της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας, το διαβόητο ΕΑΤ-ΕΣΑ, στην Αθήνα, την περίοδο της χούντας.

Το 1975, έναν χρόνο μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, η ερευνήτρια είχε παρακολουθήσει, με ειδική άδεια, την πρώτη δίκη των βασανιστών στην Αθήνα. Νεαρή τότε επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης ήθελε να «διερευνήσει» όπως τότε νόμιζε «το φαινόμενο του σαδισμού» λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Για την ίδια, «αυτοί οι άνθρωποι αντιπροσώπευαν όλους εκείνους που μας είχαν βασανίσει την περίοδο του βάναυσου καθεστώτος, που είχαν βασανίσει τους συγγενείς, τους φοιτητές, τους συναδέλφους και τους φίλους μας».

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Στην πορεία της δίκης σάστισε με όσα παρακολουθούσε. Διαπίστωσε ότι «αυτά τα πρώην μέλη της Στρατιωτικής Αστυνομίας, κατηγορούσαν άμεσα ή έμμεσα τους ανωτέρους τους, ότι τους είχαν μετατρέψει σε βασανιστές. Σιγά σιγά αυτοί οι άνθρωποι» συνεχίζει η ίδια «αποκάλυψαν μια συνταρακτική ιστορία, το πέρασμά τους από τον στρατό στα κέντρα εκπαίδευσης της Στρατιωτικής Αστυνομίας και την κατάληξή τους στους θαλάμους βασανιστηρίων».
Το προσεκτικά σχεδιασμένο σύστημα εκπαίδευσης, που επέλεγε και εκπαίδευε τους υποψήφιους βασανιστές, νέους, πάνω-κάτω 22 ετών, κυρίως από φτωχές αγροτικές οικογένειες, με «καθαρό» οικογενειακό πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, ήταν το επίκεντρο της έρευνάς της, στην οποία συμμετέχουν με προσωπικές συνεντεύξεις τους δεκαέξι πρώην «Εσατζήδες» διαφόρων βαθμών. Οι μαρτυρίες τους δημιουργούν εφιαλτική εικόνα. Στο ερώτημα αν κάποιοι από τους βασανιστές έβγαζαν τη δική τους σαδιστική προδιάθεση στα βασανιστήρια, η απάντηση της μελέτης είναι ότι οι συνθήκες εκπαίδευσης ευνόησαν αυτές τις συμπεριφορές.

Μιλούν για ξυλοδαρμούς, ηθική εκμηδένιση, «καψόνια», βρισιές, βουρδουλιές, ουρλιαχτά, με τα οποία υποδέχονταν οι παλαιότεροι οπλίτες και εκπαιδευτές τους υποψήφιους της ΕΣΑ. Αυτό το περιβάλλον του απόλυτου παραλογισμού και της τρομοκρατίας γινόταν μέρος του τελετουργικού μύησης των «Εσατζήδων», στο σώμα των «διαλεχτών» του συστήματος. Έδιναν όρκο υπακοής και πίστης στην «επανάσταση της 21ης Απριλίου», στον Παπαδόπουλο και τον Ιωαννίδη. Μόλις έπαιρναν το πηλίκιο, όφειλαν να εφαρμόσουν τα βιώματα της εκπαίδευσής τους. Να συμμετέχουν στα ομαδικά ή ατομικά βασανιστήρια των θυμάτων τους, επιτηρούμενοι από τους αξιωματικούς. Όταν στη διάρκεια των βασανιστηρίων αποσπούσαν πληροφορίες από τα θύματά τους, εξαργύρωναν περήφανοι την «επιτυχία» τους, ανάμεσα σε άλλα και με άδεια από τη «δουλειά», για να επιστρέψουν λίγες ημέρες στη «φυσιολογική» ζωή, στον έξω κόσμο, στις οικογένειές τους.

Αυτοί οι «συνηθισμένοι» νέοι άνθρωποι, που «συνάντησε» η έρευνα της Μίκας Χαρίτου-Φατούρου, οι σωματικά υγιείς, υψηλοί για τα ελληνικά δεδομένα, με μέση φυσιολογική νοημοσύνη, που μετατράπηκαν σε τέρατα υπακούοντας στην «εξουσία της βίας», θα μπορούσαν να είναι οι οποιοιδήποτε οπουδήποτε στην πραγματική ζωή, ανεξάρτητα από πιθανή σαδιστική προδιάθεση. «Θα μπορούσε να είναι ο "γιος του γείτονά σου"», υπογραμμίζει η κ. Χαρίτου-Φατούρου.

Μ' αυτόν τον τίτλο και βασισμένο σε αυτή την έρευνα ολοκληρώθηκε το 1982 το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, δανέζικης παραγωγής, διάρκειας 50΄, που προβλήθηκε σε πολλές χώρες του κόσμου. Στην ταινία εκτός από τους ηθοποιούς, συμμετέχουν και πρώην «Εσατζήδες», μεταξύ των οποίων και ο γνωστός Πέτρου, όπως και θύματα βασανιστηρίων.

