Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

ΟΙ ΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ !...


Δεν υπάρχει δικαιολογία. Καμία. Ούτε περιθώρια υπάρχουν πια. Οι Βρετανοί διατήρησαν την αξιοπρέπειά τους όσο μπόρεσαν. Οσο άντεξαν. Και άντεξαν πολύ. Εστειλαν μάλιστα και μήνυμα στην κυβέρνησή τους. Ένα ηχηρό απεργιακό μήνυμα, στα τέλη Ιουνίου. Όταν το Λονδίνο πλημμύρισε με κόσμο που αποφάσισε επιτέλους να διαμαρτυρηθεί για τη ζωή που του κλέβουν, το μέλλον του που υποθηκεύουν, την αξιοπρέπεια που συνεχίζουν να υφαρπάζουν.

Όλα τα στοιχεία ήταν εκεί. Η ανεργία, η ανέχεια, οι περικοπές, το κράτος πρόνοιας που διαλύθηκε, η αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης, η πείνα και η εξαθλίωση στα υποβαθμισμένα προάστια του Λονδίνου.

Όχι, αυτό το ζήτημα δεν είναι φυλετικό. Οσο κι αν θέλουν κάποιοι να το παρουσιάσουν ως τέτοιο. Απλώς ξεκίνησε από τα υποβαθμισμένα προάστια, τα προάστια των μεταναστών, διότι εκείνοι δέχονται πρώτοι το πλήγμα. Και πάντα είναι το βαρύτερο. «Αποβράσματα», είχε χαρακτηρίσει ο Σαρκοζί τους δικούς του «αγανακτισμένους» στα υποβαθμισμένα προάστια. «Ευκαιριακούς κλέφτες», τους χαρακτήρισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Βρετανίας, Νικ Κλεγκ.

Κλέφτες, λοιπόν; Ναι, ίσως έκλεψαν. Ναι, ήταν βίαιοι. Ναι, ήταν απειλητικοί. Και, σίγουρα ναι, εκτροχιάστηκαν. Αλλά όχι χωρίς λόγο. Ποιος άκουσε, ποιος πρόλαβε να ακούσει τη φωνή τους. Διαβάζω στο βρετανικό Τύπο ότι από τις αρχές του χρόνου ένας βουλευτής από το Τότεναμ είχε απευθύνει έκκληση στην κυβέρνηση. Να δώσει λίγη σημασία, να πάρει κάποια μέτρα, να αποφευχθούν τα χειρότερα. Να σταματήσουν οι ρατσιστικές πρακτικές της Αστυνομίας, να βρεθούν δουλειές, να γίνουν επενδύσεις. Όχι, δεν άκουσαν.

Και τώρα, τρέχουν. Σταματούν τις διακοπές τους ...τι κρίμα, αλήθεια- για να επιστρέψουν στο Λονδίνο και να πάρουν πρόσθετα μέτρα καταστολής. Λες κι η συνείδηση καταστέλλεται...

«Μπερδεμένη η Βρετανία, προσπαθεί να καταλάβει το ξαφνικό ξέσπασμα βίας», είναι ο τίτλος της «International Herald Tribune». Ξαφνικό; Πόσο ξαφνικό μπορεί να είναι αλήθεια; Ποιος Βρετανός, αλήθεια, δεν το περίμενε; Ο αστυνομικός σήκωσε το όπλο του και σκότωσε. Έναν 29χρονο μαύρο. Είπαν μετά ότι βρέθηκε σφαίρα όπλου στον πομπό ενός αστυνομικού. «Όχι», γράφει η εφημερίδα The Guardian, «η σφαίρα που βρέθηκε ήταν από όπλο αστυνομικού». Στημένο παιχνίδι, λοιπόν. Στημένη κάλυψη για το επεισόδιο που έσπασε το φράγμα της αντοχής και της ανοχής.

Σήμερα των μεταναστών, αύριο των φοιτητών, αργότερα της μεσαίας τάξης. Θα ακολουθήσουν αναλύσεις επί αναλύσεων, έρευνες, ένορκες διοικητικές εξετάσεις και πλείστα όσα λόγια, λογικά και παράλογα.... Όπως η πρόταση του Ντέιβιντ Κάμερον να προσληφθεί ως επικεφαλής της Σκότλαντ Γιαρντ ο Αμερικανός Μπιλ Μπράτον, πρώην διευθυντής αστυνομίας στη Βοστόνη, στη Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες, με καταγεγραμμένη στο βιογραφικό του σημαντική μείωση στα ποσοστά εγκληματικότητας και βίας. Αναρωτιέμαι, τι θα κάνει ο Μπράτον στο Λονδίνο; Ο ίδιος δήλωσε ότι ενδιαφέρεται, άρα έχει ήδη κάποια σχέδια. Μόνον που σ΄ αυτά δεν περιλαμβάνεται η αλήθεια, όπως την καταγράφουν οι κάτοικοι του Τότεναμ.

Ενας οδηγός λεωφορείου, που αρνήθηκε ακόμη και να δώσει το όνομά του «γιατί φοβήθηκε τα αντίποινα», είπε την απλή αλήθεια. «Αν δεν μειωθεί η ενδημική ανεργία των νέων στο Τότεναμ, αυτό θα ξανασυμβεί», δήλωσε στην «International Herald Tribune». «Αυτά τα παιδιά... δεν τους νοιάζει τίποτα, δεν έχουν τίποτα να χάσουν»...

