ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ !...

Το ατέλειωτο τριήμερο της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας πέρασε όπως πέρασε και τέλειωσε όπως τέλειωσε, έστω και ελαφρώς μετέωρα: με οριακές κινήσεις και παρεμβάσεις, με κατανοητά και ακατανόητα παγώματα και ξεπαγώματα, με ελπίδες και αναμονές, με πείσματα και υπερβάσεις, με επιμονή και καχυποψία, με πατριωτισμό και εγωισμούς, με έξωθεν και έσωθεν πιέσεις, με την πολιτική να νικά κατά κράτος τους θεσμούς και τη Δημοκρατία να διασώζεται εκ του αποτελέσματος.

Και τελικά, με τη διαπραγμάτευση για συμφωνία και σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης.

Σήμερα είναι μια άλλη μέρα. Εξαιρετικά δύσκολη εκ των συνθηκών, μια μέρα που δεν λαμπρύνθηκε από τη νύχτα η οποία οδήγησε σε αυτή. Κυρίως είναι ένα ταξίδι σε ένα άγνωστο τοπίο με τρεις μεγάλες όσο και άμεσες προκλήσεις για τη νέα κυβέρνηση (τη σύνθεση της οποίας δεν γνωρίζαμε ώς τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας) αλλά και για τη χώρα:

Πρόκληση πρώτη: Επανασυγκόλληση της ευρωπαϊκής θέσης και της ευρωπαϊκής προοπτικής.

Αν κάτι έβγαλαν θετικό οι τελευταίες εξελίξεις, είναι ότι οι Ελληνες και οι ηγεσίες τους ξαναθυμήθηκαν την Ευρώπη και τη σημασία της για τη ζωή τους και για τις τύχες τους. Ομως η ίδια η Ευρώπη αμφιβάλλει πλέον σφόδρα για την Ελλάδα, για τη βούλησή της και για τις δυνατότητες του πολιτικού της συστήματος. Πρώτο μέλημα της νέας κυβέρνησης πρέπει να είναι να δώσει απτά δείγματα πως οι δολιχοδρομήσεις από τον κοινό δρόμο - ο οποίος συνιστά επιλογή και όχι μονόδρομο - ανήκουν στο παρελθόν και ότι η συνέχιση της ελληνικής προσπάθειας στηρίζεται στην Ευρώπη αλλά και στηρίζει την πορεία της προς μια βαθύτερη και πολιτικότερη ένωση.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Πρόκληση δεύτερη: Διαμόρφωση των όρων ανόρθωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Η ψήφιση της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου (και αυτή τη φορά, ελπίζεται, ουσιαστικά συζητημένου) Μνημονίου είναι απαραίτητοι αλλά όχι επαρκείς όροι. Απαιτείται και η αρχή υλοποίησης μιας εθνικής συμφωνίας ανάπτυξης, καθώς και η γεφύρωση του ψυχικού χάσματος της ελληνικής κοινωνίας με την ελληνική πολιτική. Με τη βοήθεια των εταίρων μας και της εμπειρογνωμοσύνης τους, αλλά ιδίως μέσω ενός νέου δημιουργικού πνεύματος στο εσωτερικό, που λογικά - αν δηλαδή δεν υπονομευθεί - θα προκύψει μέσα από τη συνεργασία των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Πρόκληση τρίτη: Θεμελίωση μιας νέας αξιοπιστίας.
Οι αγορές, οι κυβερνήσεις και οι πολίτες - στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο, μιας και αυτά τα τρία έγιναν ένα τούτες τις πρωτόγνωρες μέρες - αναμένουν έργο, αλλαγή νοοτροπίας, λίγες εξαγγελίες και άμεσες στοχευμένες παρεμβάσεις. Με τη νέα βοήθεια θα εισρεύσουν χρήματα - στα ταμεία του κράτους, στις τράπεζες, στην πραγματική οικονομία - τα οποία πρέπει να χρησιμοποιηθούν για επανεκκίνηση και όχι μόνο για μπαλώματα.

Η εθνική ενότητα, αν γίνει πραγματικότητα μέσα αλλά και πέρα από την κυβέρνηση, θα δώσει πρώτα μια ανάσα και ύστερα, ίσως, μια ακόμα ευκαιρία. Μόνο αν την αδράξουμε, οι επερχόμενες εκλογές θα είναι η προέκταση και όχι το τέλος του τελευταίου μεταπολιτευτικού κύκλου.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