ΑΠΕ - ΕΘΝΟΣ

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ !...

Πού θα πυροδοτηθεί το επόμενο ντόμινο που θα σαρώσει το σύνολο της Ευρωζώνης; Στη Μαδρίτη, που κινδυνεύει να βρεθεί σε κρίση δανεισμού άμεσα, καθώς οι αγορές την τιμωρούν ταυτόχρονα για έλλειψη τόλμης για επιβολή πιο σκληρής λιτότητας αλλά και για την ύφεση που η λιτότητα έχει ήδη προκαλέσει; Ή στο Παρίσι από τις μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις, που είναι πολύ πιθανόν να φέρουν τη Γαλλία όχι απλά σε διαφοροποίηση αλλά στους αντίποδες της Γερμανίας;

Με τη νίκη του Ολάντ στο δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής την 6η Μαΐου να προεξοφλείται από όλες τις δημοσκοπήσεις, εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει δημοσίευμα της χθεσινής «Μοντ» που καταγράφει την αδυναμία των Σοσιαλιστών να διασφαλίσουν αυτοδύναμη πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν αμέσως μετά, διαπίστωση που καθιστά υποχρεωτική τη συνεργασία είτε στην κυβερνητική πλειοψηφία είτε ακόμη και με συμμετοχή στην κυβέρνηση της παράταξης του υποψηφίου προέδρου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς Μελανσόν.

Στην περίπτωση αυτή, ουδείς αναλυτής ή επενδυτής δεν πρόκειται να θυμηθεί το μετριοπαθές προεκλογικό πρόγραμμα του Ολάντ, τη δέσμευσή του να επιδιώξει συρρίκνωση των ελλειμμάτων με ταυτόχρονη στήριξη της ανάπτυξης, θέσεις τις οποίες άλλωστε πριν από λίγες μέρες αναγκάσθηκε να προσυπογράψει και ο ίδιος ο Σαρκοζί.

Με την παραπάνω εξέλιξη δεν θα υπάρξει απλά και μόνο ταυτόχρονη αποσταθεροποίηση στην Ισπανία αλλά και στην Ιταλία, που δεν θα μπορούν πλέον να την προστατεύσουν τα επικοινωνιακά τεχνάσματα του Μόντι, καθώς στο σύνολο της Ευρωζώνης με άλλα λόγια η πίεση των αγορών θα γίνει αισθητή ακόμη και στη Γερμανία, η οποία ακόμη ανέμελη και υπεραισιόδοξη δανείζεται με μηδενικό κόστος σε βάρος των εταίρων της.

Ο,τι έχει απομείνει από την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο δημόσιο χρέος της Ευρωζώνης θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, με μια Γερμανία προσηλωμένη στην ιδεοληψία των περικοπών και της λιτότητας και με μια Γαλλία όπου ο Ολάντ, σε περίπτωση εκλογής του, θα στηρίζεται σε συνασπισμό της Αριστεράς στη Βουλή, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας θα υπάρχει πλειοψηφία της Αριστεράς στη Γερουσία αλλά και στα περιφερειακά και νομαρχιακά συμβούλια.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Πώς θα αντιδράσει το Βερολίνο μπροστά σε παρόμοιων διαστάσεων ανατροπές; Θα συνετισθεί ή θα διολισθήσει σε ακόμη μεγαλύτερη περιχαράκωση με συντροφιά τη νεόπλουτη Φινλανδία και την πειθήνια Εσθονία;

Η Ιστορία δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία, με την άρνηση προσαρμογής στην πραγματικότητα να αποτελεί τον κανόνα και τη ρεαλπολιτίκ την εξαίρεση: Η μέθη της νίκης ήταν τόσο ισχυρή στα τέλη του 1942 αρχές του 1943 ώστε κανείς στο Βερολίνο δεν ανέλυσε σωστά τα μηνύματα του Στάλιγκραντ και του Ελ Αλαμέιν, που προεξοφλούσαν την ολοκληρωτική ήττα και καταστροφή.

Ενα είναι βέβαιο, ότι πριν από το όποιο αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών η πολιτική απομόνωση του Βερολίνου είναι πρωτοφανής από την απότομη στροφή του Σαρκοζί, τις δηλώσεις της επικεφαλής του ΔΝΤ Λαγκάρντ μέχρι και της συντριπτικής πλειονότητας των επικεφαλής επενδυτικών οίκων αλλά και οικονομικών και πολιτικών αναλυτών.

Επιπλέον, με την αμερικανική προεκλογική εκστρατεία σε πλήρη εξέλιξη, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η κυβέρνηση Ομπάμα στην επερχόμενη κρίση στην Ευρωζώνη θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ενεργής παρέμβασης στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς που κατεγράφη την τελευταία διετία.

