ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ !...

Η πορεία για το ασφαλιστικό, ήταν, ως είθισται κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, μεγαλειώδης. Χιλιάδες εργαζόμενοι του Δημόσιου Τομέα, των ΔΕΚΟ και των μεγάλων πρώην κρατικών επιχειρήσεων (τράπεζες, λιμάνια, διυλυστήρια, μεταφορές), μαζί μ' εκατοντάδες ελεύθερους επαγγελματίες και δεκάδες ιδιωτικούς υπάλληλους, κατέβηκαν στο δρόμο, χέρι χέρι με τη συνδικαλιστική τους ηγεσία, για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις επιχειρούμενες αλλαγές.

Στη συγκέντρωση, σύμφωνα με τα λόγια του ψηφίσματος που κατατέθηκε στη Βουλή, «εκφράστηκε με δυναμικό τρόπο η απαίτηση να αποκρουσθούν οι νεοφιλελεύθερες συνταγές, να αποτραπεί η ακύρωση του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, να μην προωθηθεί και ψηφισθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης και να μην κυριαρχήσουν οι 'αγορές και οι κερδοσκόποι'».
Δε θα μπούμε στη συζήτηση για το αν φταίνε οι αγορές και οι κερδοσκόποι που δεν υπάρχει σήμερα σάλιο στο ασφαλιστικό ή η απρόσκοπτη προσπάθεια ορισμένων συντεχνιών να εφαρμόσουν για πάρτη τους το σύνθημα “σύνταξη στα 12 στρατός στα 100”. Ούτε είναι στις προθέσεις μας να θίξουμε το κατά πόσο αυτό το πελατειακό μπάχαλο που δημιουργήθηκε μεταπολιτευτικά μπορεί να θεωρηθεί κοινωνικό κράτος με περγαμηνές κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αυτό που σίγουρα βγάζει μάτι και πρέπει να τονιστεί είναι ότι στην πορεία δεν ακούστηκε λέξη για τα πραγματικά προβλήματα του προτεινόμενου νέου ασφαλιστικού νόμου. >>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Πρώτον, λέξη δεν ακούστηκε για την εξαίρεση από την ενοποίηση του ταμείου των δημοσιογράφων, των υπαλλήλων της Τραπέζης της Ελλάδος, των γιατρών, των δικηγόρων και των μηχανικών. Αυτοί ως εκλεκτοί που είναι θα ασφαλίζονται σε διαφορετικούς φορείς. Τα απόπαιδα θα μείνουν μόνα τους.

Δεύτερον, κουβέντα δεν ειπώθηκε για τη μη κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων. Πλήρωνε λαέ νομικόσημα και μηχανικόσημα για να μπεις εσύ στο ΙΚΑ και οι άλλοι να επιχαίρουν ότι έχουν υγιές ταμείο, δικό τους.

Τρίτον, ψίθυρος δεν ακούστηκε για την εξαίρεση των Σωμάτων Ασφαλείας από τη μεταρρύθμιση. Ε, φυσικά, άλλωστε η προστασία του πολίτη είναι παγιωμένο αγαθό για το οποίο χαλάλι να πληρώσουμε και κάτι παραπάνω...

Τέταρτον, άχνα δεν βγήκε για την ανταποδοτική σύνταξη, σύμφωνα με την οποία όσο πιο υψηλόμισθος είσαι τόσο πιο ανταποδοτική γίνεται και το αντίθετο. Με 850 το μήνα έχεις αναπλήρωση περί το 20% με πάνω από 4 χιλιάρικα 45%. Η δικαιοσύνη σε όλο της το μεγαλείο.

Ξέρετε γιατί δεν ακούσαμε κάτι για όλα αυτά;

Διότι, όλα αυτά, είναι οι πελατειακές διευθετήσεις που έκανε η κυβέρνηση προς μερικές ομάδες, παρούσες κατά τ' άλλα στην απεργία, με στόχο να περάσει τα λεγόμενα “σκληρά” μέτρα. Ξέρετε ποια; Τα εντελώς αυτονόητα που έπρεπε να είχαν γίνει χτες.

