Ο κυνηγός ο δεινός, ο σπόρτμαν, για να βρει και να χτυπήσει θήραμα ζόρικο κι αξίας, μετακινείται χιλιόμετρα, διαβαίνει, με τα πόδια, πλαγιές, χαράδρες και βουνά. Ο κυνηγός της πλάκας, ο συνήθως μπουχέσας, κάθεται στην πολυθρόνα του εξοχικού του και χτυπάει σπουργίτια με το φλόμπερ . Κάτι τέτοιο κάνουν και οι Πάγκαλοι !...Το ν΄ αναλύσεις την κοινωνικοοικονομικοή κατάσταση, να βγάλεις τα κατάλληλα συμπεράσματα και να καταγράψεις τα μεμπτά και τα αίτια της κρίσης, δεν είναι εύκολη υπόθεση : χρειάζεται όρεξη και ανάλωση δυνάμεων και, φυσικά αυτοβουλία…
Ο Πάγκαλος στις διαπιστώσεις του ακολουθεί – για μια σειρά από λόγους του – την πεπατημένη του «κυνηγού σπουργιτιών» ή κατ΄ άλλους την τεχνική του «χτυπήματος του σαμαριού». Για την κρίση φταίνε κάποιοι από τους εργαζόμενους που παίρνουν περισσότερα από τους πολλούς κι όχι οι έξω από τους εργαζόμενους, που όλοι τους κλέβουν, πελάτες και κράτος, που,. ταυτόχρονα εκμεταλλεύονται το εργατικό δυναμικό και που, από πάνω, ζητάνε και τα ρέστα.
Το «κυνήγι του σπουργιτιού» αποφαίνεται πως φταίνε οι μισθοί των εργαζόμενων στο δημόσιο – που όμως πληρώνουν κανονικότατα τους φόρους τους – κι όχι οι ρημάζοντες την αγορά και τους αγοραστές με τις υπερτιμήσεις και το δημόσιο με την φοροδιαφυγή και την φοροκλοπή !
Φυσικά, ούτε λόγος για τις τεράστιες ευθύνες και την …συμβολή στην κρίση, των μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοεμπόρων και μεγαλοεισοδηματιών : σ΄ αυτούς ακουμπάμε τις ελπίδες μας, για την ανάκαμψη ! (Μπλιαχ !!!...).
Το «κυνήγι του σπουργιτιού» οδηγεί στον κατακερματισμό της εργατικής τάξης, στην απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος, στην προώθηση, δηλαδή, των χρόνιων επιδιώξεων και των στόχων της ολιγαρχίας και των μεγαλοεργοδοτών.
Ο Πάγκαλος, δυστυχώς, δεν είναι μόνος του, έχει κι άλλους, πολλούς : τους ακούμε καθημερινά και τους διαβάζουμε να στηλιτεύουν κατηγορίες εργαζομένων, να ισοπεδώνουν φαινόμενα και καταστάσεις, έστω κι αν αφορούν ελάχιστες εξαιρέσεις του κανόνα, να κατακεραυνώνουν και ν΄ απαξιώνουν, συλλήβδην, τους συνδικαλιστές και το συνδικαλιστικό κίνημα ! Η διαχρονική δράση κι ο αγώνας του τρίτου πυλώνα της Δημοκρατίας, κατά τον Ανδρέα, είναι για τους «μπουχέσες κυνηγούς» …αίτιο της κρίσης !!!
Ας το βγάλουμε, λοιπόν, από τη μέση, για να προχωρήσει ελεύθερα και ανεπηρέαστα η επιχειρηματική τάξη στην ανάταση της χώρας !...
Οι μισθοί μειώθηκαν, παντού και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι, μέσα από την κατακρεούργηση των δεδομένων τους και των δικαιωμάτων τους, (στα μισθολογικά, τα ασφαλιστικά κλπ), κατέβαλλαν και καταβάλλουν το τίμημα της κρίσης, για την οποία είναι οι τελευταίοι που ευθύνονται. Οι υπόλοιποι τι κάνουν, τι καταβάλλουν ; Ο συσσωρευμένος πλούτος τους, αποτυπωμένος σε χλιδάτα περιουσιακά στοιχεία και κάθε είδους χρεόγραφα, τι έπαθε ; Τίποτα !...
Τα φλόμπερ συνεχίζουν να χτυπάνε σπουργίτια και ο Πάγκαλος, καθημερινά, πολλαπλασιάζεται. Πρόκειται για κατάντια !...
Ας το βγάλουμε, λοιπόν, από τη μέση, για να προχωρήσει ελεύθερα και ανεπηρέαστα η επιχειρηματική τάξη στην ανάταση της χώρας !...
Οι μισθοί μειώθηκαν, παντού και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι, μέσα από την κατακρεούργηση των δεδομένων τους και των δικαιωμάτων τους, (στα μισθολογικά, τα ασφαλιστικά κλπ), κατέβαλλαν και καταβάλλουν το τίμημα της κρίσης, για την οποία είναι οι τελευταίοι που ευθύνονται. Οι υπόλοιποι τι κάνουν, τι καταβάλλουν ; Ο συσσωρευμένος πλούτος τους, αποτυπωμένος σε χλιδάτα περιουσιακά στοιχεία και κάθε είδους χρεόγραφα, τι έπαθε ; Τίποτα !...
Τα φλόμπερ συνεχίζουν να χτυπάνε σπουργίτια και ο Πάγκαλος, καθημερινά, πολλαπλασιάζεται. Πρόκειται για κατάντια !...
.jpg)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ο Πάγκαλος είναι απλά ο «λαγός», αυτός που βάζουν να τρέχει στις κούρσες των 5 και 10 χιλιομέτρων, σαν τρελός, λες και τρέχει 100άρι, χωρίς καμία απολύτως πιθανότητα να κερδίσει, αφού στις πρώτες 2 στροφές - όντας ψωράλογο ο ίδιος – πέφτει λιπόθυμος και εξουθενωμένος.
Μέχρι … μέχρι την επόμενη κούρσα που θα κάνει το ίδιο …και το ίδιο …και το ίδιο.
Τις τυχοδιωκτικές γελοιότητες του Πάγκαλου, πασπαλισμένες με ψήγματα αλήθειας, για να είναι πιο προσεγγίσιμες και εύληπτες από τον ανυποψίαστο που νομίζει ότι στο πρόσωπο του ΠανΚάλου συναντά τον …Ρομπέν των Αδυνάτων, πλασάρουν τα καθοδηγούμενα-διεφθαρμένα μέχρι το κόκαλο ΜΜΕ, σε έναν χορό πολιτικής αδιαφάνειας και διαπλοκής.
Διάβασα από το www.alfavita.gr/ τις «10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ», του Νόαμ Τσόμσκυ.
Θεωρώ ότι πρέπει να το διαβάσουν όλοι.
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.
7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).
8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…
9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.
10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.
Την καλημέρα μου…
Δημοσίευση σχολίου