Κατάρρευση εμπιστοσύνης

Ο,τι έχει απομείνει από την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο δημόσιο χρέος της Ευρωζώνης θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, με μια Γερμανία προσηλωμένη στην ιδεοληψία των περικοπών και της λιτότητας και με μια Γαλλία όπου ο Ολάντ, σε περίπτωση εκλογής του, θα στηρίζεται σε συνασπισμό της Αριστεράς στη Βουλή, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας θα υπάρχει πλειοψηφία της Αριστεράς στη Γερουσία αλλά και στα περιφερειακά και νομαρχιακά συμβούλια.

Γ. Καπόπουλος

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ...TABLE D' HOTE !...

Και για όποιον δεν κατάλαβε ο Μπαρόζος βγήκε χθες και παρουσίασε αναλυτικότατα το κυβερνητικό πρόγραμμα της επόμενης …ελληνικής Κυβέρνησης. Με τους στόχους, τα μέσα και τις διαδικασίες που θα εφαρμοστούν, ένα πλήρες πρόγραμμα μέτρων και πολιτικών, η κεντρική ουσία του οποίου μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση σύνθημα : Μαζί θα πετύχουμε, μόνοι σας θα υποφέρετε !...

Από τη μια πλευρά, ο πορτογάλος παίζει το ρόλο του και κάνει τη δουλειά του, από την άλλη οι εδώ συνοδοιπόροι του τι κάνουν ; Λένε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους, παρουσιάζουν την αλήθεια ή προσπαθούν, ακόμα και τώρα, να βαδίσουν στην πεπατημένη, του παραμυθιάσματος και του ψεύδους ;

Ο ένας, μάλλον, έχει κατεβάσει ταχύτητα, έχοντας ζήσει κι από μέσα τα πράγματα κι έχοντας αντιληφθεί το «παιχνίδι», αποφεύγει κάθε πρόταση και κάθε αναφορά σε μέτρα και πολιτικές, που θα μπορούσαν να κριθούν εκτός πραγματικότητας και επιτρεπτών ορίων. Ο Βενιζέλος έχει επιλέξει το ρόλο του καλού και υπάκουου μαθητή, χωρίς αυτοσχε-διασμούς και επικίνδυνες πρωτοβουλίες…

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Ο δεύτερος, στον «κόσμο του», παρουσιάζεται, όχι απλά στην πεπα-τημένη συμπεριφορά και λειτουργία, αλλά τελείως ξεσαλωμένος, μοιράζει δεξιά και δεξιά, υποσχέσεις και τάζει λαγούς και πετραχήλια, λες και δεν έμαθε τίποτα και δεν ξέρει πως έχουν οι καταστάσεις. Ο Σαμαράς κάνει πως αγνοεί τις υπογραφές που έχει βάλει και τις υποσχέσεις που έχει δώσει στα ευρωπαϊκά αφεντικά, προσποιείται τον ανήξερο για το περιεχόμενο του Μνημονίου 2, που ψήφισε... Εγκλωβισμένος στο αρρωστημένο κυνηγητό της πρωθυπουργικής καρέκλας, παραμυθιάζεται και παραμυθιάζει !

Μ’ όλα αυτά δεδομένα, το κέντρο βάρους των εξελίξεων, εν όψει της 6ης Μαϊου, μετατοπίζεται αλλού και συγκεκριμένα στη στάση και τη συμπεριφορά του λαϊκού παράγοντα, στις επιλογές που θα κάνει ενώπιον της κάλπης.

Λένε πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Στην χώρα που γεννήθηκε αυτή, μπορεί να υπάρξουν ?...

ΛΥΣΤΕ ΤΟΝ !...

ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΑΔΙΕΞΟΔΩΝ !...

Τα πολλαπλά αδιέξοδά του κατέγραψε, με τον πλέον εύγλωττο τρόπο, ο Α. Σαμαράς, στη λίστα των υποψηφίων βουλευτών, που διαμόρφωσε.

Από τη μια η απόπειρα εμφάνισης της Ν.Δ. ενωμένης και σε συνέχεια, από την άλλη η …αναγνώριση του Συμπιλίδη ! Αλήθεια όλοι αυτοί που, κατά καιρούς, έχουν στολίσει τον ως άνω «προδότη», πως θα δικαιολογήσουν το σημερινό εναγκαλισμό του ; Ο «κουμπάρος» Τσιτουρίδης κατάπιε όλα όσα έχει σούρει στον τύπο, για να μπει στο ψηφοδέλτιο μαζί του και να εξυγιάνει τις δικές του αμαρτίες ! Αυτό κι αν δεν μοιάζει με αλλαξοκωλιά !...

Η …συνέχεια της παράταξης αποδεικνύεται και με την συμπερίληψη των Βατοπεδινών, την ίδια, ακριβώς, ώρα, που το σαμαρέϊκο ωρύεται, για τα Τσοχατζοπουλικά. Είναι φανερό πως η Ν.Δ. εμμένει στην …κάθαρση του πολιτικού σκηνικού !

