Η ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΗ ΔΕΞΙΑ !...

Το διαχρονικά συσσωρευμένο πρόβλημα της Ελλάδας οξύνθηκε από την γενικότερη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και τις εγκληματικές πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας και του Καραμανλή (του μικρού) κι ήρθε κι έσκασε στα χέρια του Γ. Παπανδρέου.

Ο τελευταίος πήρε την κυβερνητική εξουσία για να υλοποιήσει βαθυστόχαστες και μελετημένες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην ελληνική κοινωνία, την οικονομία, αλλά και το πολιτικό σύστημα, θεωρώντας, πως έτσι θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη βάση του και στις αιτίες του.

΄Οταν ο πρωθυπουργός Παπανδρέου ανέλαβε καθήκοντα, έφερε κοντά του, ως συμβούλους, τους πιο αξιόλογους οικονομολόγους, εκπροσώπους της αντίθετης με τον νεοφιλελευθερισμό σχολής και θεωρίας, οι οποίοι είχαν βραβευθεί, για τις απόψεις τους, με το βραβείο Νόμπελ. Μαζί τους είχε δουλέψει και συναναστραφεί, στα πλαίσια της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στην οποία ήταν και είναι Πρόεδρος.

Ο στόχος ήταν, η αντιμετώπιση της κατάστασης στην ελληνική οικονομία, και, βραχυχρόνια, και, μακροχρόνια, να γίνει με μεταρρυθμιστικές πολιτικές , εμπεριέχουσες δομικές αλλαγές και περιορισμούς, μεν, αλλά που δεν θα είχαν, ως κύριο χαρακτηριστικό τους, τη σκληρή μονεταριστική συνταγή της άκρατης και ισοπεδωτικής λιτότητας, καθώς και την δολοφονική, για τις οικονομίες και τα κράτη, πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, μέσα από την προκαλούμενη ύφεση.

Τα δεδομένα που συνάντησε, η νέα κυβέρνηση του 2009, στην Ε.Ε. και ειδικά στην Ευρωζώνη. ήταν άτεγκτα, διαμορφωμένα από τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, που κυριαρχούσαν στη συντριπτική πλειοψηφία των κρατών - μελών.

Για τρεις, περίπου μήνες, υπήρξε διερεύνηση και συγκρούσεις, οι οποίες δεν περιορίστηκαν μόνο με τους έξω, αλλά έλαβαν χώρα και στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ.

Οι σύμβουλοι του Γ. Παπανδρέου, αναλύοντας την κατάσταση, όπως είχε διαμορφωθεί, κατέληξαν στην άποψη, πως οποιαδήποτε πολιτική αντίθετη στον νεοφιλελευθερισμό, η οποία δεν θα εφάρμοζε, πλήρως, τις συνταγές του, δεν ήταν δυνατή, στα πλαίσια της Ευρωζώνης !

Όλος αυτός ο θόρυβος, όλα αυτά τα διλήμματα, που σήμερα μοιάζουν να τίθενται φανερά, τέθηκαν και απασχόλησαν αμέσως μόλις συγκροτήθηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 2009.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Ο Παπανδρέου πιεζόμενος σφόδρα από τη μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών και υπουργών και αρνούμενος να επιλέξει οποιαδήποτε πορεία θα οδηγούσε τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη, αποφάσισε, τελικά, να "συμμορφωθεί με τις καταστάσεις" και να επιχειρήσει την επίλυση του ελληνικού προβλήματος στα πλαίσια και με τη βοήθεια της Ε.Ε.

Οι σύμβουλοί του, μετά απ΄ αυτό, φυσιολογικά αδρανοποιήθηκαν από το συμβουλευτικό τους έργο, συνέχισαν, βέβαια, να παρεμβαίνουν, διεθνώς, κριτικάροντας σκληρά τις μονεταριστικές πολιτικές, που εφαρμόζονται και προφητεύοντας, συχνά πυκνά, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, όχι, λόγω της μη υιοθέτησης και της μη υλοποίησης των συνταγών λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης της τρόϊκας, αλλά λόγω της αποτυχίας και των αδιεξόδων αυτών καθαυτών των πολιτικών !

Ο Γ. Παπανδρέου, σε διεθνές επίπεδο, βρέθηκε αντιμέτωπος με την ευρωπαϊκή Δεξιά, που τόπαιζε δυνάστης και τιμωρός. Στην εσωτερική πολιτική σκηνή αντιμετώπιζε την ελληνική Δεξιά, να το παίζει αντι-νεοφιλελεύθερη, ενώ στο εσωκομματικό πεδίο υπονομεύονταν από τους "σοσιαλιστές", που τόπαιζαν νεοφιλελεύθεροι !

΄Οταν, το Φθινόπωρο του 2011, έφτυσε αίμα για να κάνει τη συμφωνία για την αναδιάρθρωση, (κούρεμα) του χρέους και στο εσωτερικό τον υποδέχτηκαν σαν ...προδότη (!), αποφάσισε τα σκληρά ανταλλάγματα, που ζητούσαν οι δανειστές και περιείχαν ακόμα πιο σφαγιαστικά μέτρα, να τα βάλει προς έγκριση στο λαό, με το Δημοψήφισμα. Και τότε, τον φάγανε !

Το έφαγε η τρισυπόστατη Δεξιά : η ευρωπαϊκή, η ντόπια και η εσωκομματική !!!
Αυτοί όλοι, χωρίς τον Παπανδρέου, πια, διαμόρφωσαν και ψήφισαν τα νέα μέτρα, (το νέο Μνημόνιο) κι αφού το ψήφισαν, πήγαν σε εκλογές, για να ζητήσουν, εκ των υστέρων, την ψήφο του λαού, ο οποίος, φυσικά ήταν ανεβασμένος στα ...κάγκελα !

Κι έγινε αυτό που έγινε !...

(Συνεχίζεται !...)