ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΗ - ΠΟΤΕΤΟΙΟ !...

Τσαναμπέτης από το μαιευτήριο
ναι ήμουνα .
Αντιρρησίας μέχρι να σπάω,
το κεντρικό νευρικό σύστημα
της οικογένειας, το παραδέχομαι.
Και σαν τέτοιος κωλοχαραχτήρας
να το πάρεις,
η σχέση μου μαζί σου
είχε σταματήσει πριν αρχίσει !

Πρωτοκατάλαβα , ότι ήσουν μούφα κοντά στα πέντε.
Με υποχρέωσαν να αλληλογραφήσω με έναν άγνωστο.
Η φάτσα σου δεν μου έλεγε τίποτα. Δεν σε γουστάριζα,
γαμώτο , χοντρό και τεμπέλη.

Σου είχα ζητήσει ένα γερανό Lego και βρήκαμε τρεις!

Εκει κατάλαβα ότι ήσουν και γκαγκά...

Το τι σφαλιάρα έπεσε από τα αδελφοξάδελφα για πάρτη σου,
δεν στο συχώρησα ποτέ. Γιατί δεν το έκλεινα το ρημάδι μου !

Μετά ήταν το μαρτύριο του Μινιόν.
Κάθε χρόνο, έπρεπε να στριμωχτούμε στη σειρά, για
μια αναμνηστική.
Ηθελα να κατεβάσω τα βρακιά μου να σε βγάλω
προφίλ και αν-φας.
Σε όλες, και για κάποια χρόνια, κλαίω, χωρίς να φαίνεται
το ξινισμένο μούτρο μου.
Βρώμαγες , σκορδίλα και ιδρώτα, μπλιαχ!!!

Στο δημοτικό, είπα να σε δοκιμάσω.
Δεν ζήτησα παιχνίδι, μόνο να μη μου κολλάει, η Ελσα
η σαλιάρα , αλλά να μου έριχνε ματιές η Ντόρα, που γούσταρα.
Τίποτα !

Δεν πίστεψα ποτέ ότι ο τεράστιος κώλος σου χωρούσε στις
καμινάδες, που έτσι κι’ αλλιώς δεν είχαμε.

Τι εμπιστοσύνη να είχα σ’ ένα τύπο που όλο το χρόνο
ήταν αραχτός, χωρίς δουλειά ; Που έβρισκες τα λεφτά
να χλαπακιάζεις να πίνεις και να καλοπερνάς ;

Αρα και κομπιναδόρος!

Από γκόμενα ή έστω νόμιμη σύζυγο, τσιμουδιά.
Το δικό μου τσουτσούνι , είχε προ πολλού αρχίσει
να τουτσουρεύεται . Εσένα ;
Εκεί πια είπα, αφού δεν είσαι άξιος να κάνεις
ένα δωράκι , αιδοίου, για πάρτη σου, δεν μας χέζεις.!

Από το Δύο με γύρο