Η επιχείρηση ανανέωσης των γαλάζιων ψηφοδελτίων, έφερε σ΄ αυτά κάθε γιο και θυγατέρα προηγούμενων βουλευτών, με το κερασάκι δε, (της ανανέωσης…), ν΄ ακούει στο όνομα Φαήλος !...

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Είναι, τέλος και οι …βαρύγδουπες μεταγραφές, αποτέλεσμα λεπτών χειρισμών της ηγεσίας και του επιτελείου της και ένδειξη του ισχυ-ρού ...ρεύματος της σαμαρικής Ν.Δ. Στο …μεγάλο πλήγμα, που καταφέρθηκε κατά του ΠΑΣΟΚ, με τον προσηλυτισμό της Αγάτσα ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα …καίριο χτύπημα : πήραν στις λίστες τους την πρώην σύζυγο του ΠΑΣΟΚου υπουργού Μαγκριώτη ! Στο τσακ, οι επιτυχίες δεν τρίτωσαν, μιας και οι επισταμένες προσπάθειες της Συγγρού, για να συμπεριληφθεί στα γαλάζια ψηφοδέλτια, η πρώην γκόμενα του Σηφουνάκη, ναυάγησαν την τελευταία στιγμή !...

Κατά τάλλα, ο δύσβατος δρόμος της απόπειρας του Αντωνάκη, για να προσεγγίσει την πρωθυπουργική καρέκλα, φαίνεται να …ομαλο-ποιείται !...

ΣΤΟ ΤΣΑΚ !...

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Τ΄ ΟΥΡΑΝΟΥ !...

Μια από τις μεγαλύτερες φωνές που «γέννησε» ποτέ η Ελλάδα, δεν υπάρχει πια. Ο Δημήτρης Μητροπάνος, ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές που γνώρισε ποτέ αυτός το τόπος, έφυγε από τη ζωή.

Όπως όλη του η ζωή, έτσι κι ο θάνατος του ήταν «ήσυχος». Δεν προκάλεσε, δεν απασχόλησε ποτέ με τίποτα άλλο εκτός από τη δουλειά του. Μπήκε το πρωί στο νοσοκομείο Υγεία. Η εισαγωγή του έγινε εσπευσμένα. Η υγεία του ήταν κλονισμένη χρόνια τώρα. Αιτία θανάτου, σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν, οξύ πνευμονικό οίδημα.

«Ο ασθενής Δημήτριος Μητροπάνος διεκομίσθη στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ σήμερα το πρωί λόγω οξέως διαρροϊκού συνδρόμου και εμέτων. Στη συνέχεια παρουσίασε αιφνιδίως δύσπνοια.

Μετεφέρθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου αντιμετωπίστηκε για οξύ πνευμονικό οίδημα από το οποίο και κατέληξε την 11η πρωινή» αναφέρει η ανακοίνωση του νοσοκομείου.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1948 στην Αγία Μονή, λίγο έξω από τα Τρίκαλα. Ήταν παντρεμένος με τη Βένια, τον φύλακα άγγελό του ως την τελευταία στιγμή και είχε δυο κοριτσάκια.

Η ΨΗΦΟΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ !...

Μαρξιστές και νεοκεϊνσιανοί οικονομικοί αναλυτές ενώνουν τις φωνές τους λέγοντας ότι στην ευρωπαϊκή οικονομική και νομισματική ένωση οι πλούσιες χώρες έχουν γίνει πιστωτές των φτωχότερων κρατών. Η ανάλυση αυτή, όμως, δεν εξηγεί πλήρως όσα έχουν συμβεί στην Ελλάδα.

Σε εκείνους που ευθύνονται γι' αυτήν την ελληνική τραγωδία συμπεριλαμβάνεται και η πολιτική τάξη που χρησιμοποίησε τις ψήφους ως προϊόντα προς ανταλλαγή. Κάθε φορά που αναδεικνυόταν νέο κόμμα στην ηγεσία της χώρας, ο δημόσιος τομέας διευρυνόταν, όπως εξηγεί ο κ. Πάνος Καζάκος, επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σημειώνει, δε, ότι για την ίδρυση μιας μικρής εταιρίας έπρεπε να κατατεθούν 200 σελίδες πιστοποιητικών και εγγράφων, ενώ αντιστοίχως μία πρόσληψη στον δημόσιο τομέα επιτυγχάνεται έχοντας απλώς τις κατάλληλες επαφές.

Δεδομένου ότι οι ψήφοι εξαγοράζονται, κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στην οικονομική πολιτική. Η σημερινή κατάσταση ξεκαθαρίζει ότι αυτή η παράβλεψη εμπεριείχε δολιότητα.

