Να δεχτούμε πως το μεταπολιτευτικό πολιτικό προσωπικό «έφαγε τα ψωμιά του», (σε αρκετές περιπτώσεις μεταφορικά, και, στην κυριο-λεξία...), και πρέπει να μπει στην άκρη. Να παραδεχτούμε, πως οι πολιτικοί σχηματισμοί και τα πολιτικά στελέχη, που χρεώνονται, είτε την πρόκληση της κρίσης, είτε την αποτυχημένη προσπάθεια αντιμετώπισής της, πρέπει να εξαφανιστούν κι αν δεν το κάνουν από μόνοι τους, να τους εξαφανίσει ο λαός με την ψήφο του. Το μεγάλο, όμως, ζήτημα είναι «ποιοι θα τους αντικαταστήσουν ?».
Ετούτες οι εκλογές, έτσι όπως προκλήθηκαν κι όπως προέκυψαν, φέρνουν μπροστά στον έλληνα ψηφοφόρο μια κατάσταση, επιεικώς, τραγελαφική, μιας και οι εναλλακτικές λύσεις που του προβάλλονται, κάθε άλλο, παρά σοβαρές και αξιόπιστες παρουσιάζονται.
- Με τους νεοδημιουργηθέντες σχηματισμούς, που παίζουν στην επικαιρότητα και φαντάζουν ως, πιθανές, διάδοχες καταστάσεις, να έχουν δημιουργηθεί, όχι στη βάση ενός προγραμματικού λόγου κι ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση, αλλά εξ αιτίας μικροπολιτκών και, εν πολλοίς, προσωπικών, διαφορών και διαφωνιών.
- Με τους επίδοξους διαδόχους «πολιτικούς ηγέτες» να έχουν, ως αφετηρία τους το πλιατσικολόγημα της αγανακτισμένης ψήφου κι όχι τη σωστή πολιτική έκφραση, του δεινοπαθούντος εκλογικού σώματος.
- Με τους λογής – λογής «άφθαρτους» πρωτοεμφανιζόμενους πολιτικούς, να βολοδέρνουν ανάμεσα στην απόπειρα εξαργύρωσης μιας «απ΄ αλλού» υπάρχουσας αναγνωρισιμότητας, (ηθοποιοί, δημοσιογράφοι κλπ), και στην εναγώνια, έως διασκεδαστική, προσπάθεια, να επιδείξουν πολιτική δεινότητα και ικανότητα.
Μάλλον είναι σίγουρο, πως βρισκόμαστε στην διαμόρφωση μιας, ακόμα, «φούσκας», που οδηγείται σε, αναπόφευκτο, σκάσιμο, την επάυριον της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
- Με τους λογής – λογής «άφθαρτους» πρωτοεμφανιζόμενους πολιτικούς, να βολοδέρνουν ανάμεσα στην απόπειρα εξαργύρωσης μιας «απ΄ αλλού» υπάρχουσας αναγνωρισιμότητας, (ηθοποιοί, δημοσιογράφοι κλπ), και στην εναγώνια, έως διασκεδαστική, προσπάθεια, να επιδείξουν πολιτική δεινότητα και ικανότητα.
Μάλλον είναι σίγουρο, πως βρισκόμαστε στην διαμόρφωση μιας, ακόμα, «φούσκας», που οδηγείται σε, αναπόφευκτο, σκάσιμο, την επάυριον της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
.jpg)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω.
Κάπως έτσι το σκέφτονται Ιπποκράτους και Συγγρού και λένε: "ας τους να φωνάζουν, θα βρίσουν, θα μουντζώσουν, θα πετάξουν κανα νεράντζι, θα ψηφίσουν άλλους αυτή τη φορά, αλλά πολύ σύντομα θα επιστρέψουν στο μαντρί".
Και τι γίνεται Λογοπλόκε;
Παραδινόμαστε με ψηλά τα χέρια και κατεβασμένα τα παντελόνια σε όλους αυτούς τους προδότες; Δεν υπάρχει καμία άλλη λύση;
Μήπως ΠΑΣΟΚ (έτσι που το κατάντησαν) και νΝΔ είναι η λύση; Κατά τη γνώμη των περισσότερων αυτοί είναι το πρόβλημα.
Αν με ρωτάς ποια είναι η λύση δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα δεν είναι αυτοί.
Και γιατί να μη δοκιμάσει ο λαός κάτι άλλο; Μήπως προδοθεί;
Συνηθισμένος είναι, δεν θα του κάνει εντύπωση.
Φαντάζεσαι ο λαός να τους ξαναψηφίσει σε ποσοστά 35%-40%. Θα γυρίσουν και θα πουν (και στην Ε.Ε) «αυτοί είναι μαλάκες, δεν χαμπαριάζουν τίποτα, δώσ’ τους κι άλλες φάπες»!
Πως θα φτάσει το μήνυμα ότι ο λαός δεν συμφωνεί με την ακολουθούμενη πολιτική; Ψηφίζοντας τα ίδια χρεοκοπημένα καθάρματα;
Έφτασα στο σημείο να μη με ενδιαφέρουν ούτε οι εξαγγελίες τους, ούτε οι δεσμεύσεις τους, ούτε τα προγράμματα που ευαγγελίζονται. Ψέματα λένε και το ξέρουν.
Μόνο που αυτή τη φορά το ξέρουμε κι εμείς!
