Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΞΙ ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ…

Παρ΄ όλο που έχει βάση το εργατικό απόφθεγμα «τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται !...» και παρά το ό, τι αρκετές από τις εμφανιζόμενες, σήμερα, ως προκλητικές, παροχές σε εργαζόμενους, είναι αποτέλεσμα συμψηφισμών με άλλες υποχρεώσεις, της κατά περίπτωση εργοδοσίας, (π.χ. δεν σας δίνω αυξήσεις για δύο χρόνια, πάρτε ένα επί πλέον μισθό…» ή «αντί για αύξηση του μισθού, σας δίνω έκπτωση στα προϊόντα της επιχείρησης…»), να δεχθώ, πως η περίπτωση των δέκα έξι μισθών των υπαλλήλων της βουλής, (με όλες τις υπόλοιπες καταστάσεις), είναι τραβηγμένη και δακτυλοδεικτούμενη στη σημερινή συγκυρία.

Πολύς κόσμος δικαιούται να γκρινιάξει, να φωνάξει και να καταγγείλει, άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, μισθωτοί των χαμηλών μισθολογικών βαθμίδων, υποαπασχολούμενοι, ανασφάλιστοι, άνεργοι και πολλοί άλλοι…
Όμως, ανάμεσά τους δεν έχουν καμιά θέση, αυτοί, που εμφανίζονται να κάνουν την περισσότερη φασαρία – για το …αποτρόπαιο φαινόμενο των δέκα έξι μισθών – και που δεν είναι άλλοι από τους μεγαλοδημοσιογράφους και μεγαλοαναλυτές, των εφημερίδων και των καναλιών.
>>>Διαβάστε περισσότερα...

Όχι τίποτε άλλο, αλλά οι κύριοι και οι κυρίες αυτής της συνομοταξίας, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να το παίζουν κατήγοροι και τιμητές, πολλώ δε μάλλον, τη στιγμή που η συντριπτική τους πλειοψηφία, για πολλά χρόνια, είναι οι πρωταθλητές στην σύναψη μυστικών συμφωνιών και συμβολαίων, με τ΄ αφεντικά τους, στην είσπραξη μαύρων αμοιβών και, φυσικά, στην φοροδιαφυγή !

΄Οσοι γνωρίζουν τα πράγματα εκ των έσω και διαθέτουν την απουσιάζουσα από τους εν λόγω, «τσίπα», εξοργίζονται και εκρήγνυνται διαβάζοντας και ακούγοντας τους καταγγελτικούς αφορισμούς τους και τις φαρισαϊκές ηθικολογίες τους.
Το γεγονός αυτό, το ό, τι, δηλαδή, η λωποδύτικη αυτή δράκα, έχει αναλάβει και διεκπεραιώνει, εργολαβικά μάλιστα, το ρόλο του κοινωνικού εισαγγελέα και του υπέρτατου κριτή των εξελίξεων και των γεγονότων στην Ελλάδα, δείχνει περίτρανα το πόσο χαμηλά έχουμε πέσει και σερνόμαστε, ως κοινωνία και ως χώρα !...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση, παρ' όλο που σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου: Οι μεγαλο-μεσαιο-μικροδημοσιογράφοι που κάνουν κριτική -άδικη κ σκληρή κάποιες φορές- πληρώνονται από τα αφεντικά τους (εξαίρεση κ ταυτόχρονα σκάνδαλο αποτελούν οι μεγαλοκαρχαρίες της ΕΡΤ). Τον μισθό τους δεν τον πληρώνουμε εσύ κ εγώ, αλλά ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος, ο Κουρής κ οι λοιποί "αξιότιμοι" κύριοι.Αν αυτοί θέλουν να δώσουν τρελλούς μισθούς , κέφι τους καπέλο τους κ καουμποϋλίκι τους.
Τους αργόσχολους κ αργόμισθους υπαλλήλους της Βουλής, της ΕΡΤ, των εφοριών κ γενικά του δημοσίου τους πληρώνουμε όλοι.Και γι'αυτό δεν γίνεται να δεχόμαστε συνέχεια αδιαμαρτύρητα τα προνόμια των ρουσφετολογικα διορισμένων αργόμισθων κ αργόσχολων

Παναγιώτης Χριστόπουλος

ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ είπε...

Κι εγώ δεν διαφωνώ μαζί σου, για το ό, τι ο κάθε εκδότης μπορεί να δίνει όσα θέλει στους μεγαλοδημοσιογράφους. Το ζήτημα, όμως, είναι πως τα δίνει "μαύρα" τα περισσότερα κι ο λαμβάνων φοροδιαφέυγει, καθώς δεν τα δηλώνει στη φορολογική του δήλωση !

Ανώνυμος είπε...

Λογοπλόκε, υποκλίνομαι. Απόλυτα σωστός.
Μια επισήμανση για τον Παναγιώτη Χριστόπουλο. Κ. Χριστόπουλε, αυτή που λες είναι η μια (ορατή) όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη της οποίας είμαι και οπαδός είναι ότι στα καταναλωτικά είδη που διαφημίζονται ανεβαίνει κατακόρυφα η τιμή πώλησης. Πήγαινε να αγοράσεις κάτι "μη επώνυμο"
και αγόρασε το και μετά τη διαφήμισή του και θα δεις τη διαφορά. Το μισθό λοιπόν όλων αυτών των μεγαλόσχημων ουσιαστικά τον πληρώνουμε όλοι εμείς, έστω και έμμεσα.
Η διαφήμιση της φάτσας τους μέσω της τηλεόρασης τους ανοίγει και άλλες πόρτες. Γράφουν σε περιοδικά, εφημερίδες, έχουν ραδιοφωνικές παραγωγές κ.α. Υπάρχουν όμως και χιλιάδες δημοσιογράφοι που τους τρώει το κρύο στα ρεπορτάζ, αλλά ταυτόχρονα και η πείνα.
Αυτοί φαίνεται δεν τα "φέρνουν" στο αφεντικό.