Δεκατέσσερις έμειναν και από δημοσκοπήσεις ό,τι ήταν να δούμε το είδαμε. Οχι πως δεν θα γίνονται μετρήσεις και δεν θα τις ξέρουμε οι απασχολούμενοι στα μέσα ενημέρωσης, αλλά δεν θα έχουμε το δικαίωμα να τις δημοσιεύουμε και άρα δεν θα τις μαθαίνετε. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: θα οργιάσει η ανευθυνότητα και η μέσω του Διαδικτύου παραπληροφόρηση. Επανειλημμένα έχει συμβεί, αλλά η απαγόρευση εξακολουθεί να διατηρείται.
Μοιραία, λοιπόν, η τελευταία καταγραμμένη τάση της κοινής γνώμης θα είναι αυτή που θέλει τη συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης να επιθυμεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ και τη διακυβέρνησή της από συμμαχική κυβέρνηση, και την ίδια στιγμή τα μοναδικά κόμματα που μπορούν να προσφέρουν και τις δύο αυτές προοπτικές να συγκεντρώνουν κάτι λίγο παραπάνω ή παρακάτω από το 40% του εκλογικού σώματος.
Η αιτία είναι γνωστή. Οι εκλογείς θέλουν να τιμωρήσουν τα δύο κόμματα εξουσίας για τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για τη σημερινή μας κατάντια, αλλά το πρόβλημα αρχίζει να περνά πλέον στην αρμοδιότητα ψυχιάτρων. Γιατί, πολύ απλά, το «τιμωρώ κάποιον» σημαίνει να του επιβάλω κάτι που δεν θέλει ή να του στερώ κάτι που θέλει, αλλά αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται να «τιμωρώ κάποιον» στερώντας από τον εαυτό μου κάτι που κι εγώ το θέλω.
Δικαιολογημένη είναι, κατά συνέπεια, η αγωνία για την επόμενη μέρα. Γιατί, βεβαίως, έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, γιατί τα λύνει ο λαός με την ψήφο του, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που η λαϊκή ετυμηγορία δρομολόγησε εθνικές καταστροφές ή προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα από εκείνα που υποτίθεται ότι επιδίωκε να λύσει. Και ο λόγος είναι απλός: οι εκλογές γίνονται για να επιλέγεται ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα κι όχι για να επιβάλλεται ακυβερνησία.
Στις δημοσκοπήσεις το εύρημα πως «ο κανένας» υπερισχύει στην επιλογή για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό αποτελεί ευκαιρία για κάποια υποτιμητικά σχόλια, αλλά όταν το «κανένας» αποτελέσει επιλογή του εκλογικού σώματος, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε σοβαρότατη πολιτική κρίση, της οποίας τις συνέπειες θα τις πληρώσουν πρωτίστως η χώρα και ο λαός. Κι όποιος ισχυριστεί το αντίθετο, κοροϊδεύει τον κόσμο.
Στις δημοσκοπήσεις το εύρημα πως «ο κανένας» υπερισχύει στην επιλογή για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό αποτελεί ευκαιρία για κάποια υποτιμητικά σχόλια, αλλά όταν το «κανένας» αποτελέσει επιλογή του εκλογικού σώματος, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε σοβαρότατη πολιτική κρίση, της οποίας τις συνέπειες θα τις πληρώσουν πρωτίστως η χώρα και ο λαός. Κι όποιος ισχυριστεί το αντίθετο, κοροϊδεύει τον κόσμο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου