"ΚΟΥΡΕΜΑ" ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ?...

Μετά το «κούρεμα» του μη βιώσιμου χρέους των δημοσιονομικά προβληματικών χωρών, το «κούρεμα» της σύνθεσης της Ευρωζώνης; Η διάψευση του εκπροσώπου της Α. Μέρκελ, Ζάιμπερτ, στο σχετικό τηλεγράφημα του πρακτορείου Reuters για διαβουλεύσεις Γερμανών και Γάλλων αξιωματούχων με αντικείμενο μια πιο σφιχτή οικονομική ολοκλήρωση σε μια Ευρωζώνη με λιγότερα μέλη μάλλον επιβεβαιώνει την είδηση και τη βούληση του Βερολίνου και του Παρισιού να δοθεί στη δημοσιότητα ως διαψευσθείσα διαρροή. Άλλωστε η ομιλία του Ν. Σαρκοζί στο Στρασβούργο επιβεβαίωσε ότι το ταμπού της συρρίκνωσης της Ευρωζώνης δεν υπάρχει πια.

Ως επικοινωνιακό άλλοθι για την καταπάτηση της παραπάνω κόκκινης γραμμής επιχειρήθηκε να παρουσιασθεί η απίστευτη απόφαση του απελθόντος πρωθυπουργού για δημοψήφισμα. Στην πραγματικότητα η ελεγχόμενη συρρίκνωση της Ευρωζώνης είναι η λογική κατάληξη της πολιτικής που επέβαλε η γερμανική κυβέρνηση για τη διαχείριση της δημοσιονομικής κρίσης: Πακέτα διάσωσης που εγκλωβίζουν στην ύφεση, «κούρεμα» του χρέους και αποπομπή από την Ευρωζώνη ως θυσία για να πεισθούν οι αγορές να παύσουν να επιτίθενται σε μεγάλα μεγέθη όπως η Ιταλία και η Ισπανία και να σωφρονισθούν οι δημοσιονομικά προβληματικοί.

Πρόκειται για μια επιλογή τόσο ολέθρια όσο και η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα που απεδείχθη ότι λειτουργεί αποσταθεροποιητικά στη δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας: Μετά το «κούρεμα» της Αθήνας αγορές και αναλυτές νομιμοποιούνται να προεξοφλούν «κούρεμα» στη Λισαβόνα και στη συνέχεια στο Δουβλίνο και τη Ρώμη.

Η σπουδή του Βερολίνου να διαψεύσει και η άνεση με την οποία συζητά δημόσια το ενδεχόμενο συρρίκνωσης της Ευρωζώνης ο Σαρκοζί δείχνουν και τα αποκλίνοντα συμφέροντα των δύο χωρών:

Η Γερμανία περιορίζεται στην άρνηση να καταστεί η ΕΚΤ ύστατος δανειστής - εγγυητής δηλαδή του συνόλου του χρέους της Ευρωζώνης κατά το πρότυπο της Fed και περιμένει διακριτικά την εξέλιξη της πίεσης των αγορών στην Ιταλία, την Ισπανία και στη συνέχεια στη Γαλλία, πριν λάβει τις οριστικές της αποφάσεις.

Η Γαλλία του Σαρκοζί επείγεται για μια προγραμματισμένη και ελεγχόμενη συρρίκνωση της Ευρωζώνης, με την Ελλάδα και πιθανότατα και την Πορτογαλία στο ρόλο της Ιφιγένειας, ελπίζοντας ότι η δημόσια συζήτηση για την προοπτική αυτή θα αποτρέψει την κατάρρευση της Ιταλίας και τη δική της υποβάθμιση τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Με δυο λόγια, ο φαύλος κύκλος που άνοιξε στη μοιραία γαλλογερμανική συνάντηση κορυφής στην Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010 συνεχίζεται: Στην ίδια λογική και δυναμική με την οποία η συζήτηση για ελεγχόμενη χρεοκοπία και στη συνέχεια η υιοθέτηση ως εργαλείου του Μόνιμου Μηχανισμού οδήγησε στο «κούρεμα» με πεδίο πειραματισμού την Ελλάδα, η συζήτηση για συρρίκνωση της Ευρωζώνης θα οδηγήσει όχι στον ελεγχόμενο ακρωτηριασμό που θέλει ο Σαρκοζί, αλλά στη μικρή Ευρωζώνη που ονειρεύεται χωρίς να το φωνάζει η Μέρκελ, χωρίς να γνωρίζουμε αν δίπλα στη Γερμανία, στην Ολλανδία, στο Λουξεμβούργο, τη Φινλανδία και την Αυστρία θα υπάρχει χώρος για τη λαβωμένη δημοσιονομικά και διπλωματικά Γαλλία, που θα παραδώσει στο διάδοχό του την προσεχή Άνοιξη ο Σαρκοζί.

Συρρίκνωση της Ευρωζώνης σημαίνει όμως και νέα διαίρεση της Ευρώπης χειρότερη από αυτήν της Γιάλτας και γεωπολιτικούς κραδασμούς ισχυρότερους από αυτούς της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989.

Λογική κατάληξη Η ελεγχόμενη συρρίκνωση της Ευρωζώνης είναι η λογική κατάληξη της πολιτικής που επέβαλε η γερμανική κυβέρνηση για τη διαχείριση της δημοσιονομικής κρίσης: Πακέτα διάσωσης που εγκλωβίζουν στην ύφεση, «κούρεμα» του χρέους και αποπομπή από την Ευρωζώνη ως θυσία για να πεισθούν οι αγορές.

Γ. Καπόπουλος