α) Η βασική σύνταξη να πληρώνεται από το κράτος βάσει φορολογίας για να αποφεύγονται οι κομπίνες με τις δεκαπενταετίες, όπου μόλις θεμελιώσει ο άλλος βγαίνει στη μαύρη αγορά.

β) Το μεγάλο κομμάτι της σύνταξης να υπολογίζεται με αναλογικό τρόπο που θα αντιστοιχεί στα χρόνια ασφάλισης και τις καταβληθείσες εισφορές.

γ) Να υπάρχει ένα ενιαίο αποθεματικό, ένας ενιαίος κορβανάς που θα συμπεριλαμβάνει την περιουσία και τα διαθέσιμα των Φ.Κ.Α., τα οποία ανέρχονται σήμερα σε 29.55 δισ. €. καθώς και το Ταμείο Αλληλεγγύης, το οποίο πιστώθηκε με 580 εκ. € για το έτος 2009 ενώ για το 2010 η σχετική πίστωση προβλέπεται να ανέλθει σε 630 εκατ. €.

δ) Τα ταμία κοινωνικής ασφάλισης να περιοριστούν σε τρία. Μισθωτών, Αγροτών, Αυτοαπασχολούμενων για να λειτουργήσει επιτέλους ο νόμος των μεγάλων αριθμών. Μεγάλα ταμεία, καλύτερος συσχετισμός εργαζόμενων προς συνταξιούχους, βελτιωμένες αποδόσεις.

ε) Οι εθελούσιες έξοδοι να απαγορεύονται για να μην πλουτίζουν κάποιοι στην πλάτη του κοσμάκη όπως στον ΟΤΕ.

στ) Τα όρια ηλικίας γυναικών και ανδρών στο δημόσιο να εξισωθούν. Ισότητα δεν έχουμε;

Συμπερασματικά λοιπόν, το νέο ασφαλιστικό για το οποίο τόσοι άνθρωποι κατέβηκαν στο δρόμο έχει προβλήματα. Δεν είναι όμως αυτά για τα οποία φωνάζουν οι σημερινοί 55ρηδες και τα συνδικάτα των βαμπίρ. Έτσι κι αλλιώς, οι πολίτες μέσης ηλικίας κάτοχοι ώριμων και θεμελιωμένων δικαιωμάτων, με μικρές σχετικά απώλειες θα εξασφαλίσουν τις συντάξεις και τα όρια συνταξιοδότησης των παλαιών ταμείων.

Το πρόβλημα είναι ότι αδικούνται κατάφορα δυο γενιές. Από τη μία μεριά οι ηλικιωμένοι χαμηλοσυνταξιούχοι καταγράφουν μετά την περικοπή του 13ου και 14 μισθού υψηλές εισοδηματικές απώλειες. Από την άλλη μεριά οι νέοι εργαζόμενοι επωμίζονται εξ' ολοκλήρου το κόστος μιας μεταρρύθμισης που είναι μεν σημαντική, πλην όμως για λόγους που εξηγήθηκαν πιο πάνω κρίνεται κατώτερη των περιστάσεων. Για να ανταποκριθεί στις περιστάσεις το νέο ασφαλιστικό, ως προς το ταμειακό του σκέλος, θα έπρεπε να βάλει περισσότερο χέρι στους ώριμους 55ρηδες και να αφήσει τους χαμηλοσυνταξιούχους εκτός. Ως προς το βάθος της μεταρρύθμισης, πρέπει αναμφίβολα να γίνει πιο τολμηρό. Αν μη τι άλλο να εξαφανίσει πλήρως τις όποιες πελατειακές διευθετήσεις. Έτσι θα γινόταν και περισσότερο διαγενεακά δίκαιο.

Από το G700