ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΣΚΕ !...

Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ή ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2 :

• Συνεχίζει με μέτρα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΝΙΣΑ και ΑΔΙΚΑ και θ΄ αποδειχθεί εξίσου ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ.

• Αφήνει στο απυρόβλητο τους υπεύθυνους για την κρίση, τους έχοντες και κατέχοντες να «πίνουν» ανενόχλητοι στην «υγειά των κορόιδων», να σωρεύουν πλούτη και να κερδοσκοπούν.

• Εκποιεί χωρίς όρους και όρια ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ στερώντας τη χώρα από «αναπτυξιακά εργαλεία» και την κοινωνία από αγαθά και υπηρεσίες, τα οποία παραδίδονται ως «εμπόρευμα» στα ιδιωτικά ντόπια και ξένα συμφέροντα.

• Καταργεί και τους ελάχιστους εναπομείναντες θεσμούς συλλογικής έκφρασης και προστασίας των εργαζόμενων. Διευρύνει την εργασιακή επισφάλεια με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και συρρικνώνει τα πενιχρά ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και των απομάχων.

• Αποδομεί το ισχνό πλέον Κοινωνικό Κράτος οδηγώντας σε διεύρυνση τη φτώχεια, την ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, δημιουργώντας όρους διάρρηξης του κοινωνικού ιστού της χώρας.

Τα μνημόνια Ι και ΙΙ αποτελούν μια νεοφιλελεύθερη πλατφόρμα με κύριους άξονες :

• Τη βίαιη δημοσιονομική λιτότητα

• Την ακραία απορρύθμιση της αγοράς εργασίας

•Την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής ασφάλισης

Η εφαρμογή του μνημονίου Ι δημιούργησε εσωτερική υποτίμηση και μια σωρευτική, αρνητική επίδραση στα βασικά μεγέθη της πραγματικής οικονομίας και στον ιστό της κοινωνίας.

Τα ΑΔΙΚΑ και ΑΝΙΣΑ μέτρα που επιβάρυναν τους μισθωτούς, τους άνεργους, τους συνταξιούχους αποδείχθηκαν όπως είχαμε προειδοποιήσει και ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ.

Το μνημόνιο ΙΙ είναι κοινωνικά επαχθέστερο καθώς επιβάλλει και νέες βαρύτατες περικοπές, έμμεση και άμεση φοροεπιδρομή που «γονατίζει» το διαθέσιμο εισόδημα και «στεγνώνει» την αγορά.

Έχει όμως ταυτόχρονα και ένα ακόμα περισσότερο απαράδεκτο, αντιαναπτυξιακό και αντικοινωνικό προσάρτημα: τη ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ–ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Χωρίς κανένα διαχωρισμό (στρατηγικής σημασίας, κερδοφορία, κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες) βγαίνουν «στο σφυρί» επιχειρήσεις σαν να πρόκειται για «shopping list» των τοκογλύφων δανειστών.
Ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων της «Τρόικα» είτε γιατί επιθυμούν την πλήρη «απελευθέρωση-ιδιωτικοποίηση» της οικονομίας είτε – ακόμα χειρότερα – για «λόγους συμβολισμού» αποτελεί εθνική υποχώρηση ανυπολόγιστης αξίας.

ΤΑ ΛΙΓΑ ΔΙΣ. ΕΙΝΑΙ «ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ» ΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΕΝΩ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΩΝ «ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ» ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΕΕΣ.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η εφαρμογή του νέου μνημονίου – που αποκαλείται μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα – δεν υπονομεύει μόνο την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα. Υπονομεύει θεμελιακές αρχές και κοινωνικές αξίες που με τη σειρά τους αφαιρούν ελπίδα και αισιοδοξία από το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών.

Το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα αρνείται να αποδεχτεί αυτήν την πολιτική και αποδοκιμάζει τους όρους «ιδεολογικής σταυροφορίας του νέο-φιλελευθερισμού» που επέβαλαν με τα μνημόνια οι κυρίαρχες πολιτικές, συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ.

Η κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα δεν έχει μόνο εγγενείς αιτίες. Έχει επίσης ευρωπαϊκές και διεθνείς διαστάσεις. Αποτελεί δυστύχημα για την Ευρώπη την ώρα που βρίσκεται στη δίνη της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης να έχει μια ηγεσία συντηρητική, αδύναμη, μοιραία. Το πολιτικό βάρος των κυρίαρχων συντηρητικών δυνάμεων της Ευρώπης είναι εντελώς αναντίστοιχο της έκτασης και του βάθους της κρίσης.

Χωρίς να συμψηφίζουμε με τις ευθύνες της ασκούσας πολιτική Κυβέρνησης, υπενθυμίζουμε ότι ο λαλίστατος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος από το οποίο εκπορεύονται οι αποφάσεις της Ευρώπης. Ο κ.Σαμαράς προκαλεί. Το κόμμα του είναι εκ των κυρίως υπευθύνων για το κατάντημα της χώρας, την κρίση χρέους και τα τεράστια ελλείμματα.

Δεν ευθύνονται ούτε οι «συνδικαλιστάδες» ούτε οι «τσιφλικάδες» με το ανάθεμα στους οποίους επιχειρεί να κρύψει τις ευθύνες της παράταξής του.

Έστω κα την ύστατη στιγμή καλούμε την Κυβέρνηση ν΄απαγκιστρωθεί από την αδιέξοδη πολιτική και να πορευτεί βάσει μιας σύνθετης παρεμβατικής ατζέντας οικονομικών, κοινωνικών και θεσμικών πολιτικών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για να βγεί η χώρα από την κρίση. Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας – ενεργοί και απόμαχοι – δεν αντέχουν άλλο. Απαιτείται μια γενναία πολιτική αναδιανομής του πλούτου –πρωτογενής μέσω των μισθών και δευτερογενής μέσω της φορολογίας και των λειτουργιών του κοινωνικού κράτους- υπέρ των ασθενέστερων με προτεραιότητα στους ανέργους και στους χαμηλοσυνταξιούχους. Να σωθεί η χώρα σημαίνει ν΄αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους και να μείνουν όρθιοι οι άνθρωποι και η αξιοπρέπειά τους, δηλαδή να διασφαλιστεί πρώτα και κύρια η κοινωνική συνοχή.

Η ΠΑΣΚΕ δεν συναινεί σε αυτές τις πολιτικές και τις αντιπαλεύει.

Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