Σήμερα, οι Έλληνες που έζησαν τη χούντα δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι το δημοκρατικό κράτος, το οποίο πολλοί αντιμετώπιζαν ως «πατερούλη», έπραξε τόσα λάθη. Ότι μπορεί να οδήγησε στην απόλυση 200.000 ανθρώπων μέσα σε 12 μήνες, ότι μείωσε τις συντάξεις κατά 25% και τους μισθούς του Δημοσίου κατά 60%. Τα συνθήματα από γκράφιτι στα κατεβασμένα ρολά των καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας δείχνουν ότι στη χώρα διεξάγεται η μάχη δύο κόσμων, όπως συνέβαινε και στο Star Wars: Η «κακή» Γερμανία που επιβάλλει λιτότητα εναντίον της «καλής» Ελλάδας.

Οι σκιτσογράφοι των εφημερίδων συχνά απεικονίζουν την Angela Merkel με ναζιστική στολή. Στην Ελλάδα πραγματικά αισθάνεται κανείς ότι βρίσκεται… στα χαρακώματα, σε έναν πόλεμο όπου όμως κανείς δεν ξέρει ποιος είναι πραγματικά ο αντίπαλος.

Σε αντάλλαγμα για το πρόσφατο δάνειο, η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να παραδώσει μέρος της κυριαρχίας της στην τρόικα. Το λόμπι του κοσμικού ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία στην κεντρική πλατεία Συντάγματος είναι γεμάτο από δικηγόρους βορειοευρωπαϊκών χωρών και γραφειοκράτες με τους βοηθούς τους. Εκείνοι πλέον καθορίζουν το μέλλον της χώρας. Πολλοί εργάζονται για τις νομικές εταιρίες που συμβουλεύουν κολοσσούς του διεθνούς χρηματο-οικονομικού συστήματος και την Ε.Ε. Τους ίδιους ακριβώς οργανισμούς που συνέβαλαν στη δημιουργία της κρίσης.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Η Ελλάδα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με επιχείρηση που βρίσκεται σε καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης και όχι με κράτος σε κρίση. Η τρόικα οργανώνει την πρώτη "κηδεία" ενός ευρωπαϊκού κράτους, που θα αντικατασταθεί από μία τευτονική επιχείρηση την οποία θα διοικούν ξένοι επαγγελματίες. Οι Έλληνες, αν και τα διαισθάνονται όλα αυτά, δεν μπορούν να δεχθούν λογικά αυτήν την προδοσία από το «κράτος-νονό». Στους δρόμους της Αθήνας, όπου οι άνεργοι τριγυρίζουν άσκοπα και οι γέροι ζητιανεύουν, μπορεί να δει κανείς τον αργό τεμαχισμό της δυτικής δημοκρατίας.

Κάθε μέρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας διανέμει περίπου 10.000 δωρεάν γεύματα. Πριν από δύο χρόνια έδινε μόλις 3.500 γεύματα. Και πλέον δεν πρόκειται μόνο για φτωχούς μετανάστες που έρχονται για ένα πιάτο ζεστό φαΐ. Πλέον πρόκειται για πολλές, μα πάρα πολλές, ελληνικές οικογένειες και για τα παιδιά τους. «Η κρίση σίτισης είναι πολύ σοβαρή» αναφέρει ο πατήρ Βασίλειος Χαβατζάς, διευθυντής της Αλληλεγγύης, της μη κυβερνητικής οργάνωσης της εκκλησίας, και συμπληρώνει: «ακόμη πιο σοβαρή όμως, είναι η υπαρξιακή κρίση».

Η απότομη αύξηση των αυτοκτονιών είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Από το 2010 καταγράφεται σημαντική αύξηση των ψυχικών ασθενειών, από την κατάθλιψη μέχρι την σχιζοφρένεια, που σχετίζονται με την απότομη αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών. Οι γιατροί κάνουν λόγο για κοινωνικό αποπροσανατολισμό που προκύπτει από την απώλεια ταυτότητας. Με άλλα λόγια, ο κόσμος δεν ξέρει τι γίνεται, ποιος είναι υπεύθυνος και τι θα γίνει αύριο. Δεν υπάρχει πλέον σταθερότητα.

Αυτή ακριβώς η αποσύνδεση των χρημάτων με την πραγματικότητα τελικά φθείρει την ψυχή. Τα χρήματα είναι υπαρξιακή άγκυρα, όπως επεσήμανε ακόμη και ο ίδιος ο Keynes όταν επέκρινε τις υψηλές αποζημιώσεις οι οποίες επιβλήθηκαν στην Γερμανία στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου – που οδήγησαν στον υπερπληθωρισμό, στην πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και στην ανάδειξη του ναζισμού. Η λιτότητα διαβρώνει αυτή την άγκυρα.

Στα 2,60 ευρώ, ο καφές στο αεροδρόμιο της Αθήνας είναι πιο ακριβός από το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, ενώ ο μέσος μισθός στην Ελλάδα περιορίζεται στα 600 ευρώ έναντι 2.200 ευρώ στην Γερμανία. Τα πάντα, από τα καύσιμα μέχρι τα αυγά και το κρέας, είναι ακριβότερα στην Ελλάδα από ότι στην Γερμανία.

