Μια ακόμα απεργία, μια πλατεία φιλόξενη, του θυμού προσκλητήριο. Είναι μέρες περίεργες, όπως ήταν κι οι άλλες, που περάσαν – νομίζαμε – αλλά νάτες και πάλι !Μια πορεία ατέλειωτη… Τόσα χρόνια στους δρόμους κι όμως – λέει – δεν φτάνουν : έχει ανάγκη το σύστημα, τα κουκιά δεν του βγαίνουν !...
Είχες δίκιο που τάλεγες, που περίμενες νάρθουν… Ήμουν λάθος το βλέπω, που φαντάστηκα άλλα…
Απεργώ και σε σκέφτομαι, σ΄ ότι έχεις τραβήξει. Στη δουλειά και στο σπίτι, μια ζωή σαν σε κάτεργο, δίχως «μα», δίχως «όχι». Διπλοβάρδιες, συνέχεια, δίχως ένσημα όμως !...
Την «εξίσωση» πάλεψες ; ΄Αργησε, κάπως, μα ήρθε… Τι κι αν δώρο περίμενες, ήρθε σαν αλητεία !...
.jpg)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
πολυ καλο!!!
Oι μαννάδες της διπλοβάρδιας χωρίς ένσημα και οι μαμμάδες των Ζαγορίτηδων.Χάος.Και σύ κι εγώ και άλλοι αλαφροϊσκιωτοι συφοριασμένοι Τρώες που την ισότητα εξακολουθούμε να την διαφοροποιούμε απο την εξίσωση.Και ελπίζουμε και παλεύουμε,παρότι έχει ξεκινήσει ο θρήνος πάνω στα τείχη.
Δημοσίευση σχολίου