Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

ΔΙΑΒΟΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ !

Φυσικά και είναι απόλυτο κι αναφαίρετο – στις δημοκρατίες – δικαίωμα των εργαζόμενων, η προσφυγή στο μέτρο της απεργιακής κινητοποίησης, κάθε φορά που θίγονται τα συμφέροντά τους. Η εποχή που διανύουμε είναι μια τέτοια φορά και οι κινητοποιήσεις των συνδικάτων είναι δικαιολογημένες.
Σ΄ αυτά τα πλαίσια, τίθενται και οι απεργίες των εφοριακών και των τελωνιακών, πλην όμως δεν μπορεί να μην επισημανθούν οι διαβολικές καταστάσεις που δημιουργούνται, στην περίπτωσή τους
Ανέκαθεν, οι κινητοποιήσεις αυτών των δύο κλάδων των δημοσίων υπαλλήλων, θίγουν το κράτος και τα δημόσια έσοδα. Στο παρελθόν, η συνηθισμένη αντίδραση των κυβερνητικών αρμοδίων, έλεγε, περίπου, «άστους να κάνουν την απεργία τους, ό, τι δεν εισπράξουν τις μέρες αυτές, θα το εισπράξουν αργότερα…».
Δυστυχώς, τώρα, το αργότερα δεν διορθώνει τα πράγματα και η όποια καθυστέρηση στην είσπραξη των εσόδων, κινδυνεύει ν΄ αποβεί μοιραία, για όλους !

Όπως είναι γνωστό, οι επιτηρητές της Ε.Ε. φαγώθηκαν να επιβάλλουν τη λήψη κι άλλων, επιπλέον, σκληρών μέτρων λιτότητας και η μόνη παραχώρηση που έκαναν, είναι για τις 16 του Μαρτίου, όταν και θα εξετάσουν την απόδοση των ήδη ληφθέντων μέτρων. Φυσικά, εκείνο που θα μετρήσει, σ΄ αυτό το τσεκ – απ, θα είναι η πορεία των δημόσιων οικονομικών, τους δύο πρώτους μήνες του 2010, με δεδομένο, όμως, πως τα κύρια μέτρα πάρθηκαν αφού ο Ιανουάριος είχε παρέλθει, ουσιαστικά η κρίση θ΄ αφορά το Φεβρουάριο, τον κουτσουρεμένο μήνα των 28 ημερών.
>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Είναι που είναι το όλο σκηνικό τραβηγμένο από τα μαλλιά, (έλεγχος για ένα μήνα κουτσό, με τα μέτρα να μην έχουν, σχεδόν, εφαρμοστεί ακόμα…), έρχονται και οι απεργίες των εφοριακών και των τελωνιακών, για να δώσουν τη χαριστική βολή στα έσοδα και να κάνουν, από τώρα, βέβαιη την διαπίστωση των επιτηρητών : δεν απέδωσαν τα μέτρα σας, πάρτε κι άλλα !...

Είναι από τις στιγμές, που τίθενται σε σύγκρουση συμφέροντα, αλλά και δικαιώματα, θεμελιακού, μάλιστα χαρακτήρα. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, κάθε άποψη, κάθε προτροπή, έχει τα υπέρ, αλλά και τα κατά της και καλό είναι, να διατυπώνεται, μεν, αλλά όχι με την απόλυτη κατηγορηματικότητα, καθώς τα επιχειρήματα φαντάζουν, ένθεν και ένθεν, ισχυρά. (Μην ξεχνάμε πως οι εργαζόμενοι αυτών των κλάδων υφίστανται μια μεγάλη, άνω από το 30%, μείωση των αποδοχών τους !...).

Η εμπειρία λέει, πως η μετωπική αντιπαράθεση, σε παρόμοιες καταστάσεις, δυσκολεύει, αντί να διευκολύνει το πρόβλημα και η όποια λύση δεν μπορεί να προέλθει, παρά μόνο από τους ίδιους τους εμπλεκόμενους, με ωριμότητα και υπευθυνότητα…


5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ανεξάρτητα από το αναφαίρετο δικαίωμα στην απεργία, η στάση του συγκεκριμένου κλάδου για όσους την παρακολούθησαν (όπως εκφράστηκε χθες το πρωί στην τηλεόραση απο τη γενική γραμματέα τους, κ. Χρονοπούλου) είναι προκλητική. Ούτε λίγο ούτε πολύ η συγκεκριμένη κυρία των 2.700 ευρώ μηνιαίως, ισχυρίσθηκε ότι α) είναι ο μόνος κλάδος που εργάζεται κατά τις αργίες - ψέμμα μέγα (χιλιάδες κόσμος το κάνει και αντισταθμίζεται με τα ανάλογα ρεπό) 2) ισχυρίσθηκε ότι αν υποστούν μείωση των πιό πάνω αποδοχών τους (μέσω περικοπής των επιδομάτων), δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους (έξοδα παιδιών, στεγαστικά δάνεια, κλπ). Δηλαδή όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι με απείρως μικρότερα εισοδήματα που πλήττονται ανάλογα δεν έχουν υποχρεώσεις, δεν μεγαλώνουν παιδιά, δεν είναι χρεωμένοι; Και για τις χιλιάδες των απολυμένων και τις στρατιές των ανέργων (κυρίως νέων και μορφωμένων ανθρώπων) τι έχει να μας πει η εν λόγω κυρία; Αυτοί βλέπεις δεν έχουν ούτε κεκτημένα αλλά ούτε και βήμα στις τηλεοράσεις να μας ζαλίζουν με τα γνωστά τσιτάτα της ΝΔ ότι και καλά θα πεινάσουν, αν είναι δυνατόν! Δεν νοείται συνταξιούχοι των 500 ευρώ κατανοώντας την κρισιμότητη της κατάστασης να στηρίζουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης να μας βγάλει από το τέλμα και κάποια ρετιρέ να μας λένε ότι αν από 3000 ευρώ ο μισθός τους γίνει 2300 θα πεινάσουν (για τα "τυχερά" παρεπιπτόντως, η κυρία αυτή δεν μας είπε τίποτε).