«Το ευρώ θα έπρεπε να είχε προστατεύσει την ελληνική οικονομία από τον πληθωρισμό, αλλά οι τιμές αυξάνονται επειδή η ελληνική αγορά δεν είναι ανταγωνιστική, δεν υπήρξε ποτέ ανταγωνισμός» εξηγεί ο κ. Καζάκος. Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις απάντησαν σε αυτή την κατάσταση αυξάνοντας τους μισθούς. Από το 2000 έως το 2008, το κόστος μίας μονάδας εργασίας αυξήθηκε κατά 24% ενώ της Γερμανίας μόλις 4%. Ακολούθησε η κρίση και η λιτότητα.

Δύσκολα μπορεί να δει κανείς πως θα τελειώσει αυτή η θλιβερή ιστορία. Είναι όμως, βέβαιο ότι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών της ευρωζώνης διευρύνεται μέρα με τη μέρα. Σύντομα, το μόνο που θα έχουν κοινό είναι ένα μικρό νόμισμα, τη σύγχρονη εκδοχή του χρυσού μήλου της Έριδος που τελικά οδήγησε την Ελλάδα σε ένα παράλογο, άσκοπο και άδικο πόλεμο.

Loretta Napoleoni

ΦΡΟΥΔΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ !....

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ !...

Έχει ένα κακό η πολιτική. Η ένταση της εναλλασσόμενης επικαιρότη-τας δίνει την εντύπωση πως ο κόσμος ξεχνά γρήγορα. Και ότι οι κυβιστήσεις δεν πληρώνονται.

Όμως το άθλημα του δίζυγου ή η τακτική του δίπορτου, ιδίως σε τέτοιους καιρούς δεν είναι αποδοτική.

Οι αλλαγές πλεύσης μεγεθύνουν τη δυσπιστία και η προσθήκη προσωπικών επιδιώξεων καταρρακώνει την εκτίμηση.

Αιτία για τα παραπάνω η παρουσία του Α. Σαμαρά στην εκπομπή Ανατροπή του Γ. Πρετεντέρη και η μείωση της ψαλίδας των δημοσκοπικών ποσοστών Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ.

Ο πολιτικός λόγος του κ. Σαμαρά στην τελευταία διετία περιελάμβανε την καλλιέργεια αντί-μνημονιακής οργής, την δημιουργία μετώπου εθνικής μνημονιακής σωτηρίας, την ιδεολογική σύγκρουση με την Αριστερά, την υπόσχεση βελτιωμένης κατάποσης του μνημονίου και την αναζήτηση αναπτυξιακής πολιτικής που να πείθει πέραν του στενού κομματικού ακροατηρίου.

Τα καρπούζια είναι πολλά για μια μόνο μασχάλη.

Αυτή το εύρος αντιθετικής συλλεκτικότητας δεν το διανοήθηκαν ούτε ο Κ. Καραμανλής το 1974 ούτε ο Α. Παπανδρέου το 1981.

Η λαϊκή δεξιά, αντιμνημονιακά γαλουχημένη στρέφεται στον κ. Καμένο, η κινηματική συνιστώσα προχωρά έως την ακροδεξιά αλλά και τον Σύριζα ενώ η δυσαρέσκεια κεντρώων του ΠΑΣΟΚ βρίσκει στέγη από τη Δράση και την κ. Μπακογιάννη έως τον κ. Κουβέλη.

Η απειλή συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων και η επίκληση αυτοδυναμίας, επιβεβαιώνουν πως τα κριτήρια είναι προσωπικές φιλοδοξίες και όχι εθνικά προτάγματα, ούτε καν κομματικά συμφέροντα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Γιατί στο κόμμα των “σοβαρών” ο αποκλεισμός συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ μοιάζει ακατανόητος.
Οι πολλαπλές εκλογές φαντάζουν επιβεβαίωση αδιόρθωτης φιλοδοξίας και εντολή κατάρρευσης.

Γιατί στο κόμμα των “αγανακτισμένων” η μνημονιακή στροφή ισοδυναμεί με προδοσία και βίαιη αλλαγή ταυτότητας, όχι απλά θέσεων.

Γιατί στα μάτια όλων, ο καιροσκοπισμός, όπως η απόφαση του “παίρνω πίσω τους διαγραμμένους” πιστοποιεί, ακόμη μια φορά, πως η συνέπεια και η σταθερότητα δεν κάνουν παρέα στην αυλή του Αντώνη.

Απομένει ένα κουρασμένο, παραδοσιακό κοινό να ακούει τον ηγέτη του να “εκλιπαρεί” μια μέρα πρωθυπουργίας. Το “δικαίωμα του πρώτου να “ηγηθεί” καλυμμένο από πατριωτικό λυρισμό και λεκτική δοκισησοφία. Μένει και το "σύστημα" να ετοιμάζεται για Καραμανλική παλινόρθωση εαν οι απειλές και οι φιλοδοξίες Σαμαρά επιβιώσουν της επομένης των εκλογών.

