Ανεξάρτητα αν είναι αλήθεια κι αν ειπώθηκε πραγματικά, γράφτηκε κι αποδόθηκε ως πρόθεση στον πρωθυπουργό : «αν δεν ψηφιστούν εργασιακό κι ασφαλιστικό, πάω σε εκλογές !...».Πέρα από τη βλακεία που είπαν ορισμένοι, υποστηρίζοντας πως «…τίθεται ζήτημα …δημοκρατίας…», (από πότε η προσφυγή στη λαϊκή βάση αποτελεί αντιδημοκρατική συμπεριφορά ;), υπάρχει θέμα σοβαρό κι έχει να κάνει με την επόμενη ημέρα μιας τέτοιας εξέλιξης.
Με τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, στα πλαίσια του διαμορφωμένου κοινωνικοοικονομικού σκηνικού και με τις πολιτικές δυνάμεις, περίπου, στη σημερινή δομή τους, ένα είναι σίγουρο : ο Γ. Παπανδρέου θα πάρει μεγαλύτερο ποσοστό απ΄ εκείνο του περασμένου Οκτωβρίου ! Οι αντίπαλοί του καθηλωμένοι στο στείρο «όχι έτσι» και χωρίς καμιά αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, θα εμφανιστούν ενώπιον του εκλογικού σώματος ως, αντικειμενικά, επιδιώκοντες τη χρεοκοπία και τη διάλυση της χώρας ! Και, βέβαια, ο λαός θα επιλέξει το μη χείρον βέλτιστον…
΄Ετσι εχόντων των πραγμάτων, εγώ ο εργαζόμενος και το εργατικό κίνημα, που αντιπαλεύουμε την αντεργατική πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης, (που προήλθε από την παρέμβαση και τις ντιρεκτίβες της τρόικα), θα βρεθούμε στον αέρα, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, έρμαια στις διαθέσεις και τους σχεδιασμούς των Παπακωνσταντίνων και των Λοβέρδων.
Σαν ν΄ ακούμε, ήδη, τον, αναβαπτισμένο, πρωθυπουργό να βγαίνει στα κανάλια και να μας κόβει – εντελώς – τα ήπατα, διακηρύσσοντας : « με την στήριξη του λαού συνεχίζουμε, με ποιο γρήγορους ρυθμούς !...». Κι αυτό, γιατί θα είμαστε βέβαιοι πως το «ποιο γρήγορο», σημαίνει χωρίς κανένα, ούτε τον παραμικρό πλέον, δισταγμό !... >>>Διαβάστε τη συνέχεια...
Η άποψη πως ο λαός μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να πορευτεί, πέρα κι έξω από το πολιτικό σύστημα, ακούγεται ωραία, πλην όμως αποτελεί αυταπάτη κάποιων αγωνιστών επί χάρτου, οι οποίοι θεωρούν εφικτό να προηγηθεί το παπούτσι της …κάλτσας, άσε, δε που την ίδια επιδίωξη την έχουν ( για άλλους λόγους και σκοπούς) και τη διαλαλούν, και τα κάθε είδους φασιστοειδή, που μέσα στη γενικότερη αναμπουμπούλα, βρήκαν την ευκαιρία να χαρούν !
Το πρόβλημα δεν λύνεται με κινήσεις, αλλαγές κι εναλλαγές σε επίπεδο κορυφής και πολιτικού προσωπικού. Χρειάζεται προσεκτικός και στοχευμένος αγώνας σε επίπεδο κοινωνίας, για ν΄ αποκαλυφθούν και να συνειδητοποιηθούν τα αίτια και οι αίτιοι της κρίσης και των δεινών της χώρας και του λαού. Κι εδώ ο ρόλος του μαζικού κινήματος, είναι αναντικατάστατος, με δύο, όμως, προϋποθέσεις : την ενότητά του και την ανεξάρτητη δράση του ! Οι προϋποθέσεις, αυτές, υπάρχουν ?...
.jpg)
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις αυτές φίλε!!!!Ούτε πρόκειτε να υπάρξουν μάλλον..δυστυχώς..
