ΤΟ «ΝΕΟΙ ΚΙ ΑΠΕΙΡΟΙ ΕΙΝΑΙ…» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΕΙΝΑΙ !...».

Κάθε πολιτική επιλογή έχει το ρίσκο της, καθώς τα όποια πλεονεκτήματά της, συμβαδίζουν με αρκετά μειονεκτήματα. Συνήθως στη πράξη γίνεται ο λογαριασμός…
Η προσπάθεια του Γ. Παπανδρέου ν΄ αφουγκραστεί τη λαϊκή απαίτηση, για την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και η συγκρότηση του κυβερνητικού σχήματος, με αρκετούς πρωτόβγαλτους – στα κυβερνητικά καθήκοντα – υπουργούς, αποδεικνύεται πως έχει και τα μεμπτά της, καθώς σε βασικούς τομείς, εμφανίζονται λάθη !
Μπορεί ο ενθουσιασμός του νέου να χρειάζεται, να όμως, που, πολλές φορές, η «άγνοια κινδύνου» και η νοοτροπία του «έτσι πρέπει κι έτσι θα γίνει», καταλήγει σε φαινόμενα τραγελαφικά, προσομοιάζοντα με την κουτουλιά στον τοίχο…

Δυστυχώς ή ευτυχώς, το κάθε πράγμα απαιτεί τη «μαστοριά του» και η πολιτική απόφαση είναι συνυφασμένη, από τη μια, με προσεκτικές αναλύσεις των δεδομένων και σφαιρικές εκτιμήσεις των επιπτώσεων και από την άλλη, με απαραίτητους ελιγμούς, την πρόβλεψη και την ύπαρξη «οδών διαφυγής». >>>Διαβάστε περισσότερα...

Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο Γ. Παπανδρέου, σαν πιο έμπειρος από άλλους, αλλά και λόγω θέσης, παρεμβαίνει για να διορθώσει κάποιο κυβερνητικό μέτρο κι όλα δείχνουν, πως δεν θάναι και η τελευταία. Οι πρωτόβγαλτοι συνεργάτες του δεν είναι, δα, και λίγοι !...
Αυτό, βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει ν΄ αποτελέσει το άλλοθι για την άσκηση λαθεμένων πολιτικών, για την λήψη ασυνάρτητων αποφάσεων και την προώθηση αντιλαϊκών μέτρων. Το αντίθετο, θα πρέπει να συνετίσει και να κάνει πολύ πιο προσεκτικούς, όλους : και τους μεμονωμένους υπουργούς και τα επί μέρους όργανα, (κυβερνητικές επιτροπές), και το υπουργικό συμβούλιο…

Εκείνο, που είναι σίγουρο και πηγάζει μέσα από την εμπειρία και τη λαϊκή διαχρονική συμπεριφορά, είναι, πως το «νέοι κι άπειροι είναι…», δεν απέχει πολύ από το «…άχρηστοι είναι !...».