Της Ελένας Μπέλλη, από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ

4 σχόλια:

ακυβέρνητος είπε...

Το “παράδοξο” είναι πως όταν ξεσηκώθηκαν οι λαοί στις Αραβικές χώρες έφταιγαν η πείνα, η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση που είχαν επιβάλλει οι πρωθυπουργοί, πρόεδροι και βασιλιάδες στις πλατιές λαϊκές μάζες που υπέφεραν, ενώ οι ίδιοι και οι αυλικοί τους κολυμπούσαν στο χρυσάφι.
Στην Αίγυπτο έφταιγε ο Χόσνι Μουμπάρακ, στη Λιβύη ο Μουαμάρ αλ Καντάφι, στη Συρία ο Μπασάρ αλ-Άσαντ, στην Τυνησία ο Μπεν Αλι, στην Υεμένη ο Άλι Αμπντάλα Σάλεχ και στο Μπαχρέιν ο Χαμάντ Αλ Χαλίφα. Και σε όποια άλλη χώρα ακολουθήσει στον κατάλογο, εύλογο είναι να φταίνε οι πολιτικές ηγεσίες που λειτουργούν εις βάρος των λαών τους και έχουν εγκαθιδρύσει μικρές ή μεγάλες δικτατορίες, οι οποίες πνίγουν στο αίμα τις εξεγέρσεις των πολιτών.
Και από κοντά η ‘πολιτισμένη’ Δύση να σιγοντάρει (και καλά κάνει) τις εξεγέρσεις των λαών του Αραβικού Κόσμου που προσδοκούν ένα καλύτερο μέλλον.
Τώρα όμως που πρόκειται για εξεγέρσεις στην καρδιά της ‘πολιτισμένης’ Δύσης, οι απόψεις των «πολιτισμένων» ηγετών φαίνεται να αλλάζουν.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν πρόκειται για «ξαφνικό ξέσπασμα βίας» αυτό που συμβαίνει στις συνοικίες και τους δρόμους του Λονδίνου, του Μπέρμιγχαμ, του Λίβερπουλ, του Μάντσεστερ, του Μπρίστολ. Μπορεί σήμερα να εκφράζεται με φωτιές και λεηλασίες από ένα τσούρμο πιτσιρικάδες-κλεφτρόνια που σπάζουν και αρπάζουν, αλλά ίσως να μη σταματήσει εκεί.
Ίσως έφτασε η ώρα να ξυπνήσουν οι λαοί από το λήθαργο και να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους.

ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ είπε...

Οι Βρετανοί ! Αυτοί οι πετυχημένοι, οι ασφαλείς και προοδεύοντες ! Έξω από το Ευρώ και τις περιπέτειές του, μακριά από τα προβλήματα της Ευρωζώνης, αμέτοχοι στις προσπάθειες αντιμετώπισης της κρίσης στην Ευρώπη. Καμιά συμμετοχή και συμβολή στην ενίσχυση των αδύναμων κρίκων της περιφέρειας. Καμιά βοήθεια στην Ελλάδα ! Μόνο αναλύσεις και επισημάνσεις για τα τρωτά των άλλων, προφητείες για την κατάρρευση του Ευρώ και τη διάλυση της Ευρωζώνης. Γελάκια και κομπασμός !
Το "φούσκο" στην υπεροψία και την ψωρουπερηφάνεια της φυλής, έρχεται στην κατάλληλη στιγμή.
Καλά ξεμπερδέματα κρυόκωλοι !...

ακυβέρνητος είπε...

Στη Wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt) μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει για το χρέος όλων των χωρών του κόσμου. Η κρυόκωλοι, που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη και δεν έχουν το «προβληματικό» ευρώ, βρίσκονται στη 2η θέση της παγκόσμιας κατάταξης με 8.981.000.000.000 τρισεκατομμύρια δολάρια χρέος, που αντιστοιχεί στο 400% (!!!!!) του ΑΕΠ τους (τα στοιχεία είναι μέχρι και 30 Ιουνίου 2010).
Μετά από αυτά τα στοιχεία, μάλλον οι κώλοι τους θα έπρεπε να αρχίσουν να παίρνουν φωτιά…

Ανώνυμος είπε...

καλά όλα αυτά. ωστόσο, αν η δεξιά ξεχνά τις κοινωνικές αιτίες τέτοιων φαινομένων καλά είναι η αριστερά να μην ξεχνά ότι η αντικοινωνική συμπεριοφορά φέρει και το στίγμα της ατομικής ευθύνης και της ανώριμης πολιτικής συμπεριφοράς. εκτός απ` την ανεργία υπάρχει και η τεμπελιά. εκτός απ` τις πράξεις αντίστασης υπάρχει και η εγκληματικότητα.
σε κάθε περίπτωση, στη βρετανία οι άνθρωποι είναι πιο σοβαροί. για παράδειγμα δεν υπάρχει συριζα να καλεί τον κόσμο ανοιχτά σε εξέγερση και να λειτουργεί κάθε φορά υποδαυλίζοντας και νέα έκτροπα εκμεταλλευόμενος πολιτικάντικα τα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα και τοκίζοντας στην υπαρκτή (σε κάθε κοινωνία) αστυνομική βία