Ανεξαρτήτως του πώς θα το κρίνουν οι Βρυξέλλες και οι αγορές, το Πρόγραμμα Σταθερότητας της οικονομίας δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί πως οι σπατάλες του Δημοσίου βρίσκονται στη ρίζα του προβλήματος και σκοπεύει να τις αντιμετωπίσει. Είναι ένα άρτιο και φιλόδοξο οικονομικό πρόγραμμα το οποίο θέτει σαφείς στόχους και περιγράφει συγκεκριμένα μέτρα για την επίτευξή τους.
Βέβαια, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση διαθέτει την αποφασιστικότητα και τους μηχανισμούς να το εφαρμόσει.
Μέτρα όπως η πρόσληψη ενός δημοσίου υπαλλήλου για κάθε πέντε που αποχωρούν, η μηνιαία εξέταση της εκτέλεσης των προϋπολογισμών των υπουργείων και η περικοπή τους ανάλογα με την πορεία του προηγούμενου μήνα, το πάγωμα των μισθών από 2.000 ευρώ και πάνω, οι συγχωνεύσεις οργανισμών και υπηρεσιών, οι παρεμβάσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι μέτρα που αν εφαρμοστούν επιτυχώς και αποτέλεσμα θα έχουν αλλά και πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Μένει τώρα να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουν το Πρόγραμμα οι Βρυξέλλες και αν η στάση τους θα διευκολύνει τον δανεισμό του ελληνικού κράτους από τις διεθνείς αγορές. Αυτό θα το μάθουμε σύντομα. Και αυτό είναι που θα κρίνει πώς θα ζήσουμε εφέτος. >>>Διαβάστε περισσότερα...
Η ελληνική οικονομία από τότε που εισπράξαμε το πρώτο πακέτο Ντελόρ τη δεκαετία του 1980 ως σήμερα αναπτύσσεται μέσω δύο πηγών χρηματοδότησης: των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και των δανείων. Τα δάνεια αυτή τη στιγμή έχουν κοπεί και οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις οι οποίες σήμερα έχουν επίσης διακοπεί, σταματούν οριστικά το 2013. Με λίγα λόγια έχει διακοπεί ή τουλάχιστον έχει περιοριστεί σημαντικά η εισροή κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Συνεπώς πάμε για ένα ισχυρό «ξεφούσκωμα» το οποίο θα έχει επιπτώσεις στην τσέπη όλων μας, συνεπώς και στο βιοτικό μας επίπεδο.
Ήδη ζούμε τις επιπτώσεις από τον περιορισμό των δανείων και τους επόμενους μήνες θα καταλάβουμε τι σημαίνει μείωση της δαπάνης του Δημοσίου. Σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία, η μείωση των δημοσίων δαπανών σημαίνει μείωση του εισοδήματος όλων. Η κατανάλωση θα περιοριστεί, οι επενδυτικές αποφάσεις αναβάλλονται επ’ αόριστον, η αγορά στεγνώνει από ρευστό. Υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει να περιμένουμε κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων και αύξηση της ανεργίας, την οποία εξάλλου προέβλεψε και ο υπουργός Εργασίας κ. Ανδρέας Λοβέρδος κάνοντας λόγο για ένα εκατομμύριο ανέργους το 2010.
Η ελληνική οικονομία δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στις συνθήκες του ελεύθερου διασυνοριακού ανταγωνισμού. Δεν είναι ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο, κατά συνέπεια δεν μπορεί να εξάγει προϊόντα και υπηρεσίες, παρά μόνο να εισάγει. Για να εξάγει θα πρέπει να μειώσει το κόστος της και σε αυτή την κατεύθυνση λειτουργεί και το πρόγραμμα της κυβέρνησης. Πέραν αυτού όμως η έλλειψη ρευστότητας και η μείωση της κατανάλωσης αναμένεται εφέτος να οδηγήσουν, για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα, σε μείωση των τιμών όλων των προϊόντων και των υπηρεσιών. Ξεκινώντας από τον ακριβότερο καφέ της Ευρώπης και τις διπλάσιες τιμές σε όλα τα εισαγόμενα είδη από αυτές που υπάρχουν στο εξωτερικό και καταλήγοντας στις εξωφρενικές τιμές των ακινήτων, εφέτος θα απολαύσουμε σημαντική μείωση όλων των τιμών προκειμένου να επιβιώσουν οι πωλητές. Και αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή για την επάνοδο της οικονομίας σε ρυθμούς ανάπτυξης και μάλιστα σε πολύ υγιέστερη βάση από ό,τι στο παρελθόν.
