Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ !...

Πέρα από τα επί μέρους και τις λεπτομέρειες, ο κυριότερος στόχος της πολιτικής του Μνημονίου, ήταν η επανέξοδος της Ελλάδας στις αγορές, μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012, για να δανεισθεί απ΄ αυτές τα επί πλέον αναγκαία ποσά, εκτός εκείνων που θα πάρει από το μηχανισμό της τρόικας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς θα πάρει από το μηχανισμό γύρω στα 10 δισ. € και θα χρειαστεί άλλα 20 δισ. € επί πλέον.

Όλα δείχνουν πως με τις μέχρι τώρα ενέργειες και τις εξελίξεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, οι περιβόητες αγορές δεν πείθονται και συνεπώς δεν πρόκειται ν΄ ανοίξουν σύντομα για νέα ελληνικά ομόλογα μακρόχρονης διάρκειας.

Οι θιασώτες της αναδιάρθρωσης του χρέους με κούρεμά του, αφήνουν να εννοηθεί πως πρόκειται για την επιλογή που θα ηρεμήσει τα πράγματα και θ΄ ανοίξει τις αγορές, πλην, όμως, λένε ψέματα, υποκινούνται από ιδιοτελή συμφέροντα και ξέρουν πολύ καλά, πως κάτι τέτοιο θα έφερνε το αντίθετο, ακριβώς, αποτέλεσμα : ο νέος δανεισμός της Ελλάδας από τις αγορές θα έκλεινε πλήρως και για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Επί πλέον, το μέτρο θα έφερνε καταστροφικά αποτελέσματα στο εσωτερικό, καθώς θα προκαλούσε μια μεγάλη αφαίμαξη στις ελληνικές τράπεζες, ενώ θα κατέτρωγε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητά τους να χορηγούν τις συντάξεις.

Μπροστά στο δίλημμα δεν απομένει παρά η διερεύνηση και η προώθηση της αναγκαίας σύνθεσης, με επιλογές και μέτρα, που ρεαλιστικά, συνετά και σταθερά, θα φέρουν την καλυτέρευση των συνθηκών, θα κάνουν την κατάσταση διαχειρίσιμη και θα δώσουν το πράσινο φως στις αγορές ν΄ αρχίσουν, πάλι, το δανεισμό μας, σε λογικά επιτοκιακά πλαίσια.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η σύνθεση αυτή, δύο πράγματα μπορεί να περιλάβει : πρώτον, την επαναγορά μέρους του παλιού χρέους με χρήματα, που ή θα βρεθούν στο εσωτερικό από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας (το καλύτερο σενάριο) ή θα βρεθούν στο εξωτερικό με νέα δάνεια από το μηχανισμό της Ε.Ε. ( το χειρότερο σενάριο). Φυσικά μπορεί να υπάρξει και συνδυασμός των δύο λύσεων…
Δεύτερον, από την επιμήκυνση της αποπληρωμής ενός κομματιού του παλιού χρέους και κυρίως αυτού που λήγει στην πενταετία 2012 – 2017, κατόπιν διαπραγμάτευσης και συμφωνίας με τους κατόχους ελληνικών ομολόγων φορείς, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Μ΄ αυτού του είδους τις κινήσεις (σε συνδυασμό και με τις αποφάσεις που αφορούν τα 110 δισ. € της τρόικας, (μείωση επιτοκίου και επιμήκυνσης αποπληρωμής), αλλάζουν τελείως οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, φεύγει το άγχος της χρεοκοπίας και δίνεται η δυνατότητα αφοσίωσης στην εξυγίανση της Οικονομίας, μέσω της καταπολέμησης των συνθηκών, που δημιουργούν τα ελλείμματα.