ΚΙ ΟΜΩΣ, ΛΕΦΤΑ (ΠΟΛΛΑ) ΥΠΑΡΧΟΥΝ !...

Κατηγορείται για πολλά απ' όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου. Αλλά δεν είναι άσχετο με την επιπολαιότητα που μας διακρίνει ως λαό το γεγονός ότι κυρίως κατηγορείται για κάτι που είχε απόλυτο δίκιο. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη διακήρυξή του ότι «λεφτά υπάρχουν». Απλώς ποτέ και καμία κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε να τα μαζέψει. Και δυστυχώς το ίδιο ισχύει, μέχρι και σήμερα, και για την τωρινή κυβέρνηση.

Οποιος επιχειρήσει μια συνοπτική αναφορά και μόνο στα έσοδα που θα μπορούσε να έχει το Δημόσιο οφείλει να παραδεχτεί ότι αυτή είναι η αλήθεια. Εχουμε και λέμε: φοροδιαφυγή, μη απόδοση ΦΠΑ, μη αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, αναξιοποίητα κληροδοτήματα, εισφοροδιαφυγή, διαφθορά στον χώρο της Υγείας, συνταξιοδότηση νεκρών, ΕΚΑΣ σε εύπορους, ανεξέλεγκτη σπατάλη στους δήμους, της κακομοίρας στις ΔΕΚΟ και πάει λέγοντας.

Το ξέρουμε καλά πως δεν υπάρχει τομέας της δημόσιας ζωής που να είναι απαλλαγμένος από το μικρόβιο της απώλειας εσόδων ή της σπατάλης χρημάτων. Κι αν αρχίζαμε να προσθέτουμε, σίγουρα θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα πως όχι μόνο δεν θα είχαμε περιέλθει ποτέ στη σημερινή κατάντια, αλλά θα ήμασταν μια χαρά χώρα και μάλλον θα μας ζήλευαν παρά θα μας λυπούνταν.

Λεφτά, λοιπόν, υπάρχουν. Και μάλιστα πολλά. Αλλά δυστυχώς δεν καταλήγουν εκεί που πρέπει. Κι αν υπάρχει κάτι για το οποίο φταίνε οι κυβερνήσεις, τα κόμματα και οι πολιτικοί είναι επειδή έφτιαξαν ένα κράτος που μπάζει από παντού και δεν διαθέτει έστω και τις στοιχειώδεις ασφαλιστικές δικλίδες αυτοπροστασίας του απ' οποιονδήποτε έχει τη διάθεση να το εξαπατήσει ή να το λεηλατήσει.

Βεβαίως, πρωτίστως φταίνε όποιοι και όσοι κυβέρνησαν, αλλά προσωπικά δεν γνωρίζω κόμμα ή πολιτικούς που να πολέμησαν πραγματικά για να μη μας χαρακτηρίζουν οι προαναφερθείσες αθλιότητες. Γι' αυτό και δεν είναι καθόλου περίεργο που φτάσαμε εδώ που είμαστε. Οταν ο πολιτικός κόσμος δεν έχει ως κύριο στόχο του την οργάνωση και την προστασία του κράτους, εύλογο είναι να καλλιεργεί και στον πολίτη την άποψη ότι καλά θα κάνει να κοιτάζει τον εαυτούλη του, γιατί το κράτος είναι κάτι ξεχωριστό από αυτόν.

Και τώρα κάπως απότομα μαθαίνουμε ότι το κράτος είμαστε εμείς.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος από το ΕΘΝΟΣ