ΣΤΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ Τ΄ ΟΥΡΑΝΟΎ !...

Θα μου επιτρέψετε ένα δημόσιο αποχαιρετισμό στη Μαίρη, που έφυγε χθες !

Της το είχα προαναγγείλει : "θα το κάνεις για μένα ;", μου είπε χαμογε-λώντας... "Φυσικά !" τη διαβεβαίωσα... "Μην τολμήσεις !", αγρίεψε...

Τολμάω επειδή το ίδιο θάκανε κι εκείνη. Είμαστε ίδιοι, τολμηροί, έως παράτολμοι κι ατίθασοι !

Η Μαίρη δεν κώλωνε σε τίποτα, τάβαζε με όλους και με όλα, πολλές φορές ριψοκίνδυνα. Το πάθος και το πείσμα του πατέρα της, σε συνδυασμό με την ορμητικότητα της μάνας της, δημιούργησαν ένα ατίθασο κορίτσι, που εξελίχθηκε σε μια δυναμική γυναίκα, μέσα σ΄ όλα και για όλους, κύρια βέβαια, για την οικογένεια, τον άντρα της, τα δυο αγγελούδια της, τη μάνα της... Για τον εαυτό της, όμως, δυστυχώς κι αυτή, όχι !...

΄Ηταν ...τυχερό, να τα βάλει και με το σύγχρονο "θηρίο", τη μάστιγα που εξολοθρεύει την ανθρωπότητα... Πίστεψε πως θα του έμπαινε και του όρμησε με θάρρος κι αποφασιστικότητα : "Θα τον νικήσω !...".

Το ρίσκο μεγάλο, τόξερε, αλλά δεν ήθελε να το παραδεχθεί. Όταν αναγκάστηκε να το δεχθεί ο καρκίνος είχε κυριαρχήσει !... Δεν διάλεξε λάθος ανταγωνιστή, εκείνος τη διάλεξε, όπως πάντα, στα ύπουλα και ξαφνικά...

Ο άνθρωπος δεν μπορεί ν΄ αντιπαλέψει τον διάβολο, γι αυτό σε τέτοιες περιπτώσεις παρεμβαίνει κι αναλαμβάνει ο Θεός !...

...Εγώ δεν ευτύχησα να έχω αδερφή, αλλά όταν ένοιωσα την ξαδερφούλα μου σαν αδερφή, αυτή μου έφυγε μακριά ! Νέα, πολύ νέα !...

Στο καλό Μαίρη και καλή αντάμωση στα περιβόλια τ΄ ουρανού !...