Στην σημερινή Ελλάδα κι αυτός ο λόγος, προστίθεται στους υπόλοιπους που κάνουν την εβδομάδα των Παθών να κρατάει χρόνια και την Ανάσταση να αργεί άλλα τόσα.

Χάρης Τσάκωνας

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ !...

Η εορτή του Πάσχα συνιστά, αδιαμφισβήτητα το κορυφαίο και κεντρικό γεγονός της ανατολικής, ορθόδοξης θρησκείας. Η μοναδικότητά του έγκειται στο ό,τι τούτη την περίοδο βιώνεται το ανθρώπινο πένθος, αλλά και η προοπτική της συνέχειας της ζωής, σε ένα επίπεδο διαφορετικό και υπερβατικότερο του επίγειου βίου.

 Η καταννόηση της απώλειας, η ακόμα βαθύτερη εκτίμηση της παροδικότητας με την οποία συνδέεται η ανθρώπινη ύπαρξη, η προοπτική της ελπίδας και η επιβεβαίωσή της μες στο χριστιανικό κήρυγμα αποτελούν τις κομβικές αρχές της πασχαλινής εορτής.

 Παρά το γεγονός πως η γιορτή συνδέεται στενά με τα εβραϊκά έθιμα, εντούτοις το ανατολικό, ορθόδοξο δόγμα ενέταξε στους κόλπους του τον εορτασμό του, επικεντρωμένο πάντα στο θεϊκό δράμα, αλλά και την ανθρώπινη λύτρωση. Η τραχύτητα του θανάτου, η μονιμότητα της απουσίας από τα εγκόσμια δεν μπορούν παρά να κλονίσουν καθολικά την ύπαρξη. Σε τούτο, όμως το σημείο, έρχεται το αναστάσιμο μήνυμα, με την ανεπανάληπτη κατάφασή του, για να διαψεύσει τη συγκλονιστική συνειδητοποίηση του μέλλοντος.

Το κεντρικό αυτό απόσταγμα, διατρέχει το νου, εισάγεται ως βεβαιότητα στην ψυχή για να ανακουφίσει τελικά την ψυχή του συντετριμμένου, ανθρώπινου πλάσματος. Τέτοια είναι η ζεστασιά και η ανακούφιση, ώστε ακόμα και για τους πλέον δύσπιστους τούτη η περίοδος στέκει ως μια αφετηρία, ως ένα ακλόνητο κίνητρο για να τεθεί εις εαυτόν το ζήτημα της ζωής, ως αιτία και σκοπός.

Τα διαχρονικά ερωτήματα ωχριούν, η φιλοσοφία της ελπίδας, άλλοτε θηριωδία, στις συνεχείς απογοητεύσεις και τις ανεπανάληπτες, προσωπικές μας «ήττες», στέκει πανίσχυρη, ρεαλιστική, απρόσιτη, όμως την ίδια ώρα παρούσα εμπρός στα μάτια μας. Για την ανυπέρβλητη, και μόνο, αυτή πνευματική, πρώτιστα προσφορά του χριστιανισμού στην ύπαρξη, το Πάσχα δεν μπορεί παρά να εντάσσεται στη συνείδησή μας ως μία και αποκλειστική υπενθύμιση της διεξόδου από την επίγεια ματαιότητα.