Ανώνυμος είπε...

ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΑ ΣΚΕΨΟΥ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΕ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΙΩΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΡΥΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ...ΘΑ ΜΑΣ ΜΑΜΗΣΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΣΑΛΙΟ....ΑΝ ΚΟΨΟΥΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΕΜΑΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΑΛΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΔΕΣ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ....Ο ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΒΟΗΘΟΣ!!

Ανώνυμος είπε...

@ 13:02
Στις μέρες μας και αν λάβουμε υπόψη μας το τι συμβαίνει και σε άλλες ΔΥΤΙΚΕΣ χώρες, το να έχεις μόνιμη δουλειά είναι από μόνο του μια πολυτέλεια - πόσο μάλλον να μπορείς να αμοίβεσαι δύο και τρεις φορές επάνω απ΄ότι ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα (εφόσον βρει δουλειά, τη διατηρήσει, αποφασίσει ο εργοδότης του να τον πληρώσει και πολλά άλλα εφόσον). Το πράγμα νομίζω έχει δουλέψει αντίστροφα από ότι λες, δηλαδή πρώτα αφαίρεσαν και το τελευταίο προνόμιο των του ιδιωτικού τομέα με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τις χιλιάδες ανέργων, με αποτέλεσμα οι ανισότητες με των του δημοσίου να φαντάζουν τώρα εξωπραγματικές. Το μόνο που μένει τώρα είναι να εξισωθούν οι πάντες προς τα κάτω.

Ανώνυμος είπε...

Στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου που διαιρείται σε 12 καντόνια, η ευθανασία νομιμοποιήθηκε στις 17 Μαρτίου του 2009 και το κρατίδιο έγινε το τρίτο μέλος της ΕΕ που κατέστησε νόμιμη την πρακτική αυτή.

Π.Μ. είπε...

O συνδικαλισμός εν Ελλάδι έτσι όπως αναπτύχθηκε, εντελως στρεβλά και μονόπαντα,εξέθρεψε τους εγατοπατέρες του δημοσίου που βλέπουμε κάθε μέρα στις τηλεοράσεις,τους αγροτοπατέρες που βλέπουμε στους αποκλεισμούς των δρόμων,τις ισχυρές συντεχνίες, τα αφανή τρωκτικά του δημοσίου,τους καπάτσους δημοσίους υπαλλήλους που ακροβατούν μεταξύ νομιμότητος και παρανομίας τεντώνοντας τις ερμηνείες των νόμων χάριν του συμφέροντος των ισχυρών ιδιωτών, με το αζημίωτο φυσικά.
Ολοι τούτοι είναι αρρώστια στα σωθικά του δημοσίου (και της κοινωνίας) και κρύβονται πίσω απο την άσκηση του ιερού πράγματι κατά τα άλλα συνδικαλιστικού δικαιώματος το οποίο δυστυχώς δεν ασκείται λυσιτελώς στον ιδιωτικό τομέα όπου θα έπρεπε να ασκείται.
Βασικός πυλώνας στήριξης αυτού του είδους συνδικαλισμού στο δημόσιο είναι ο κομματισμός, ο οποίος δρά και αναπτύσσεται αλληλεγγύως, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ατιμωρησία και μακροημέρευση του συστήματος.
Αυτό όλοι το γνωρίζουν και όλους τους βολεύει. Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι.Το πολιτικό σύστημα το οποίο είναι ο κύριος υπεύθυνος αυτής της κατάστασης, αλλά και ο ιδιωτικός τομέας(ο κύριος εκμαυλιστής της συνείδησης των δημοσίων υπαλλήλων) αν δεν αυτοεξυγιανθουν με κανόνες και δεν επιδείξουν πατριωτισμό, ανάλογο με αυτόν που έχει επιδείξει η χώρα σε χαλεπούς καιρούς, δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε.Οι Ευρωπαίοι και οι υπόλοιποι δεν πρόκειται να μας λυπηθούν.Ο ενθουσιασμός του λαού που χρειάζεται σ'αυτές τις περιπτώσεις για να μπεί η χώρα σιγά-σιγά σε αναππτυξιακή τροχιά θα παραμείνει αδιαφορία ή επικίνδυνη αγανάκτηση, αν δεν υπάρξει ΤΙΜΩΡΙΑ των υπευθύνων.
Και όταν λέμε τιμωρία δεν εννοούμε χάϊδεμα.Εννοούμε φυλακή και δήμευση της περιουσίας των κλεφτών και των επίορκων.