Και γιατί, Πέτρο, διαφωνούμε ;Για το ποιον των παλιών δεν έχω διαφορετική άποψη,ούτε και για τον, ούτως ή άλλως, παραμερισμό τους.
Την εκτίμησή μου, πως οι εμφανιζόμενοι, ως αντικαταστάτες τους, είναι λίγοι εξέφρασα, καθώς και το πολύ πιθανό ενδεχόμενο, η όλη διαδικασία αλλαγής και ανανέωσης του πολιτικού σκηνικού, ν΄αποδειχθεί μια φούσκα.
Ίσως το κομμάτι που ετοιμάζω, με το τι πιστεύω, πως θα γίνει στη συνέχεια (και μετά τις εκλογές)να δώσει σαφέστερα την άποψή μου.
Πετρος, Εγω θα ηθελα μια αλλη απαντηση σε μια αλλη ερωτηση. Τι γινεται εαν η Ευρωπαιοι παρουν το μυνημα που εσυ επιθυμεις (και ειναι και σωστο λεω εγω) και πουνε οκ αυτη ειναι η επιθυμια του Ελληνικου Λαου οποτε κυριοι της Τροικας τερμα οι Φαπες αλλα και τα μετρητα!!! Αυτο να μας πεις εαν μαζι με αυτα που λες τερματιστει και χρηματοδοτηση τι μελλει να γινει??? κανενα προβλημα?? ολα θα ειναι οπως παλια?? Εγω δεν λεω οτι δεν θα το ηθελα να ειναι ολα οπως πρωτα φτανει να μου το διασφαλησεις με τα επιχειρηματα σου και θα ριξω και εγω μαυρο σε ολους. Αλλο να λες υποφερω και παλευω και αλλο ο ξαφνικος θανατος που μου υποσχεσε. Να με πεισεις να τους μαυρισω.
@ 14:52
Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Αν συμφωνείς με την άποψη που κατέγραψα, δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε κουβέντα. Πάμε παρακάτω όμως.
Καταρχήν πως έχεις διασφαλίσει και σιγουρέψει ότι αν αλλάξει η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα τότε «τέρμα τα μετρητά». Προσωπικά δεν είμαι καθόλου σίγουρος και δεν νομίζω να είναι καθόλου σίγουροι και οι δανειστές.
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: Αν ψάξεις λίγο τα στοιχεία που κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο θα διαπιστώσεις πως από τα 170 δισ. ευρώ των εξόδων του κράτους για το 2012, τα 149 δις ευρώ (!!!) θα πάνε σε τράπεζες και τοκογλύφους και μόλις τα 21 δις ευρώ θα πάνε στις καθαρές κρατικές δαπάνες. Τα στοιχεία είναι του ελληνικού υπουργείου οικονομικών, που θα είχε κάθε λόγο να μας κρύψει την αλήθεια.
Είναι πολύ γελασμένος και πολύ μακριά νυχτωμένος όποιος νομίζει ότι οι εταίρες μας, μάς «δανείζουν» για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, για να επιβιώσουμε. Με τα υψηλότοκα δάνεια έχουν διασφαλίσει στο έπακρο την επιστροφή των προηγούμενων δανεικών (με τα ληστρικά επιτόκια). Αν σταματήσει η έντοκη «χρηματοδότηση» θα χάσουν τα δικά τους λεφτά και όχι εμείς τα δικά μας. Το «ρίσκο» που έχουν αναλάβει είναι πολύ μικρότερο από μια συντελεσμένη χρεοκοπία, όπου, εννοείται, τούς είναι παντελώς αδιάφορη η δική μας πείνα, αλλά αυτοί θα έχουν χάσει οριστικά τα λεφτά τους.
Επέλεξαν δηλαδή το λιγότερα χειρότερο που μπορούσαν. Και μη νομίζεις, οι οικονομικοί δολοφόνοι είναι πολύ πιο έξυπνοι από εμάς, δεν ρισκάρουν εύκολα και δεν χάνουν εύκολα.
Για να σε «πείσω» με επιχειρήματα όπως λες, για το αν η εφαρμοζόμενη πολιτική πρέπει να αλλάξει, φτάνει να αναλογιστείς τα σχετικά πολύ πρόσφατα παραδείγματα της Αργεντινής και της Ισλανδίας. Και οι δύο με τα χρέη τους (καθαρά τραπεζικά χρέη) βούλιαξαν στα σκ@τά, άλλαξαν τις κυβερνήσεις τους, άλλαξαν πολιτική, διεκδίκησαν και πέτυχαν διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους τους και σήμερα βρίσκονται σε τροχιά ανάπτυξης. Τα πρώτα χρόνια πέρασαν πολύ δύσκολα αλλά δείχνει ότι τα κατάφεραν.
Γιατί, εδώ δεν περνάμε δύσκολα; Δεν πεινάει ο κόσμος; Δεν αυτοκτονεί;
Αντίθετα δεν υπάρχει ούτε ένα (αριθμός 1) παράδειγμα χώρας στον κόσμο που να μπήκε στο ΔΝΤ και να κατάφερε με την επιβαλλόμενη πολιτική του να ορθοποδήσει.
Όλα τα παραπάνω κάτι μας διδάσκουν και μπορούν να μας βοηθήσουν στην απόφαση μας μπροστά στη κάλπη…
Δημοσίευση σχολίου