Βέβαια, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση διαθέτει την αποφασιστικότητα και τους μηχανισμούς να το εφαρμόσει.
Μέτρα όπως η πρόσληψη ενός δημοσίου υπαλλήλου για κάθε πέντε που αποχωρούν, η μηνιαία εξέταση της εκτέλεσης των προϋπολογισμών των υπουργείων και η περικοπή τους ανάλογα με την πορεία του προηγούμενου μήνα, το πάγωμα των μισθών από 2.000 ευρώ και πάνω, οι συγχωνεύσεις οργανισμών και υπηρεσιών, οι παρεμβάσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι μέτρα που αν εφαρμοστούν επιτυχώς και αποτέλεσμα θα έχουν αλλά και πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Μένει τώρα να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουν το Πρόγραμμα οι Βρυξέλλες και αν η στάση τους θα διευκολύνει τον δανεισμό του ελληνικού κράτους από τις διεθνείς αγορές. Αυτό θα το μάθουμε σύντομα. Και αυτό είναι που θα κρίνει πώς θα ζήσουμε εφέτος. >>>Διαβάστε περισσότερα...
Η ελληνική οικονομία από τότε που εισπράξαμε το πρώτο πακέτο Ντελόρ τη δεκαετία του 1980 ως σήμερα αναπτύσσεται μέσω δύο πηγών χρηματοδότησης: των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και των δανείων. Τα δάνεια αυτή τη στιγμή έχουν κοπεί και οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις οι οποίες σήμερα έχουν επίσης διακοπεί, σταματούν οριστικά το 2013. Με λίγα λόγια έχει διακοπεί ή τουλάχιστον έχει περιοριστεί σημαντικά η εισροή κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Συνεπώς πάμε για ένα ισχυρό «ξεφούσκωμα» το οποίο θα έχει επιπτώσεις στην τσέπη όλων μας, συνεπώς και στο βιοτικό μας επίπεδο.
Ήδη ζούμε τις επιπτώσεις από τον περιορισμό των δανείων και τους επόμενους μήνες θα καταλάβουμε τι σημαίνει μείωση της δαπάνης του Δημοσίου. Σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία, η μείωση των δημοσίων δαπανών σημαίνει μείωση του εισοδήματος όλων. Η κατανάλωση θα περιοριστεί, οι επενδυτικές αποφάσεις αναβάλλονται επ’ αόριστον, η αγορά στεγνώνει από ρευστό. Υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει να περιμένουμε κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων και αύξηση της ανεργίας, την οποία εξάλλου προέβλεψε και ο υπουργός Εργασίας κ. Ανδρέας Λοβέρδος κάνοντας λόγο για ένα εκατομμύριο ανέργους το 2010.
Η ελληνική οικονομία δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στις συνθήκες του ελεύθερου διασυνοριακού ανταγωνισμού. Δεν είναι ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο, κατά συνέπεια δεν μπορεί να εξάγει προϊόντα και υπηρεσίες, παρά μόνο να εισάγει. Για να εξάγει θα πρέπει να μειώσει το κόστος της και σε αυτή την κατεύθυνση λειτουργεί και το πρόγραμμα της κυβέρνησης. Πέραν αυτού όμως η έλλειψη ρευστότητας και η μείωση της κατανάλωσης αναμένεται εφέτος να οδηγήσουν, για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα, σε μείωση των τιμών όλων των προϊόντων και των υπηρεσιών. Ξεκινώντας από τον ακριβότερο καφέ της Ευρώπης και τις διπλάσιες τιμές σε όλα τα εισαγόμενα είδη από αυτές που υπάρχουν στο εξωτερικό και καταλήγοντας στις εξωφρενικές τιμές των ακινήτων, εφέτος θα απολαύσουμε σημαντική μείωση όλων των τιμών προκειμένου να επιβιώσουν οι πωλητές. Και αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή για την επάνοδο της οικονομίας σε ρυθμούς ανάπτυξης και μάλιστα σε πολύ υγιέστερη βάση από ό,τι στο παρελθόν.
(*) Του Γρηγόρη Νικολόπουλου - Reporter.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου