ΠΕΡΙ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑΣ…

Από το μέσο, σχεδόν, της κυβερνητικής θητείας της Ν.Δ., (2006), είχε διαμορφωθεί στις, τότε, δημοσκοπήσεις το γνωστό σκηνικό : η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση στα ύψη, το ίδιο και χειρότερο, όμως, και για την αντιπολίτευση, τα εκλογικά της ποσοστά μειωμένα, αλλά πάνω απ΄ εκείνα του ΠΑΣΟΚ, ο Καραμανλής καταλληλότερος για την πρωθυπουργία, με μεγάλες διαφορές, μάλιστα.
Χιλιογραμμένο και χιλιοειπωμένο το συμπέρασμα, ταυτόχρονα και διερώτημα : η κυβέρνηση (της Ν.Δ) χάνει, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν επωφελείται της φθοράς της !...

Αμέσως μετά τις εκλογές του 2007, ο Γ. Παπανδρέου, αφού εδραίωσε τη θέση του στο κόμμα, έβαλε μπροστά τις απαραίτητες διαδικασίες διαμόρφωσης αξιόπιστου και εναλλακτικού, κυβερνητικού προγράμματος. Μπαίνοντας το φθινόπωρο του 2008 έγινε η μεγάλη επίθεση, (με το σύνθημα «περνάμε μπροστά !...), κι όλα άρχισαν να γυρίζουν ανάποδα. Είναι γεγονός, πως εκείνη η «καταλληλότητα» επέμενε επί αρκετό χρονικό διάστημα, αποδείχτηκε, όμως, φτερό στον άνεμο, μπροστά στις εξελίξεις.

Η παρελθοντολογία γίνεται για να υπάρξουν οι απαραίτητες συγκρίσεις με το σήμερα, με όποιες διαφορές και ιδιαιτερότητες παρουσιάζονται και να εξαχθούν διδακτικά συμπεράσματα για όλους.
Τα βασικά ευρήματα, σχεδόν, ίδια, ακόμα και στο εύρος των αριθμών. Το γεγονός, πως αποτυπώνονται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, έχει την εξήγησή του στο ό, τι η νέα κυβέρνηση πήρε μέτρα σκληρά αντιλαϊκά και αντίθετα προς τις εξαγγελίες της. >>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Με την «καταλληλότητα» να μην υπολογίζεται (πια), χρειάζεται μεγάλη προσοχή, στην προσέγγιση και την εκτίμηση του φαινομένου της κατρακύλας, που σημειώνεται στα εκλογικά ποσοστά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. ΄Οποιος από το κυβερνητικό στρατόπεδο το θεωρήσει σημάδι εφησυχασμού και ελπίδας, θάναι νυχτωμένος μακριά, εκτός τόπου και χρόνου : η Ν.Δ. δεν είναι, όπως ήταν, (διασπάστηκε), δεν έχει (ακόμα) εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, παραμένει εγκλωβισμένη και δέσμια των ανομημάτων της πρόσφατης κυβερνητικής θητείας της (εναγκαλισμός Καραμανλή), πορεύεται μ΄ έναν νέο αρχηγό, ρέποντα στον άκρατο και κενό ουσίας, λαϊκισμό και συνθηματολογούντα ασύστολα.

Η κατάσταση είναι σοβαρή και δεν αντιμετωπίζεται με το πέταγμα της κουβέρτας, πάνω στο συναγερμό, που έχει ενεργοποιηθεί και χτυπάει. Η έλλειψη αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης, δεν σημαίνει πως η κυβερνητική πολιτική είναι σωστή και αποδεκτή κι ούτε μπορεί να προδικαστεί η άνετη κι ανέξοδη, συνέχισή της..

Είναι παρήγορο το γεγονός, πως δεν επαναλαμβάνεται, τουλάχιστον προς το παρόν, το φαινόμενο (της περιόδου της νεοδεξιάς…), των γραφικών βαστάζων, με δηλώσεις του τύπου «είμαστε μπροστά κι ο Πρόεδρός μας είναι ο καταλληλότερος !...», αλλά αυτό ούτε φτάνει, ούτε μπορεί να αντιστρέψει την άσχημη πραγματικότητα., η οποία αν αφεθεί να κυοφορήσει μέχρι τέλους, «Κύριος οίδε» τι μέλλει γεννήσει !...