Aυτά τα ελαττώματα-προτερήματα έχει η Δημοκρατία.Μπορεί να δίνει λύσεις που πονάνε τον λαό, με απόφαση του λαού!
Ομως στην παρούσα φάση εκλογές ονειρεύονται όσοι θα ήθελαν ν΄ανοίξει η γη και να τους καταπιεί παρά να γίνει εξεταστική για την οικονομία.
Πρός το παρόν το μαζικό; κίνημα εξαντλείται στα λιμάνια,ταλαιπωρώντας τους ταξιδιώτες και τους τουρίστες.
Φίλε Λογοπλόκε. Μεγαλύτερο ποσοστό από τις προηγούμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρο ότι θα κερδίσει. Μη μιλήσουμε όμως για αριθμό ψηφισάντων γιατί εκεί θα πέσει πολύ κλάμα. Προβλέπεται, όχι από εμένα, ούτε από τα γκάλοπ, αλλά από την κοινή λογική, τέτοια αποχή που θα καταγραφεί στην ιστορία. Όχι αν γίνουν αύριο εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν.
Η νέα ΝουΔου του Σαμαρά πορεύεται χωρίς πυξίδα (παλιό αυτό, απλά τώρα είναι καταφανές), πελαγοδρομεί, πισωγυρίζει και ψάχνει να βρει διέξοδο ώστε να βγει όσο το δυνατόν πιο αλώβητη, από την γενική κατακραυγή που εισπράττει σύσσωμος ο πολιτικός (από)κόσμος. Ποντάρει στην απέχθεια που προκαλούν τα οικονομικά, εργατικά, συνταξιοδοτικά και (αντι)κοινωνικά μέτρα του ΠΑΣΟΚ, ποντάρει και στην αμνησία που φαντασιώνεται ότι απέκτησαν οι ψηφοφόροι και ονειρεύεται νέα διακυβέρνηση και οφίτσια για να ξεπατώσει ότι απέμεινε.
Όσον αφορά τα αίτια και τους αίτιους της κρίσης, δεν χρειάζεται να γίνει και ιδιαίτερη προσπάθεια για να αποκαλυφθούν. Ο λαός τους γνωρίζει και αν ακόμα υπάρχουν διαφωνίες σε επίπεδο προσώπων και καταμερισμό ευθυνών, η κοινή συνισταμένη είναι μια: οι πολιτικοί είναι αυτοί που ευθύνονται με τις επιλογές τους και ο λαός ευθύνεται γιατί τους επιλέγει. Η ευθύνη ίσως και να μην βαραίνει όλους το ίδιο, αλλά τέτοιες ώρες είναι ίσως πολυτέλεια να μιλάμε για το ποιος είναι περισσότερο κάθαρμα. Ο λαός βλέπει τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια του, του λένε, αν βρεις δουλειά, δούλεψε 40-50 χρόνια, πάρε μικρότερο μισθό, δώσε περισσότερες εισφορές, για να πάρεις μικρότερη σύνταξη, αν ζήσεις. Και εμείς ασχολούμαστε για το αν είναι παραγεγραμμένα τα αδικήματα, αν είναι μίζα ή
«χορηγία» (που το σκέφτηκε το τομάρι!), ποιος πήρε το πλυντήριο (!), ενώ εντωμεταξύ λείπουν 98.800.000 ευρώ από τις μίζες που έδωσε η Ζίμενς.
Για την ανεξαρτησία και την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος: στις μέρες μας δεν υπάρχει καμία απολύτως ενότητα (δες π.χ. τις διαφορετικές συγκεντρώσεις για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς, ούτε σε αυτό δεν συμφωνούν), ενώ ανεξάρτητο δεν ήταν σχεδόν ποτέ. Μη γελιόμαστε, ο (μεγαλο)συνδικαλισμός αποτελεί προθάλαμο του Κοινοβουλίου. Τους εργαζόμενους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τους έχουν χεσμ…
Δημοσίευση σχολίου