Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΧΤΑΡΜΑ !...

Ο Βενιζέλος διακηρύσσει την επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ για την πρωτιά, έτσι ώστε να έχει την πρωτοβουλία στις διαβουλεύσεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης ευρείας συμμετοχής και στήριξης.

Ο Σαμαράς είναι κάθετος στη διεκδίκηση της αυτοδυναμίας, διαμηνύει, πως σε περίπτωση που δεν την πετύχει, θάναι ο πρωθυπουργός, ως αρχηγός του πρώτου κόμματος, αλλά δηλώνει κατηγορηματικά, πως "δεν θα συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ" !

Ο Καρατζαφέρης υποστηρίζει πως είναι ανοιχτός σε συνεργασίες και με το ΠΑΣΟΚ και με τη Ν.Δ. αλλά όχι με το Βενιζέλο και το Σαμαρά.

Η Ντόρα παρουσιάζεται διαθέσιμη και προσφέρεται σε κάθε περίπτω-ση...

Ο Κουβέλης, αφού είπε, ξείπε και ξανάπε, μάλλον έχει καταλήξει (δημό-σια) στο "...δεν θα δώσουμε αριστερό άλλοθι στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ...".

Αυτές, μαζί με το Μάνο και την "Κοινωνική Συμφωνία" είναι οι πολι-τικές δυνάμεις, που θάλεγε κανείς, πως μπορεί να συμμετάσχουν ή να στηρίξουν ένα κυβερνητικό σχήμα, με μετριοπαθή στάση και θέση απέναντι στην υπάρχουσα κατάσταση, που έχει διαμορφωθεί στη χώρα.

Πρόκειται για αχταρμά ; Και βέβαια, για πολύ αχταρμά, μιας και με βάση τις παραπάνω θέσεις, (εφ΄ όσον εκληφθούν ως αληθινές και σταθερές...), δεν διαφαίνεται περίπτωση συνεργασίας και συγκυβέρ-νησης.

Και βέβαια, θάχε βάση η άποψη, που θα υποστήριζε κάποιος, για την έφεση και την ειδίκευση των ελλήνων πολιτικών στο ...άθλημα της κωλοτούμπας, πλην όμως, δεν νομίζουμε, πως αυτή η χρονική στιγμή θα είναι η κατάλληλη, για μιαν ακόμα επίδειξη των ικανοτήτων τους. Ο σοβαρότερος - γι αυτούς - λόγος, δεν θάναι άλλος από το πιθανότατο ενδεχόμενο των επαναληπτικών εκλογών, στις οποίες η λαϊκή κρίση θα αναμένεται πιο αυστηρή και πιο διεισδυτική.

Υπάρχει διέξοδος, εκτός από το εκ νέου στήσιμο της κάλπης ; Φυσικά και υπάρχει... Και μπορεί αυτή, (η διέξοδος...), να συγκεριάσει όλον αυτόν τον αχταρμά των απόψεων και θέσεων, χωρίς να εμφανίσει το κάθε κόμμα ανακόλουθο και ...κωλοτουμπιασμένο ; Πιστεύουμε, πως ναι, μπορεί !...

Μια κυβέρνηση με υπουργούς μη πολιτικούς η, τουλάχιστον, μη ενεργούς, σήμερα, πολιτικούς, ανάκατους με τεχνοκράτες, κάτι που να φέρνει στο σχήμα της Ιταλίας και του Μόντι, μπορεί κάλλιστα να στηριχτεί στη Βουλή, από τους βουλευτές όλων των παραπάνω κομμάτων, μαζί και των Οικολόγων Πράσινων, στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας για την διεκπεραίωση των πολιτικών στοχεύσεων, που έχουν διαμορφωθεί, μέχρι το 2015.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Η ψήφος εμπιστοσύνης σε μια τέτοια κυβέρνηση, ούτε το Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει ανακόλουθο, ούτε το Σαμαρά και τη Ν.Δ. διαψεύδει, (δεν συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ και επί πλέον ο Αντωνάκης θυσιάζει την ...πρωθυπουργία του, για το καλό της πατρίδας...).

Ο Καρατζαφέρης δεν συνεργάζεται με τους δυο αρχηγούς στα υπουργικά έδρανα, ενώ η Ντόρα, αν έχει εκλεγεί, βρίσκεται τα καλύτερά της. Ακόμα και η ΔΗΜΑΡ κάνει πράξη το όνειρο της Αριστεράς, για την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών, χωρίς να χρειάζεται να απολογηθεί, για τις προεκλογικές διακηρύξεις της, αφού η συμμετοχή της μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς, δεν θάχει ματαιωθεί εξ αιτίας της, αλλά με ευθύνη των άλλων, (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ...).

Η παραπάνω διέξοδος και η δημιουργία ενός τέτοιου κυβερνητικού σχήματος, προϋποθέτει δύο πράγματα : πρώτον, την καταλυτική ετυμηγορία του ελληνικού λαού, αύριο Κυριακή 6 Μαϊου, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας, πρέπει να είναι το "πολλαπλό χαστούκι" (ξέρετε... εκείνο το σκηνικό με το Βέγγο να βάζει όλες τις απείθαρχες αδελφές του τη μία δίπλα στην άλλη και να τις χαστουκίζει εν σειρά !...).

Δεύτερον, να καεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το αποκούμπι ή το λοξοκοίταγμα, προς τις επαναληπτικές εκλογές, κάτι το οποίο είναι απόλυτα συνυφασμένο με την πρώτη προϋπόθεση και κυρίως με το κόψιμο, σε κάποια κόμματα, των ορέξεων για αυτοδυναμίες ή για ρυθμιστικούς ρόλους !...