ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΞΕΚΑΝΟΥΜΕ !

Μιλώντας, τη Δευτέρα 25/5, στο συνέδριο του Economist, ο Υπουργός επί της Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου, τόπαιξε σκληρός, αποφασισμένος και γεμάτος αυτοπεποίθηση, δηλώνοντας πως «…η ελληνική κυβέρνηση δεν θα ζητήσει χρονική παράταση για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, κάτω από το 3%...», δηλαδή επανέλαβε το στόχο της κυβέρνησης για μείωση του δημοσίου ελλείμματος στο 3,7% του ΑΕΠ το 2009 και κάτω από το 3% το 2010 !...

Σχεδόν ταυτόχρονα το κλιμάκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που βρίσκεται στη χώρα μας, έδινε στη δημοσιότητα την έκθεσή του για την ελληνική Οικονομία, στην οποία αναφέρεται πως «…με βάση τα τρέχοντα στοιχεία και τις τρέχουσες προοπτικές ανάπτυξης και εφόσον δεν ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα, εκτιμάται έλλειμμα τουλάχιστον 6% του ΑΕΠ το 2009, το οποίο θα αυξηθεί πάνω από 7% το 2010…».
΄Όπως σημειώνεται στο κείμενο των εμπειρογνωμόνων, «…αυτή η πρόβλεψη, (για έλλειμμα 6% το 2009 και πάνω από 7% το 2010), γίνεται με την υπόθεση «μη αλλαγής πολιτικής» και λαμβάνει υπόψη της τα ήδη εξαγγελθέντα μέτρα, αλλά όχι πιθανά μελλοντικά μέτρα…».

Ας σημειωθεί πως όταν η κυβέρνηση, δια του κ. Παπαθανασίου, μιλάει πως το Ιούνιο θα εκτιμηθεί το κατά πόσο θα χρειαστούν νέα οικονομικά μέτρα, έχει ως σημείο αναφοράς τις εκτιμήσεις και τους στόχους για το έλλειμμα, στο 3,7% (2009) και κάτω από …3% (2010).
Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι έχει να γίνει, αν οι παραπάνω στόχοι θα πρέπει να προσεγγιστούν ξεκινώντας από το 6% και το 7%, καθώς και τι μέτρα θάναι αυτά, που θα πρέπει να πάρουν οι οικονομικοί κομπογιαννίτες της Ν.Δ.
Θάναι μέτρα εξόντωσης του εργαζόμενου λαού, μέτρα τα οποία θα μας φέρουν, τουλάχιστον 20 χρόνια, πίσω !...

Με δεδομένο το συγκεκριμένο σκηνικό, οι αυριανοί επιδρομείς στο εισόδημά μας και τα περιουσιακά μας στοιχεία, έχουν το θράσος να ζητάνε και την …ψήφο μας, στις 7 Ιουνίου, λέγοντας στην ουσία «ψηφίστε μας, για να σας ξεκάνουμε !...».

Πως πρέπει να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά των κυβερνώντων ; ΄Οποιο επίθετο και να υπάρξει για το φαινόμενο, δεν μπορεί παρά να προσομοιάζει σε καταστάσεις σχιζοφρενικές, που χαρακτηρίζουν όσους έχουν χάσει το μπούσουλα.