 Η φιλοσοφική αυτή σκοπιά επηρεάζει και σηματοδοτεί την παρουσία μας σε τούτη την πραγματικότητα. Η πίστη, η έντασή της δεν μπορεί και δεν αλλοιώνει τελικά τη σήμανση αυτών των γεγονότων, όπως περιγράφονται στη σχετική υμνολογία και τις ιστορικές μαρτυρίες.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Καθώς συμβαίνει με τις ανθρώπινες καταστάσεις, έτσι και για την εορτή του Πάσχα θεσπίζονται εκείνα τα έθιμα και αναδεικνύονται όλα τα εξειδικευμένα δρώμενα,τα οποία μπορούν να σταθούν ικανά να συντηρήσουν τη θρησκευτική διδασκαλία και την αναγωγή της στα «ανθρώπινα.»
Στην ελληνική επικράτεια, μπορούμε να πούμε πως η ποικιλία των εθιμοτυπικών γεγονότων, η λαϊκή συμμετοχή στη διεξαγωγή και η ομόφωνη αποδοχή τους από μια ευρύτατη, μη θρησκόληπτη μερίδα του πληθυσμού βεβαιώνει την ξεχωριστή σημασία, η οποία περιβάλλει την επέτειο του χριστιανικού Πάσχα.Δίχως το έρεισμα να είναι εθνικό, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με το ισραηλήτικο στοιχείο και τη μνήμη της εξόδου από τη δουλεία των Αιγυπτίων και τη διεκδίκηση της αυτοδιάθεσης και της νέας πατρίδας, η ελληνικότητα, η οποία εμποτίζει τον εορτασμό του Πάσχα συνδέεται αυστηρά με την ύπαρξη και την γηγενή κουλτούρα του θανάτου.
Ο άνθρωπος ετούτου του τόπου διατηρεί έναν βαθύ σεβασμό απέναντι στο θάνατο, όπως προβάλλεται και προκύπτει από τα γεγονότα του Πάσχα. Το ελληνικό στοιχείο αποδέχεται από τη μια μεριά, δίχως αμφισβήτηση την τραχύτητα του θανάτου, ενώ παράλληλα δένεται με όλη την ψυχική ένταση στο αναστάσιμο ενδεχόμενο, ως μια προέκταση της επίγειας ζωής. Η σημασία των επίκαιρων εθίμων αυτό ακριβώς το στοιχείο έρχεται να τονίσει. Με άλλα λόγια η κατάνυξη των ημερών, δίχως να χάνει τη θρησκευτική αφετηρία της, αποκτά και εντοπίζεται σε μία κοσμικότερη έκφανση των γεγονότων. Η ελληνική παράδοση, με τη βαθιά θρησκευτικότητα και την πίστη, η οποία αποδεικνύεται και κοινωνικά, ως ο άρρηκτος δεσμός της λαϊκής βάσης και του κλήρου, επιλέγει σιωπηρά την ανθρώπινη υπόσταση του Χριστού και σε εκείνη ανακαλύπτει το μεγαλείο της θυσίας.

Η ελληνική περιφέρεια πρωτοστατεί στη διάδοση και τη διάσωση, ταυτόχρονα των εθιμικών παραδόσεων. Σε όλη την έκταση της χώρας μπορεί κανείς να απαντήσει ένα πληθωρικό πεδίο συμβολικών γεγονότων, τα οποία συνδέονται με την ανθρωποκεντρική θεώρηση του Πάσχα.
Ο καιόμενος Ιούδας, τα ζακυνθινά «αντέτια», οι τιμές των έφιππων νέων προς τον Άγιο Γεώργιο, ο «Νιπτήρας» της «αποκαλυπτικής» Πάτμου και η, υπό ηρωικό εξάμετρο εκφώνηση του Ευαγγελίου, οι χοροί στην Πελοπόννησο, με τις σαφείς αναφορές προς την επανάσταση του 1821, καθώς και πλήθος άλλων δρώμενων καθιστά τον εορτασμό του Πάσχα, ως μία εκ των παραγωγικότερων πηγών ελληνικής λαογραφίας. Το ζήτημα δεν αναιρεί φυσικά την κατανόηση εκ μέρους των βαθιά θρησκευόμενων Ελλήνων του λεγόμενου «θείου δράματος.»
Η παράλληλη, όμως αγάπη για τη ζωή, όπως διαφαίνεται και πάλι στη σωσμένη, αρχαιοελληνική παράδοση, αλλά και η συμφιλίωση με το θάνατο, ως αποτέλεσμα της πνευματικής καλλιέργειας, με την οποία προικίστηκε το ελληνικό στοιχείο κατά την περίοδο της ελληνικής ακμής του 4ου αιώνα π.Χ. διαμορφώνουν μια ειδική, μία μοναδική στάση, εμπλουτισμένη με τη λιτότητα, την ταπεινοφροσύνη και το σεβασμό απέναντι σε εκείνο που δεν μπορεί να μετρηθεί και να οριστεί. Μεταξύ της αμφιβολίας για την ιστορική ακρίβεια των μνημονευόμενων γεγονότων και την κατάφαση προς την αγάπη και την επίγεια ζωή, η ελληνική παράδοση επιλέγει με πείσμα τη δεύτερη.

Ο καθένας βιώνει το Πάσχα με μια ιδιαίτερη στάση. Το μήνυμά του ερμηνεύεται με πολλαπλούς και διαφορετικούς τρόπους, ανάλογους με το βαθμό της επίγειας τραγικότητας, την οποία βιώνει καθένας, πάντα μονάχος και πάντα βαθιά προσωπικά. Σε συλλογικό όμως επίπεδο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός πως το Πάσχα μπορεί να εκληφθεί ως μία εορτή της ζωής, με τα ενδεχόμενα, τους φόβους αλλά και την επάρκεια των μυθικών απολαύσεών της.
Σε τούτη την εκδοχή απαντά το ελληνικό Πάσχα με την πλούσια, εθιμική του παράδοση. Μία κατάφαση ζωής συνιστά το ελληνικό Πάσχα, μία εαρινή γιορτή αποτελεί, μοναδική συγκυρία και σύμπτωση εποχών και ιδεών. Των πιο ανθρώπινων και υψηλών.

Απόστολος Θηβαίος - 24 ΓΡΑΜΜΑΤΑ