ΣΤΥΓΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ !

Με το ζόρι προσπαθώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου για τον άδικο χαμό αυτών των τριών ανθρώπων. Δεν τους γνώριζα, δεν πρόκειται να τους γνωρίσω. Χάθηκαν άδικα την ώρα της δουλειάς.

Τα καθάρματα με τις εγκληματικές, τις δολοφονικές τους ενέργειες εξετέλεσαν το συμβόλαιο του θανάτου. Βρήκαν τον εχθρό τους, τον έστησαν στον τοίχο και τον σκότωσαν. Αυτός είναι ο εχθρός τους, ο εργαζόμενος. Αυτός είναι ο εχθρός τους γιατί αυτά τα ανώνυμα καθάρματα, οι δολοφόνοι τους, ποτέ δεν δούλεψαν. Γύριζαν πάντα στους δρόμους, κραδαίνοντας τις μολότοφ, σπάζοντας και καίγοντας ότι ενοχλούσε την «επαναστατική» τους λογική. Ο μισθός τους ήταν και είναι εξασφαλισμένος. Η πολιτική κάλυψη επίσης. Έχουν αποκτήσει, με ευθύνη της Πολιτείας και του Νόμου, αυτόκλητους υποστηρικτές των ανομιών τους. Αποκόμματα κομμάτων που παριστάνουν το πολιτικό σκέλος των «επαναστάσεων». Είναι οι ίδιοι ξεφτίλες που προέτρεπαν το λαό σε ανταρσία και ανυπακοή. Αυτοί οι ξεφτίλες σήμερα θα προσπαθήσουν να αποφύγουν τις δηλώσεις και αν υποχρεωθούν θα γεμίσουν τις κάμερες με κροκοδείλια δάκρυα, θα μας απαγγείλουν λογίδρια περί απερίφραστης καταδίκης από σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο, και θα ζητήσουν την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Τσίπα πουθενά.

Όποτε γίνονταν συλλήψεις επιβεβαιωνόταν η ίδια κατάσταση. Το αληταριό που κινείται στους υπονόμους και ζει στο απυρόβλητο. Η ίδια τσογλαναρία, τα ίδια αποβράσματα, τα ίδια κωλόπαιδα, γόνοι «επωνύμων» οικογενειών. Παιδιά πλουσίων, πολιτικών, δικαστών, αστυνομικών διευθυντών, ηθοποιών, δημοσιογράφων, άντε και κανένας μαστουρωμένος οικοδόμος, που τον έβαλαν στην «οργάνωση» δήθεν για να αποκτήσει ταξική χροιά η δήθεν εξέγερση. >>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Ήθελαν αυτά τα μιάσματα της πλουτοκρατίας να χτυπήσουν το κεφάλαιο; Όχι βέβαια. Η Marfin έχει ασφαλισμένα και τα κτίρια και τα κεφάλαιά της. Οι επισκευές θα καλυφθούν από ασφαλιστικές εταιρείες, όπως επίσης και οι αποζημιώσεις θα τρέχουν για όσες ημέρες η τράπεζα μείνει κλειστή.

Ποιος λοιπόν ήταν ο στόχος; Η εργασία και οι εργαζόμενοι. Αυτούς τους εργαζόμενους δεν τους προστάτευαν 15 αστυνομικοί μέρα-νύχτα. Δεν αμείβονταν με 100-150 χιλιάρικα. Δεν προκαλούσαν το κοινό αίσθημα με τη χλιδάτη ζωή τους. Πάλευαν για το μεροκάματο. Μερικές ημέρες πριν την απεργία περιφέρονταν στους χώρους δουλειάς, οι διάφοροι αργόσχολοι και άεργοι ψευτοεπαναστάτες τραμπούκοι που τους ταΐζουν τα ψευτοαριστερά κόμματα, δηλώνοντας σε κάθε τόνο «μην ανοίξετε τα καταστήματα, θα σας τα σπάσουμε».

Δεν χρειαζόμαστε από τους πολιτικούς ούτε να καταδικάσουν, ούτε να δηλώσουν ενότητα. Άλλωστε όποτε ενώθηκαν ήταν εναντίον μας. Ήταν για να παραγράψουν αδικήματα και να αθωώσουν απατεώνες. Αυτό που χρειάζεται και αυτό που ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ είναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να τους συλλάβουν. Να κόψουν το χέρι από τη ρίζα του καθάρματος που δολοφόνησε τρεις αθώους ανθρώπους.

Με το ζόρι προσπάθησα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου για τον άδικο χαμό αυτών των τριών ανθρώπων. Αλλά δεν τα κατάφερα…

Πέτρος Κ.